روز غم‏‏‌انگیز ایران

چنان که می‌‌‌دانید، کیمیا علیزاده به عنوان نخستین مدال‌‌‌آور زن ایرانی در تاریخ المپیک، چند سال پیش از کشور مهاجرت کرد. او دوره قبلی مسابقات المپیک، در قالب تیم پناهندگان در مسابقات تکواندو حاضر شد و به ناهید کیانی خورد؛ دوست و هم‌‌‌تیمی سابقش. همین‌طوری هم جدال دو نفر از یک کشور زیر دو پرچم کار سختی است، اما آنچه دشواری‌‌‌های این داستان را دوچندان کرد، صف‌‌‌بندی عظیمی بود که در شبکه‌های اجتماعی به وجود آمد. برخی به هواخواهی از کیمیا علیزاده پرداختند و او را نمادی از اعتراض به سوءمدیریت ورزشی و مشکلات موجود در کشور دانستند و برخی نیز با زدن برچسب «وطن‌‌‌فروش» به علیزاده، از کیانی حمایت کردند. آن مسابقه که از قضا ساعات ابتدایی صبح برگزار می‌شد، بازتاب‌‌‌های بسیار زیادی به همراه آورد و تا مدت‌ها سوژه جنگ و جدل مجازی شد؛ تا جایی که کیانی کمی بعد از باخت در آن مسابقه، یک دردنامه منتشر کرد. از همه عجیب‌‌‌تر اینکه گزارشگر مسابقه در طول رقابت، اسمی از علیزاده نمی‌‌‌آورد و از او صرفا به عنوان «حریف کیانی» یاد می‌‌‌کرد؛ اتفاقی که این هم تا مدت‌ها سوژه بود.

حالا اما در المپیک پاریس هم همین اتفاق رخ داده و کیانی و کیمیا در نخستین رقابت خود در وزن منفی 57 کیلوگرم باید به مصاف هم بروند؛ دیداری که از ساعت 12 ظهر به وقت تهران آغاز می‌شود و البته این‌بار تفاوتش آن است که علیزاده زیر پرچم بلغارستان رودرروی هموطنش قرار می‌گیرد. این‌بار انتظار می‌‌‌رود التهاب‌‌‌ها کمتر باشد، چرا که ماجرا تکراری است و از مهاجرت علیزاده هم سال‌ها می‌‌‌گذرد. با این حال هر رودررویی یک ایرانی با یک ایرانی دیگر در این قالب، زخمی بر روح وطن و هموطن است؛ چنان که امین میرزازاده هم که نخستین مدال کاروان ایران را به دست آورد، بعد از پیروزی بر صباح شریعتی، کشتی‌‌‌گیر ایرانی‌‌‌الاصل حاضر در تیم جمهوری آذربایجان در دیدار رده‌‌‌بندی، او را روی دوش خود بلند کرد تا این‌گونه به خداحافظی غریبانه یک هموطن، بیرون از وطن کمی رنگ و جلا بدهد. کاش هیچ‌وقت شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم...