در اواخر قرن نوزدهم، سازه‌های بلند فولادی در شیکاگو، نیویورک و بوستون به وجود آمدند و اصطلاح «آسمانخراش» (skyscraper) را به وجود آوردند. البته، بشریت برای هزاران سال در حال ساخت سازه هایی بلند مانند اهرام مصر بوده است. اما آسمانخراش ها مفهوم متفاوتی دارند. آنها تزئینی نیستند، بلکه برای کار و زندگی انسان در نظر گرفته می شوند.
به گزارش روزیاتو، بیش از یک قرن بعد، آسمانخراش‌ها در پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان رواج یافتند. نمودار زیر، 12 کشوری را که بیشترین تعداد ساختمان های با ارتفاع حداقل 150 متر را دارند، نشان می دهد.
چین بیشترین آسمانخراش را دارد
آسمانخراش ها ممکن است در آمریکا ظهور کرده باشند، اما در کشور دیگری به شدت رشد کردند. چین، بیش از 3,000 آسمانخراش دارد که بیش از 3 برابر کشور بعدی در این رتبه بندی است. بلندترین شهر آن (بر اساس ارتفاع کل ساختمان) هنگ کنگ پرجمعیت است.
تعداد ساختمان های بلندتر از 300 متر چین تقریباً برابر با تعداد کل آسمانخراش های هند است. به عبارت دیگر، چین حدود 120 ساختمان بلندتر از 300 متر دارد، در حالی که هند در مجموع 122 آسمانخراش دارد.
برج ایفل ساختمانی که برای 40 سال تا سال 1930، بلندترین ساختمان جهان بود، تقریباً 300 متر ارتفاع دارد.
در همین حال، ایالات متحده با تقریباً 900 آسمانخراش در رتبه دوم قرار دارد. بیش از یک سوم آنها در شهر نیویورک هستند.
امارات متحده عربی در رتبه سوم قرار دارد و بلندترین آسمانخراش جهان، یعنی برج خلیفه را با ارتفاع 828 متر، در خود جای داده است.
جالب توجه است که یک قاره مشخص محل تجمع بیشترین آسمانخراش ها است. رتبه های 4 تا 6 (مالزی، ژاپن، کره جنوبی) و 9 تا 12 (اندونزی، تایلند، فیلیپین و هند) همگی در آسیا هستند.
از سوی دیگر، هیچ کشور اروپایی به این فهرست راه پیدا نکرد. پایین تر از این رتبه بندی، روسیه با 85 آسمانخراش، تنها کشوری است که در بین 20 کشور اول قرار دارد.
