حجت‌الاسلام والملسمین سیدرضا مؤدب، معاون پژوهشی دانشگاه قم در گفت‌وگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با اشاره به دیدگاههای امام خمینی(ره) درباره تفسیر گفت: ایشان تأکید فراونی بر رواج تفسیر قرآن در کنار فقه و اصول در حوزه داشتند و معتقد بودند که نباید به استفاده محدود از قرآن مانند استخاره و تبرک اکتفا کرد.
وی ادامه داد: امام(ره) اعتقاد داشتند که تفسیر قرآن باید در تمامی زمینههای علمی حوزه رواج داشته باشد و به ویژه در فقه بیشتر مورد توجه قرار گیرد و فقه‌القرآن شکل بگیرد.
این قرآن پژوه حوزه علمیه عنوان کرد: امروز هم باید تفاسیر فقهی در حوزه مورد توجه بیشتر قرار گیرد و بر همین اساس هم شاهدیم که آیتالله یزدی موضوع فقه‌القرآن را شروع کرده که ناظر به این مطلب است که فقه با آیات قرآن شروع و با روایات تکیمل می‌شود.
رئیس سابق انجمن قرآن‌پژوهی حوزه علمیه تاکید کرد: مدیران حوزه علمیه باید مبانی امام خمینی(ره) در این راستا را در جلساتی به همایش و نشست بگذارند تا مورد تأمل و مداقه جدی‌تر قرار گیرد و زمینه برای اجرایی‌تر شدن اندیشههای ایشان در حوزه بیشتر شود.
مؤدب با بیان اینکه امام خمینی(ره) علاوه بر اندیشه سیاسی و فقهی اندیشه تفسیری قابل توجهی داشتند، اظهار کرد: سه سال قبل در قم همایشی با عنوان اندیشههای قرآنی امام خمینی برگزار شد که نزدیک به 50 مقاله نیز به همایش رسید و به صورت مبسوط درباره اندیشههای ایشان بحث صورت گرفته است که باید مورد توجه بیشتر محققان به خصوص در حوزه قرار گیرد.
معاون پژوهشی دانشگاه قم با بیان اینکه عمده اندیشه قرآنی امام(ره) در فضای نقش قرآن به عنوان هدایتگر انسانها متجلی است، عنوان کرد: از دید ایشان فلسفه نزول قران کریم هدایت تمامی بشر است و نباید در قران به دنبال علوم روز و حتی علوم انسانی بدون نگاه هدایت‌گرانه بگردیم.
وی افزود: امام معتقدند که هر دانشی را میتوان در قرآن یافت به شرط اینکه با نگاه هدایت‌گری بشریت به آن بنگریم وگرنه قرآن کتاب علم خاصی نخواهد بود.
مؤدب با بیان اینکه از دید امام(ره) مهم‌ترین اعجاز قرآن همان معارف آن است، اظهار کرد: این اندیشه در نگاه عرفانی قابل دریافت است و ایشان این نگاه را در تفسیر سوره حمد لحاظ کردند و نشان دادند که معارف قرآن چقدر می تواند تاثیرگذار در رشد و تکامل روحی و معنوی بشر باشد.
وی تاکید کرد: به همین دلیل امام خمینی(ره) اهتمام بسیار زیادی به مطالعه و قرائت روزانه قرآن حتی در بدترین شرایط مانند زمانی که بر اثر بیماری بر تخت بیمارستان بودند، داشتند و روزی سه جزء قرآن را می‌خواندند.
این قرآن پژوه حوزوی با بیان اینکه از نگاه امام(ره) هدایت و تعالی بشر منوط به اهتمام به معارف قرآن است، تصریح کرد: تفسیر ظاهری قرآن اگرچه اهمیت دارد اما بطون آن کارسازتر است و مفسران هم باید به دنبال محتوای عرفانی قرآن باشند.
وی تأکید کرد: از دید امام(ره) تفاسیر موجود نتوانسته است ابعاد عرفانی قرآن را کشف کند البته ایشان معتقد بودند که معارف عرفانی در درجه نخست از سوی کسانی که تعبیر«من خوطب به» درباره آنان آمده است قابل دریافت و اخذ است اما دیگران هم میتوانند از طریق معصومان دریافت کنند البته به شرط اینکه جا پای آنان بگذارند و خود را با آنان هماهنگ کنند.