به‌گزارش فایننشال‌تایمز، همجوشی هسته‌‌‌‌‌ای، فرآیندی که ایزوتوپ‌‌‌‌‌های هیدروژن پس از رسیدن به دمای بالا، با هم ترکیب می‌شوند و انرژی آزاد می‌کنند، برای دهه‌‌‌‌‌ها پتانسیل تولید برق بدون انتشار فراوان و بدون زباله‌‌‌‌‌های هسته‌‌‌‌‌ای رادیواکتیو با عمر طولانی را داشته‌است. انرژی سینگولاریتی که در سال2021 تاسیس شد، درحال‌توسعه یک توکامک در مقیاس‌کوچک است، ماشینی که انتظار می‌رود در قلب نیروگاه‌های همجوشی قرارگیرد. به گفته انجمن صنعت فیوژن مستقر در ایالاتمتحده، این استارت‌آپ چینی یکی از حداقل 45 شرکت مستقر در حدود 13 کشور جهان است که برای تجاری‌‌‌‌‌سازی گداخت هسته‌‌‌‌‌ای، با استفاده از رویکردهای فناوری متنوع و منابع سوخت، کار می‌کنند.
با این‌حال، این فناوری هنوز نوپا است و کارشناسان می‌گویند هیچ تضمینی وجود ندارد که نیروگاه‌های همجوشی محقق شوند. بسیاری از ماشین‌هایی که تا به امروز ساخته شده‌اند به سختی توانسته‌‌‌‌‌اند انرژی کافی برای جوشاندن یک کتری تولید کنند. یی یومینگ، مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران انرژی سینگولاریتی، گفت که رویکرد این شرکت از کارهای انجام‌شده در موسسه فناوری ماساچوست و سیستم‌های همسویی Commonwealth آن الهام گرفته شده‌است. مهندسان آمریکایی در آنجا درحال‌توسعه یک توکاماک در مقیاس‌کوچک با استفاده از مواد ابررسانا با دمای بالا (HTS) بوده‌اند تا پلاسمای ایزوتوپ‌‌‌‌‌هایی را که تا دمای گرم‌‌‌‌‌تر از خورشید‌گرم می‌شوند، بپوشانند. یی‌یومینگ به فایننشال‌تایمز گفت: «ما معتقدیم که این بیشتر یک مشکل مهندسی است تا یک مشکل علمی، اما از طریق نوآوری آهنربای HTS، می‌توانیم اندازه دستگاه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهیم که در نتیجه می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌ها به میزان قابل‌توجهی شود.»
درحالی‌که یومینگ معتقد است؛ گروه‌های رقیب ایالاتمتحده از محیط مالی «بسیار مطلوب‌تری» برخوردار هستند، انرژی سینگولاریتی انتظار دارد بتواند از زنجیره‌های تامین در چین برای مواد همجوشی کلیدی، از جمله مواد HTS استفاده کند. این شرکت گفت که حدود 95درصد از مواد اولین دستگاه خود، هانگ‌‌‌‌‌هوآنگ70 یا HH70، به‌صورت محلی ساخته شده‌است که نشان‌دهنده «انباشت طولانی‌مدت» مزایای فناوری انرژی هسته‌‌‌‌‌ای چین است.ما مزیت هزینه‌ای در مورد مواد، کارکنان و سایر موارد را داریم. ما معتقدیم هزینه تمام‌‌‌‌‌شده در چین حداقل 50درصد کمتر از ساخت همان نوع ماشین در ایالاتمتحده خواهد بود.»
با این حال او خاطرنشان کرد؛ با پیشرفت فناوری به سمت میدان‌های مغناطیسی قوی‌‌‌‌‌تر، «ممکن است برخی عدم‌قطعیت‌‌‌‌‌های علمی» وجود داشته‌باشد.
انرژی سینگولاریتی حدود 110میلیون دلار برای توسعه HH70 جمع‌‌‌‌‌آوری کرد که اولین عملیات آن در ژوئن اعلام شد. حامیان طرح، نهادی شامل هانگ‌شان و لانچی ونچرز واحدهای چینی سابق گروه‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر سکویا کپیتال و بلوران در ایالاتمتحده بودند.
در بعد اجرایی، این استارت‌آپ تعداد کارمندانش را به 135 نفر افزایش داده و در دوره‌های آینده جمع‌‌‌‌‌آوری کمک‌های مالی، حدود 500میلیون دلار را هدف قرارداده‌است زیرا تلاش می‌کند نسل بعدی دستگاه همجوشی هسته‌‌‌‌‌ای خود HH170 را تا سال2027 توسعه دهد. فعالیت این استارت‌آپ قرار است گسترده‌‌‌‌‌تر شود و به‌طور قابل‌توجهی انرژی بیشتری تولید کند. این شرکت امیدوار است تا قبل از سال2035 به سمت تجاری‌‌‌‌‌سازی این فناوری حرکت کند. به‌رغم پس‌‌‌‌‌زمینه تنش‌های آمریکا و چین که محیط تامین مالی را تحت‌تاثیر قرارداده، یومینگ مطمئن است که پول را از سرمایه‌گذاران محلی جمع‌‌‌‌‌آوری می‌کند.
او گفت: «مطمئنا هدف 500میلیون دلار چالش‌‌‌‌‌برانگیز است، اما اگر سخت کار کنیم، دور از دسترس نیست.» فراتر از بخش خصوصی، انرژی سینگولاریتی با گروه‌های تحت‌حمایت دولت بر سر سرمایه‌گذاری بالقوه «در گفت‌وگو» بود. این گروه قراردادهای همکاری با موسسات و دانشگاه‌‌‌‌‌های چینی از جمله موسسه فیزیک جنوب‌غربی، دانشگاه جیائوتنگ شانگهای و دانشگاه لانژو امضا کرده‌است.
او گفت: «با این حال، به‌نظر می‌رسد بخش‌خصوصی با سرعت بیشتری به سمت تبدیل گداخت هسته‌‌‌‌‌ای به یک واقعیت تجاری حرکت می‌کند. ما اولین ماشین خود را در عرض دو سال‌طراحی، ساخت و راه‌اندازی کردیم. این بازه زمانی بسیار کوتاه‌تر از آن چیزی است که دانشگاه‌‌‌‌‌ها یا موسسات تحقیقاتی معمولا برای ساختن یک توکامک نیاز دارند.»
