اخیرا دو ساختار معروف باستانی در قارۀ آمریکا که یکی از آنها طبیعی و دیگری ساختۀ انسان بوده است، تنها در فاصلۀ نه روز از یکدیگر فرو ریخته‌اند.
به گزارش فرادید، یکی از ساختارها یک قوس دوتایی صخره‌ای بود که به خاطر شکل و شمایلش به نام «کاسه توالت» نیز شناخته می‌شد. این ساختار روز چهارشنبه در منطقه تفریحی ملی گلن کنیون در یوتای آمریکا فرو ریخت. نه روز پیش از آن نیز، هرمی در منطقه باستانی ایهوازیو در ایالت میچوآکان مکزیک، تحت بارش شدید باران فروریخته بود.
قوس صخره‌ای پارک گلن کنیون، قبل و بعد از فروریختن
قوس طبیعی صخره‌ای یا همان «کاسه توالت» در پارک ملی قوس‌ها در جنوب شهرستان گرند یوتا واقع شده بود و یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های این پارک به شمار می‌رفت. این ساختار باستانی از ماسه‌سنگ ساخته شده بود و قدمت آن به 190 میلیون سال پیش در دوره‌های تریاس پسین و ژوراسیک برمی‌گشت. این قوس در اثر فرسایش آب از بالای ماسه‌سنگ به‌وجود آمده بود.
مسئولان پارک معتقدند که تغییر سطح آب و فرسایش ناشی از امواج دریاچه پاول در این فروپاشی نقش داشته‌اند.
این فروپاشی پس از وقوع رویدادی مشابه در مکزیک اتفاق افتاد؛ جایی که هرمی باستانی در منطقه باستانی ایهوازیو در میچوآکان تحت باران شدید دچار ریزش شد. آجرهای این هرم که حدود 1100 سال قدمت دارد و بخش مهمی از تاریخ قوم پیورپه‌چا است، از قسمت مرکزی نمای جنوبی فرو ریختند و بر روی چمن پخش شدند. آسیب‌های بیشتری نیز در داخل هرم، از جمله در مرکز و دیوارهای نگهدارنده آن کشف شد. کارشناسان حدس می‌زنند که هرم مکزیکی ممکن است به دلیل خشکسالی ترک خورده باشد.
فروپاشی هرم ایهوازیو
در حالی که کارشناسان بر این باورند که طبیعت عامل فروپاشی هر دو سازه بوده است، اعضای قبیله پیورپه‌چا بر این باورند که توضیحی ماوراء طبیعی برای ترک خوردن این نمادهای فرهنگی وجود دارد.
تاریاکویری آلوارز به نشریه US Sun گفت: «برای نیاکان ما اینگونه اتفاقات نشانه‌هایی بد بودند که نزدیکی یک رویداد مهم را نشان می‌دادند». او اشاره کرد که دقیقا پیش از ورود فاتحان اسپانیایی نیز رویدادی مشابه رخ داده بود که در دیدگاه جهان‌بینی پیورپه‌چا در آن زمان، ناشی از نارضایتی خدایان «نانا کوئره‌هیپیری» و «کری کوریکوری» بود.
تاریاکویری آلوارز، سخنگوی قوم پیورپه‌چا، این رویداد را با اتفاقات تاریخی مقایسه کرد که در آنها حوادث مشابه به عنوان نارضایتی الهی تلقی می‌شدند. او یادآور شد که چنین رویدادهایی در سنت پیورپه‌چا به عنوان نشانه‌هایی از رویدادهای مهم و ناخوشایند آینده تلقی می‌شدند.
