باستان‌شناسان در برنامه گمانه‌زنی تپه‌های «ینگه قلعه» در استان خراسان شمالی به شواهدی از حدود سه هزار سال پیش دست یافتند. این تپه در دهه‌های گذشته در معرض تخریب و حفاری‌های قاچاقچیان بوده است.
به گزارش ایسنا، تپه‌های ینگه قلعه، مربوط به عصر آهن که در بجنورد در استان خراسان شمالی واقع شده، در سال 1386 با شماره 21224 و 21106 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
بنابر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، برنامه میدانی گمانه‌زنی برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه‌های «ینگه قلعه» با مجوز این پژوهشگاه و پشتیبانی مالی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان خراسان شمالی انجام شده است.
رضا ناصری، عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل، که سرپرست هیأت کاوش در تپه‌های ینگه قلعه است، درباره این محوطه باستانی و نتیجه گمانه‌زنی‌های انجام شده، گفت: تپه‌های ینگه قلعه متشکل از دو برجستگی کوتاه و بزرگ معروف به ینگه قلعه 1 و 2 است که بر اساس مستندات موجود در بردارنده شواهدی از هزاره اول قبل از میلاد هستند.
او با بیان اینکه در سطح هر دو محوطه مواد فرهنگی نوع دهستان و نوعی سفال منقوش مربوط به هزاره اول پیدا می‌شود، اظهار کرد: فرهنگ دهستان در عصر آهن در شمال شرق ایران در منطقه وسیعی از کرانه‌های شرقی دریای مازندران تا مناطق غربی خراسان شمالی شکوفا بوده و معیشت مبتنی بر کشاورزی و دامپروری داشته است.
این باستان‌شناس گفت: در این برنامه میدانی 20 گمانه آزمایشی در بخشهای مختلف تپه‌های ینگه قلعه ایجاد شد که نشان داد این اثر روی برآمدگی‌های طبیعی حاشیه دشت بجنورد شکل گرفته و احتمالاً به گروه‌های کوچ‌رو با استقرار موقت تعلق داشته است.
ناصری با اشاره به آسیب‌هایی که به این محوطه باستانی وارد شده است، اظهار کرد: تپه‌های ینگه قلعه از یک سو به دلیل شخم سطحی اراضی در دهه‌های گذشته و از سوی دیگر به دلیل قرارگیری در محدوده شهر بجنورد در معرض تخریب قرار گرفته و حفاری‌های قاچاق نیز آسیب‌هایی به آن وارد کرده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه‌های ینگه قلعه تاکید کرد: هدف اصلی این برنامه میدانی تعیین حدود و میزان گسترش بقایای باستان‌شناختی در تپه‌های ینگه قلعه است که به تدوین یک برنامه حفاظتی و تهیه راهبرد پژوهشی برای آینده اثر، کمک خواهد کرد.
