مهر اسلامیت را اکثریت قاطع ملت ایران بر نوع نظام آینده این مملکت زده است.مبارزه ملت ایران، تنها یک قیام علیه استیلای سیاسی و استعمار اقتصادی نبود، قیام علیه فرهنگها و ایدئولوژیهای غربی و دنباله روی از غرب بود که تحت عناوین فریبنده، آزادی، دمکراسی، سوسیالیسم، تمدن، تجدد، پیشرفت، تمدن بزرگ و...مطرح می شد.ملت ایران آنروز که در تظاهرات چند میلیونی شعار جمهوری اسلامی را عنوان کرد در واقع میخواست مهر خود یعنی مهر فرهنگ خود را به این انقلاب بزند.میدانیم که هویت فرهنگی یک ملت، آن فرهنگی است که در جانش ریشه دوانیده است و هویت ملی این مردم اسلام است. بریدگان از اسلام اگر چه در داخل این ملت و تحت حمایت آن هستند، اما در حقیقت از آن بریده اند زیرا خود را از فرهنگ و روح و خواست این ملت جدا کرده اند.
حال اگر خواسته خود مردم، یعنی جمهوری اسلامی، حاکمیت مردم را نقض کند باید بگوئیم که دمکراسی امری محال است زیرا همیشه وجودش مستلزم عدمش است هیچکس نمیخواهد اسلامی بودن جمهوری را بر مردم تحمیل کند.این تقاضای خود مردم است و در واقع نهضت از آن روز اوج گرفت و شورانگیز شد که شعار و خواست مردم، استقرار جمهوری اسلامی شد.جمهوری اسلامی یعنی یک نفی و یک اثبات.اما نفی، نفی رژیم حاکم 2500 ساله و اثبات، محتوای اسلامی و توحیدی آنست.
