ماه با طرح‌هایی برای سکونتگاه‌های دائمی انسانی، یک سیستم قطار معلق و رآکتورهای هسته‌ای جدیدی که به طور آزمایشی در حال کار هستند به زودی به نخستین منطقه ساخت و ساز فرازمینی بشر تبدیل خواهد شد، اما پیش از هر یک از این اتفاقات، ماه به نور نیاز دارد.
به گزارش فرادید، هر یک روز در ماه معادل دو هفته زمینی طول می‌کشد و شب‌های یخبندان ماه هم به همین اندازه طول می‌کشند. پیش از این ثابت شده بود این شب‌های طولانی و تاریک برای فرودگرهای قمری که نیروی وابسته به خورشید دارند، فاجعه‌بار بوده و حتی می‌تواند خطرات بزرگ‌تری برای کاشفان انسانی در دهه‌های آینده داشته باشد.
اکنون، شرکت فناوری فضایی Honeybee Robotics (بخشی از شرکت خصوصی Blue Origin جف بزوس) راه‌حلی پیشنهاد کرده است: تیرهای چراغ برق خیابانی عظیم که به عنوان جانشین باتری‌های خورشیدی عمل کنند.
شاید دور از ذهن به نظر برسد، اما این پروژه به نام ناوبری کارایی ماه با سنجش از دور پیشرفته و پرتوی خودکار برای توزیع مجدد انرژی یا LUNARSABER، یکی از چندین پروژه‌ای است که آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی دولت ایالات متحده (DARPA) حامی مالی آن است تا دور بعدی اکتشاف ماه آغاز شود. یک ویدیوی تبلیغاتی به تازگی در یوتیوب منتشر شده که نشان می‌دهد این فناوری در حال پیشرفت است.
محقق اصلی پروژه، ویشنو سانیگپالی در ویدئو توضیح می‌دهد که هر لامپ LUNARSABER بسیار بلندتر از تیرهای چراغ برقی است که در گوشه خیابان می‌بینید، در واقع، آن‌ها با ارتفاع 100 متر از مجسمه‌ی آزادی هم بلندتر هستند. این منابع نور مرتفع برای ذخیره انرژی خورشیدی در طول روز قمری طراحی شده‌اند و سپس در طول شب دو هفته‌ای قمری، محیط اطراف را با نورافکن‌های قدرتمند روشن می‌کنند.
رندرینگ یک هنرمند از برج LUNARSABER که قرار است روی ماه ساخته شود
سانیگپالی توضیح داده که ارتفاع بلند لامپ‌ها نه تنها برای نگاه کردن به لبه‌های دهانه‌های بزرگ ماه، بلکه برای حمل 1 تن تجهیزات علمی مانند دوربین‌ها و دستگاه‌های ارتباطی به نقاط بالاتر بسیار مهم است.
در همین حال، پایه هر برج به آداپتورهای برق مجهز خواهد بود تا به شارژ مجدد ماه‌نوردها یا دیگر زیرساخت‌های فرضی ماه که در آن نزدیکی باشند کمک کند. سانیگپالی گفته که اگر بتوان چندین برج LUNARSABER را در بخش‌های مختلف روی سطح ماه نصب کرد، این شبکه از فانوس‌های دریایی می‌توانند به عنوان اولین شبکه برق ماه عمل کنند.
البته، برپایی چنین سازه‌های عظیمی در ماه چالش‌هایی را به همراه دارد. برای رویارویی با آن چالش‌ها، مهندسان یک سیستم خودکار طراحی کرده‌اند که به وسیله آن هر برج LUNARSABER می‌تواند از پایه خود برداشته شود. این کار با خم کردن نوارهای فلزی پیچیده‌شده به لوله‌های استوانه‌ای بلند انجام می‌شود. این به آن معناست که یک فضاپیما فقط باید نگران قرار دادن پایه دستگاه روی ماه باشد، در حالی که برج واقعی داخل پایه پیچیده شده است.
این پروژه هنوز در مراحل اولیه توسعه خود در زمین است، اما یکی از تقریباً دوازده طرحی است که DARPA (دارپا) انتخاب کرده تا قابلیت «معماری قمری» 10 ساله خود (LunA-10) را که آژانس سال گذشته آن را راه‌اندازی کرده، بررسی کند. اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد که دوره جدیدی از فعالیت‌های انسانی در ماه در راه باشد، اما اگر پروژه‌هایی مانند LUNARSABER با موفقیت به پایان برسند، عصر پرنوری خواهد بود!