عصر ایران؛ علیرضا سلطانی - اعلام اسامی وزیران دولت چهاردهم از سوی رئیس جمهور پزشکیان موج گسترده ای از واکنش آنهم منفی و انتقادی در میان طرفداران وی ایجاد کرد. بر اساس بررسی های صورت گرفته، کلیت فهرست اعلامی کابینه خیلی بیش از آنچه حامیان آقای پزشکیان انتظار داشتند، محافظه کار، خنثی و مهمتر متمایل به جریان سیاسی رقیب می باشد. فهرستی که انتظارات و توقعات حداقلی حامیان برای ایجاد تغییر در ریل سیاسی و اقتصادی کشور را براورده نمی سازد.
نقطه ثقل انتقادها نیز به سوی مسعود پزشکیان گذاشته شده به گونه ای که منتقدین معتقدند چنانچه انتظار داشتند پزشکیان در برابر فشارهای سیاسی پشت پرده کوتاه آمده و با پشت کردن به خواست ها، انتظارات و اعتماد حامیان و بی توجهی به مشاورین خود، در زمین رقیب و به عبارت دقیق تر در دالانهای سخت قدرت داخلی بازی می کند.
بدون تردید آنچه فضای انتقاد و اعتراض به رئیس جمهور پزشکیان که 2 هفته سخت و پرچالشی را پشت سر گذاشته، تشدید کرد، واکنش حلقه اصلی و اول مشاوران و همراهان رئیس جمهور در قبال فهرست اعلامی وزیران از یک سو و واکنش آنها به انتقادات و اعتراضات هواداران از سوی دیگر بود.
از این منظر می توان شاهد 3 گونه واکنش بود: طیف اول که در راس آن محمد جواد ظریف بود، در واکنشی غیرقابل پیش بینی و البته غیرقابل قبول و تنها ساعاتی پس از اعلام رسمی اعضای کابینه، از معاونت راهبردی ریاست جمهوری استعفا داد و در متن استعفا به صورت ضمنی از غیرمفید بودن در تصمیمات دولت سخن گفت.
این واکنش طبیعتا موج اعتراض و انتقاد در فضای عمومی جامعه علیه دولت را به شدت بالابرد و شایعات و گمانه زنی ها علیه دولت را به نوعی تایید کرد.
طیف دیگری از مشاوران و افراد فعال در حلقه اول پزشکیان، بدون موضعگیری مشخص در قبال فهرست کابینه، صرفا حامیان و رای دهندگان به پزشکیان را به صبر و انتظار بیشتر فراخواندند.
واکنشی که به صورت ضمنی ماهیت انتقادی نسبت به فهرست کابینه داشت و به نوعی دمیدن در امواج انتقادها بود. طیف سوم محافظه کارانه، موضع سکوت در پیش گرفت که این واکنش هم در خود انتقاد و گلایه داشت.
فارع از واکنش های جریان رقیب سیاسی دولت، تحلیل کلی واکنش های 3 گانه حلقه اول همراهان و مشاوران پزشکیان که بازتاب زیادی نیز در فضای عمومی در پی داشت، حاکی از مخالفت، انتقاد و گلایه از رئیس جمهور و فهرست کابینه بود. واکنشی که عملا دولت چهاردهم و شخص رئیس جمهور را به گوشه رینگ برد و وی را آماج حملات گسترده کرد.
از منظر رفتارشناسی اجتماعی، بروز واکنش های منفی و انتقادی از سوی هواداران و رای دهندگان به پزشکیان در قبال فهرست کابینه، امری طبیعی است.
رای دهندگان به پزشکیان با انتظارات و خواست های مشخصی به وی آنهم در شرایط خاص سیاسی و اقتصادی کشور متمایل شدند و انتظار دارند از ابتدای کار، روند و سیاست ها بر مبنای تمایلات آنها و همچنین شعارها و برنامه های رئیس جمهور پیش رود.
اصولا اگر چنین واکنش منفی و انتقادی از سوی هواداران صورت نمی گرفت باید نگران بود چون بی تفاوتی اجتماعی نشان ناامیدی و سرآغاز افول و سقوط اجتماعی است. اما نکته اصلی، تحلیل رفتار و واکنش های عجولانه و نادرست طیف مشاوران و هواداران حاضر در حلقه های اول پزشکیان است.
واقعیت این است که طیفی که امروز در غوغای حضور در دولت و گرفتن مصادر و ریاست می باشند تا 3 ماه پیش هیچ چشم انداز و امیدی برای بازگشت به قدرت و راس ان نداشتند و در دالانهای تنگ و محدود سیاسی خود، روزگار سپری می کردند و تنها به شانس و اقبال و مواردی از این دست فکر می کردند. اما از 3 ماه پیش به هر دلیلی ورق برگشت و حاکمیت از خود انعطاف نشان داد و با فراهم شدن زمینه های سیاسی و اجتماعی، شانس و فرصتی دوباره برای حضور در قدرت و اداره امور کشور فراهم گردید.
این فرصت باید مغتنم شمرده شده و با درس گرفتن از گذشته و با لحاظ منافع ملی و منافع مردم، بدون رفتارهای هیجانی، احساسی و ماجراجویانه و بر مبنای عقلانیت، سیاست ورزی خردمندانه و صبر سیاسی، از دولت و شخص پزشکیان حمایت کرد.
طبعا ترکیب کابینه، ترکیبی ایده ال و مطلوب نیست اما با نگاهی واقعگرایانه و با لحاظ ساختار قدرت در ایران و محدودیت ها و شرایط خاص دولت چهاردهم، قابل قبول است. گذار از شرایط کنونی آنهم در ساختار پیچیده و سخت سیاسی ایران مستلزم اعتماد به دولت پزشکیان، حمایت گسترده و صبر راهبردی است.
نباید فراموش کرد که در همین دو هفته شروع به کار دولت چهاردم علی رغم تحمیل چالش های سنگین سیاسی و امنیتی، با مدیریت پزشکیان، خطرات سنگین و سهمگینی از سر کشور گذشته است که نباید از این مهم غافل شد. و بنابر ضرب المثل شیرین و معروف " از هول حلیم نباید در دیگ افتاد"