امیرمسعود عابدین_ هواپیمای YF-118G که در دهه 1990 توسط بوئینگ فنتوم ورکس در منطقه 51 توسعه یافت، یک بستر آزمایشی پیشگام برای فناوری‌های رادار گریز بود تا یک هواپیمای جنگی.
با وجود ارتفاع محدود 20000 پا و حداکثر سرعت 482 کیلومتر بر ساعت، این هواپیما به‌طور قابل‌توجهی به ویژگی‌های پنهان‌کاری که در هواپیماهای جنگی مدرن مانند F-22 رپتور و F-35 Lightning II مشاهده می‌شود، کمک کرد. این هواپیما اکنون بازنشسته شده و در موزه ملی نیروی هوایی ایالات‌متحده به نمایش گذاشته شده است.
YF-118G که به‌صورت مخفیانه توسط بوئینگ فنتوم ورکس توسعه یافته، در دهه 1990 در منطقه 51 ساخته شد. هواپیمای موسوم به Bird of Prey نه برای جنگ، بلکه به‌عنوان یک بستر آزمایشی برای فناوری‌های مختلف، به‌ویژه آن‌هایی که مربوط به رادار گریزی هستند، ساخته شد.
پرنده شکاری اولین بار در سال 1996 در منطقه 51 پرتاب شد و در مجموع 38 پرواز انجام داد. YF-118G برای ارتفاعات کمتر با حداکثر سقف عملیاتی فقط 20000 فوت طراحی شده و حداکثر سرعت آن 482 کیلومتر بر ساعت بود.
این هواپیما در غلبه بر تهدیدها مهارت خاصی نداشت و طراحان آن به‌طور خاص بر قابلیت پرواز آن تأکید نداشتند؛ آن‌ها فقط به ویژگی‌های پنهان‌کاری علاقه‌مند بودند که در این هواپیما باورنکردنی بود.
بوئینگ می‌خواست روش‌های جدیدی را برای طراحی و ساخت کشف کند که سطح مقطع راداری را کاهش دهد، مفهومی که در زمانی که بوئینگ شروع به ساخت پرنده شکاری خود کرد هنوز در حال توسعه بود.
این پرنده دارای بدنه بدون دم و بدون تثبیت‌کننده عمودی یا افقی بود. این یک انحراف کامل و اساسی از طراحی هواپیماهای سنتی بود که به‌جای نگرانی در مورد آئرودینامیک، بیشتر بر رادار گریزی تکیه داشت.
این پرنده شکاری زمینه جدیدی را ایجاد کرد که سایر هواپیماهای رادار گریز موجود در زرادخانه آمریکا دنبال می‌کنند.
منبع: nationalinterest
58322
