هوشنگ حریرچیان ؛ استاد نقش آفرینی پدرهای متفاوت اما همیشه خوب

عصر ایران - حسن اکلیلی (بازیگر اصفهانی) در ساعات اولیه بامداد 30 مرداد در صفحه شخصی‌اش در فضای مجازی خبر درگذشت هوشنگ حریرچیان بازیگر قدیمی تئاتر، تلویزیون و سینما را اعلام کرد و نوشت: «استاد هوشنگ حریرچیان آسمانی شد».

از تئاترهای شهر اصفهان بازیگران زیادی به سینما و تلویزیون ایران معرفی شده‌اند که اتفاقا در میان مخاطبان هم مقبولیت زیادی یافته‌اند، قطعا یکی از این بازیگران محبوب اصفهانی که یک کم دیرتر کشف شد زنده یاد هوشنگ حریرچیان است.

هوشنگ حریرچیان که مرداد ماه 1311 به دنیا آمد در مرداد ماه 1403 در حالی در سن 92 سالگی از دنیا رفت که دوست داشت، 100 سال دیگر زنده باشد. گفته می شود که او فعالیت هنری خود را از دی ماه 1326 در تئاتر اصفهان با مدیریت زنده‌یاد استاد ناصر فرهمند آغاز کرد. 

در شهریور 1332 به تئاتر سپاهان با مدیریت علی صمدی پیوست و از سال 1338 رسما در رادیو اصفهان به عنوان هنرپیشه، گوینده، تهیه کننده، گزارشگر، کارگردان و مجری برنامه های تفریحی-هنری شروع به کار کرد. 

هوشنگ حریرچیان و استاد علی‌محمد رجائی در اصفهان

هوشنگ حریرچیان در سال 1348 اولین تجربه تلویزیونی خود به نام "عکاس باشی" را انجام داد و فعالیت سینمایی خود را با بازی در فیلم جعفرخان از فرنگ برگشته به کارگردانی زنده یاد علی حاتمی آغاز کرد.

این بازیگر قدیمی در آثار سینمایی چون «عزیز میلیون دلاری»، «قاعده بازی»، «یک بوس کوچولو»، «فرش باد»، «گاهی به آسمان نگاه کن» و... بازی کرده است.
 
مجموعه‌های تلویزیونی چون «خاتون»، «آشپزباشی»، «ساختمان پزشکان»، «سایه سلطان»، «پژمان»، «تفنگ سرپر»، «یکی بود یکی نبود»، «هشت، بهشت» و.. از او به یادگار مانده است.

 

رادیو زادگاه، تئاتر مدرسه‌ و سینما کارگاه

او سالهای فعالیتش هنری اش را اینگونه تشریح کرده بود که رادیو زادگاهش بوده، تئاتر مدرسه‌اش بود و سینما کارگاه او بوده است.

او در سال‌های آخر عمر در گفت‌وگویی که با ایسنا داشت می‌گفت، آرزوی همیشگی من فعالیت هنری تا آخرین لحظه عمرم بوده است. با توجه به اینکه به دلیل کرونا دو سال از صحنه و دوربین دور بودم، اینکه باز هم بتوانم در زمینه بازیگری فعالیتی هرچند کوچک داشته باشم تبدیل به بزرگترین آرزوی من شده است.

هر چند از سوی تلویزیون و همین طور سینما پیشنهادهای زیادی داشت ولی به دلیل شرایط جسمی و همه‌گیری کرونا نتوانستم کاری انجام بدهد و  چون بیمار بود امکان فعالیت نداشت.

نورمن ویزدم کمدین انگلیسی در میان هنرمندان (گروه هنری ارحام)

حریرچیان عاشق کارش بود و این‌چنین می‌گفت: من عاشق کارم هستم ولی فعالیت هنری‌ام با این سن و سال و شرایطی که دارم، تنها منوط به من نیست. چون وقتی تعداد هنرپیشه‌ها بیشتر باشد، کار دشوارتر می‌شود ولی اگر هنرپیشه‌های مقابلم در حد سه ـ چهار نفر باشند، مشکلی نیست می‌توانم از پس کار بربیایم، اما تعداد که زیاد می‌شود مثل سریال «ساختمان پزشکان»، کار سخت می‌شود و من دیگر نمی‌توانم انجام بدهم. 

آن زمان که سریال «ساختمان پزشکان»، «پژمان» و «آشپزباشی» را داشتم سالم بودم و می‌توانستم به راحتی کار کنم. یادم هست همیشه راهنمایی های آقای سروش صحت در عین حال که خوب بود و به من کمک می‌کرد اما بسیار دشوار بود ولی من توانستم و خدا را شکر در کارم موفق شدم چون سالم بودم. 

