روزنامه اعتماد به نقل از علیرضا سلطانی نوشت: انتشار فهرست نهایی اعضای پیشنهادی کابینه چهاردهم توسط رییس‌جمهور پزشکیان با واکنش‌های گسترده و البته انتقادی و اعتراضی از سوی هواداران و رای‌دهندگان به وی، جریان‌های سیاسی حامی وی در انتخابات و حتی افراد نزدیک، قابل اعتماد و تاثیرگذار در فرآیند انتخاب و استقرار اولیه رییس دولت چهاردهم مواجه شد .
فهرست مورد نظر به گونه‌ای تنظیم شده که به نظر می‌رسد خود شخص رییس‌جمهور نیز با اراده و طیب خاطر آن را تنظیم نکرده است.
به لحاظ منطقی دولت نهایی آقای پزشکیان به چنین ترکیبی می‌رسید، اما واقعیت این است که این ترکیب نباید اولا به سرعت محقق می‌شد و ثانیا هزینه چنین ترکیبی به شخص رییس‌جمهور تحمیل می‌شد. شاید یکی از دلایل مهم در چینش چنین ترکیبی، از دست ندادن فرصت برای رسیدن به ترکیب نهایی دولت چهاردهم و شروع به کار دولت جدید و پایان دادن به وضعیت نامشخص و بلاتکلیف چند ماه اخیر بعد از سقوط هلیکوپتر و از دست رفتن آیت‌الله رییسی باشد . دلیلی که البته قابل درک است، اما در این میان نباید از انتظارات و توقعات طیف حامیان به پزشکیان هم غافل شد .
انتظار می‌رفت رییس‌جمهور ترکیب اولیه کابینه را بر اساس شاخص‌ها و معیارهایی که در دوره تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری بیان کرد، تنظیم می‌کرد و نگران رای اعتماد مجلس نمی‌شد . اگر قرار بود افراد مورد نظر رییس‌جمهور و تیم مشاوران وی در دولت نباشند، این نبودن قبل از آنکه تصمیم رییس‌جمهور می‌بود، به تصمیم مجلس واگذار می‌شد و هزینه‌های آن به‌طور واقعی توسط مجلس و نمایندگان اصولگرای آن پرداخت می‌شد نه اینکه همه هزینه‌ها به شخص رییس‌جمهور تحمیل شود. در این صورت ترکیب کابینه و حضور افراد برای حامیان و طرفداران آقای پزشکیان قابل درک و هضم بود.
بر این اساس به نظر می‌رسد رییس‌جمهور در چینش کابینه دچار عجله و در عین حال گرفتار محافظه‌کاری شد . در میان گزینه‌های مختلفی که به عنوان وزیر به مجلس معرفی شده‌اند، نام برخی بیش از بقیه مورد توجه و به عبارت دقیق نقد و اعتراض شده است . در راس این افراد، اسکندر مومنی، گزینه وزارت کشور است .
گزینه‌ای که حتی در متن استعفای محمدجواد ظریف، به‌طور خاص به انتخاب وی به عنوان یکی از دلایل کناره‌گیری از دولت چهاردهم اشاره شده است . وزیر کشور در زمره وزیرانی است که حساسیت سیاسی و حاکمیتی در انتخاب و فعالیت آن بسیار بالاست و بالطبع انتخاب آن باید با هماهنگی‌های حاکمیتی صورت گیرد.
انتخاب مومنی که از فرماندهان ارشد سپاه و نیروی انتظامی به شمار می‌رود، چنین روندی را طی کرده و بالطبع بر انتخاب آن اجماع حاکمیتی صورت گرفته است .
وزارت کشور نیز از جمله وزارتخانه‌هایی است که با توجه به گستره فعالیت و ملاحظات امنیتی و سیاسی کشور و همچنین فوریت تعیین تکلیف برخی مسائل از جمله طرح‌های حجاب و عفاف، پزشکیان نمی‌توانست ریسک کرده و وزیری را به مجلس معرفی کند که با توجه به ترکیب اکثریت مجلس، رای‌آوری آن ضعیف باشد. لذا حداقل در مورد وزیر کشور، تحلیل بالا شاید منطقی به نظر نرسد و رییس‌جمهور تلاش کرده در حرکت اول معرفی کابینه، تکلیف وزارت کشور را معین کند .
یکی از مسائلی که مومنی با آن مواجه است، عدم شناخت عمومی نسبت به وی است . برخلاف تصویری که جریان‌های سیاسی مخالف، منتقدان و شبکه‌های مجازی در خصوص گزینه وزیر کشور با حجم بالا ارایه می‌کنند، سابقه و عملکرد گذشته مومنی در مناصب و موقعیت‌های مدیریتی که قرار داشته، با کمترین حاشیه و چالش مواجه بوده است.
جدای از حضور مستمر و موثر در جنگ تحمیلی، عملکرد قابل دفاعی در زمان فرماندهی انتظامی و امنیتی شرق کشور برجای گذاشته و در عین حال در طراحی و اجرای طرح‌های نوآورانه و خلاقانه چه در نیروی انتظامی از جمله سامانه 110 و همچنین پلیس راهور مشارکت فعال داشته است .
حضور در دولت دوازدهم به عنوان دبیر ستاد مبارزه با قاچاق مواد مخدر با حکم حسن روحانی رییس‌جمهور وقت هم تجربه و سابقه فعالیت اجتماعی او را تکمیل کرده است . از مومنی به عنوان چهره محافظه‌کار، کم حرف نام برده می‌شود .
شخصیت فردی و اجتماعی مومنی به لحاظ کم حاشیه بودن و ضعف ارتباط رسانه‌ای در ایجاد چنین تصویری، تاثیرگذار بوده است . اما واقعیت این است که با توجه به چالش‌هایی که کشور در حوزه اجتماعی و سیاسی در سال‌های اخیر با آن مواجه است خصوصا در حوزه حجاب و عفاف، مهاجرین، ناامنی و ناهنجاری‌ها و چالش‌های احتمالی در حوزه آب و محیط زیست، اسکندر مومنی از جمله افرادی است که با توجه به تجربه کاری در حوزه انتظامی و نظامی، برخوردار از دانش آکادمیک و دانشگاهی و همچنین آشنایی خوب با شرایط اجتماعی و سیاسی کشور، بهتر می‌تواند به دولت پزشکیان در امور محوله با بهره‌گیری از ظرفیت‌های دیگر ارکان قدرت و حاکمیت کمک کند .
بنابراین شاید مومنی با لحاظ همه شرایط گزینه‌ای ایده‌آل برای دولت پزشکیان نباشد، اما گزینه‌ای واقعی و موثر برای این دولت می‌تواند باشد.