پس از ابلاغ آخرین و کامل ترین پیام الهى (که کامل تر از آن تصور ندارد) دیگر جایى براى آمدن پیام و وحى الهى نماند و هر چه لازم بود، به پیامبر اسلام (ص) ابلاغ شد.نبوت با آمدن حضرت محمد (ص) خاتمه یافت. اما از طرفى زمان اجازه نمى داد پیامبر اسلام (ص) تمام دستورها، احکام و معارف اسلام را بیان کند.نیز براى بقاى شریعت اسلام رهبرى معصوم لازم بود تا بتواند ناگفتنى ها را گفته و احکام اسلام را اجرا کند.از این رو براى بیان شریعت اسلام و پاسخ به سؤالات دینى و اجراى احکام نورانى اسلام از طرفى خداى حکیم، ائمه اطهار (ع) به عنوان امام و رهبر جامعه اسلامى معرفى شدند . هم چنین لازم بود که تفاسیر آیات الهى و آنچه که مورد اختلاف مردم بود، بیان شود و مردم در مسائل و تعالیمى که اختلاف دارند، به امام معصوم که مصون از خطا و اشتباه است، رجوع کنند و تفسیر صحیح آیات الهى را فرا گیرند، بنابراین اگر چه با رفتن پیامبر، شأن نبوت که ابلاغ پیام الهى از طریق وحى بود خاتمه یافته بود، اما شأن مرجعیت دینى و ولایت و امامت هم چنان باقى بود.این مسئله مهم ایجاب مى کرد که بعد از پیامبر کسانى باشند که این مقام مسئولیت را به عهده گیرند و این مسئولیت ها عظیم به امام معصوم واگذار شده بود.