به طور کلی به غیر از همین چند سریال من در تلویزیون فعالیت دیگری به آن صورت نداشتم و بیشتر در پروژه‌های سینمایی مشارکت داشتم. اگر بخواهم خلاصه بگویم، باید یادآوری کنم رادیو زادگاه من بوده، تئاتر مدرسه‌ام بود و سینما کارگاه من بوده است.

سعی کردم همیشه یک نوع پدر نباشم

او با اشاره به نقش‌های متفاوت پدر در سریال‌های مختلف گفته بود: در پروژه‌های زیادی نقش پدر را بازی کرده‌ام اما سعی کردم همیشه یک نوع پدر نباشم؛ پدرها متفاوت‌اند اما خوب.

او می‌گفت: من همانی هستم که در «آشپزباشی» نقش یک پدر بادیسیپلین را بازی کردم و در «ساختمان پزشکان» هم نقش یک پدر بلغمی مزاج، طناز و باری به هر جهت؛ این پدرها با هم متفاوت‌اند اما باید شخصیت‌ را در فیلم و سریال پیدا کرد اینکه چه هستی و که هستی.

اردشیر کاظمی و هوشنگ حریرچیان

او همچنین با اشاره به نقشش در سریال «پژمان» این چنین گفته بود: سعی کردم در این کار نقش پدری را بازی کنم که متفاوت از سایر نقش‌های مشابه‌ام در کارهای قبلی است. اگر چه نقش من در سریال «پژمان» به چند اپیزود محدود می‌شد و در سریال «ساختمان پزشکان» یکی از نقش‌های اصلی را بازی کرده بودم اما اگر دقت کنید می‌بینید که این دو پدر متفاوت از هم هستند.

ایمان به سروش صحت 

حریرچیان درباره همکاری‌اش با سروش صحت گفته بود: به کارگردانی سروش صحت ایمان دارم. او چند حسن دارد به جهت اینکه خودش بازیگر بوده است و درد بازیگران را می‌داند. 

دوم اینکه نویسنده است و نویسنده‌ی طنازی هم هست و سوم اینکه خلق‌الساعه است؛ از این جهت که وقتی متن به دستش می‌رسد بلافاصله صحنه‌ها را مجسم، دکوپاژ و آماده می‌کند و به بازیگر می‌دهد. 

البته نباید اسم این کار را تزریق گذاشت و نباید گفت که این کار را در سرنگ کرده و سپس به بازیگر تزریق می‌کند، به جهت اینکه اگر همان عملی که کارگردان انجام می‌دهد، انجام دهی تقلید می‌شود و بازیگر مثل یک طوطی می‌شود. بازیگر باید آنچه که خودش می‌خواهد بگیرد و خلق کند. در این راستا نمی‌دانم در نقش‌هایم پدر موفقی بوده‌ام یا نه که باید نظر مردم را شرط قرار دهیم.

پشت صحنه سریال ساختمان پزشکان

حریرچیان تصور می‌کرد «ساختمان پزشکان» به دلیل اقبال دزیاد مخاطبان تداوم پیدا کند و این چنین می‌گفت: این مجموعه مورد اقبال شدید مردم قرار گرفت. کسانی را دیدم که اعتراف کردند برای بار چندم یک قسمت از آن را تماشا کرده‌اند و لذت برده‌اند. حال چرا آن را ادامه ندادند نمی‌دانم اما تصور می‌کنم در آینده‌ای بسیار نزدیک این سریال تداوم پیدا کند؛ به دلیل اینکه خواسته‌ی مردم شرط است و مردم باید بخواهند. 

این سریال به بیشتر مسائلی که در جامعه مطرح بود پرداخت. کمبودها، ‌کژی‌ها، ‌ کاستی‌ها، ‌ خوبی‌ها، بدی‌ها، مسائل اداری، ‌خانوادگی، ‌ ورزشی و همه‌ چیز در آن مطرح شده منتهی انتقاد در لفافه‌ی طنز بود.

هوشنگ حریرچیان اگرچه بعد از انقلاب به تلویزیون و سینمای ایران راه پیدا کرد و به نسبت سا‌های فعالیت در تئاتر، فسلم و سریال‌های زیادی در کارنامه ندارد اما با همین تعداد آثار در ذهن و یاد تماشاگران ماندگار شد و با توجه به شخصیت‌های اصفهانی که بازی کرد یک بازیگر متفاوت دیگر به اصفهانی‌های سینما و تلویزیون ایران اضافه کرد.

روحش شاد و یادش ماندگار.

 

منبع: ایسنا، مهر، ویکی پدیا