مطالعات انجام شده توسط دانشگاه میشیگان نشان می‌دهد افرادی که سطوح بالاتری از فلزات در خون و ادرارشان یافت می‌شود، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا به اختصار ALS باشند.
به گزارش ایسنا، محققان می‌دانند که ALS، یک بیماری نادر اما کشنده عصبی، تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها و فلزات است.
به نقل از ساینس‌دیلی، یک مطالعه جدید، سطوح فلزات در خون و ادرار افراد مبتلا به ALS و بدون ALS را بررسی کرد و دریافت که قرار گرفتن در معرض فلزات با خطر بیشتری ابتلا به ALS همراه است.
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا بیماری لو گهریگ یک بیماری نورون‌های حرکتی یا است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و دستگاه عصبی محیطی می‌شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شایعترین بیماری نورون‌های حرکتی است. در حقیقت در ALS نشانه‌های فلج مرکزی و محیطی تواما ایجاد می‌شود.
استفان گوتمن (Stephen Goutman)، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: تقویت درک ما از اهمیت قرار گرفتن در معرض فلزات به عنوان یک عامل خطر برای ALS برای پیشگیری هدفمند آینده این بیماری و بهبود استراتژی‌های درمانی ضروری است.
چندین مطالعه اپیدمیولوژیک قرار گرفتن در معرض فلز را با خطر ALS مرتبط دانسته‌اند. با این وجود، درک این موضوع که چگونه این مخلوط‌های فلزی با خطر و بقای مبتلایان به ALS مرتبط هستند و تشخیص اینکه چه کسی در معرض بیشترین خطر است، حیاتی است.
تیم گوتمن سطوح فلزات را در نمونه‌های پلاسما و ادرار بیش از 450 نفر مبتلا به ALS و نزدیک به 300 نفر بدون این بیماری اندازه‌گیری کردند.
آنها دریافتند که سطوح بالای فلزات از جمله مس، سلنیوم و روی به طور قابل توجهی با خطر بالاتر ALS و مرگ زودرس مرتبط است.
سپس آنها از این نتایج برای ایجاد امتیازهای خطر محیطی ALS، استفاده کردند. نمرات خطرات محیطی نشان داد که مخلوط فلزات در پلاسما و ادرار با خطر ابتلای سه برابر بیشتر به این بیماری همراه است.
محققان همچنین دریافتند که شرکت‌کنندگانی که در مشاغلی با احتمال بالاتر قرار گرفتن در معرض فلز کار می‌کنند، سطوح مخلوط‌های فلزی در خون و ادرارشان افزایش یافته است.
گوتمن می‌گوید با اجتناب از فعالیت‌های پرخطر مرتبط با قرار گرفتن در معرض فلزات، افراد ممکن است به طور بالقوه خطر را کاهش دهند.