چنانکه شما نیز اشاره نموده اید ، در احادیث بیان شده است که مومن باید بین حالت خوف و رجاء داشته باشد که نیمی از آن خوف و نیم دیگر رجاء باشد ، چون اگر صددرصد خوف باشد موجب یاس از رحمت الهی می گردد که جایز نیست و اگر صددرصد رجا باشد سبب جرات انسان به گناه می گردد که نیز جایز نیست ، اما حالت بین خوف و رجا اعتدال و معقول است.
امیر مومنان (ع) به فرزندش می فرماید: فرزندم از خدا چنان خائف باش که اگر عبادت ثقلین (عبادت جن وانس) را داشته باشی قبول نگردد ، و اگر گناه جن و انس را داشته باشی خدا تو را ببخشد ، که کنایه از این است که بهترین حالت برای عبودیت حالت خوف و رجاء می باشد که همان حالت انبیاء و اولیای الهی است.
اگر خوف 49 درصد و رجاء 51 درصد باشد نیز مطلوب است که سبب امید بیشتر به رحمت خدا می گردد اما امید تنها بدون خوف زیانبار است.
