۸۵درصد مدارس غزه تخریب شد؛۶۰۰ هزاربچه مدرسه ای نمی توانند درس بخوانند/ معلم فلسطینی: با همه سختی ها سعی می کنم عصرها کمی ریاضیات به آنها درس بدهم

به گزارش خبرآنلاین در این بین شمار کودکان کشته‌شده کم نیست؛ به‌ویژه که این روزها با بازگشایی مدارس جای خالی کودکان به‌شهادت‌رسیده بیش از قبل خودنمایی می‌کند.

روزنامه شرق نوشت:15 سپتامبر، وزارت آموزش‌وپرورش و آموزش عالی نوار غزه در بیانیه‌ای اعلام کرد در جریان حملات ارتش رژیم صهیونیستی به غزه بیش از 25 هزار کودک شهید و زخمی شده‌اند که از این میان 10 هزار نفر را دانش‌آموزان مدرسه تشکیل می‌دهند و 90 مدرسه نیز تخریب شده است. تیرماه بود که رژیم صهیونیستی در حمله به مدرسه الجاعونی در اردوگاه النصیرات، تعدادی فلسطینی را مجروح کرد.

آنروا (آژانس امداد و اقدامات سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک) اعلام کرده است ‌بر اساس گزارش سازمان ملل، حداقل 1.9 میلیون نفر (یا از هر 10 نفر 9 نفر) در سراسر نوار غزه آواره شده‌اند. برخی از آنها تاکنون بیش از 10 بار آوارگی و ترک سکونت موقت را تجربه کرده‌اند.

625 هزار بازمانده از تحصیل

به‌تازگی گاردین در گزارشی نوشته است که هفته گذشته قرار بود آغاز سال تحصیلی جدید در فلسطین باشد، اما در غزه 625 هزار کودک در سن مدرسه اکنون وارد دومین سال تحصیلی می‌شوند که در آن به دلیل جنگ اسرائیل از حق تحصیل محروم‌اند؛ «بیش از 45 هزار کودک شش‌ساله قرار بود امسال مدرسه را شروع کنند». در این گزارش گفته شده که بر اساس گزارش خوشه آموزش، مجموعه‌ای از گروه‌های امدادرسان به رهبری یونیسف و نجات کودکان، حدود 90 درصد از 307 ساختمان مدرسه دولتی غزه و همه 12 دانشگاه در حملات اسرائیل آسیب دیده یا ویران شده‌اند.

در گزارش گاردین روایت برخی از دانش‌آموزان و دانشجویان ذکر شده است: ‌یارا الشوا، 22ساله، از شهر غزه، سپتامبر گذشته متوجه شد یک بورسیه تحصیلی کامل برای کارشناسی ارشد رشته حقوق بشر در قطر دریافت کرده است. اما او و خواهران و برادرانش که در سن مدرسه هستند، نمی‌توانند غزه را به دلیل محاصره اسرائیل ترک کنند. یارا گفته که فعلا از صبح تا شب در تلاش‌اند تا خانواده خود را زنده نگه دارند. او درباره برادر 15ساله‌اش گفته است: «برادر کوچک‌ترم اکنون مسئولیت‌هایی را بر عهده می‌گیرد که هیچ کودکی نباید آن را بر عهده بگیرد؛ مثل جمع‌آوری لوازم، آوردن آب، رسیدگی به نیازهای خانه ما. مدرسه برای او یک خاطره دور است. او در این شرایط مجبور شده است خیلی سریع بزرگ شود. من همیشه از اینکه چقدر او تغییر کرده است شگفت‌زده هستم. او دیگر کوچک نیست».

همچنین در این گزارش گفته شده که بر اساس مطالعات انجام‌شده، هرچه کودکان زمان بیشتری از مدرسه دور بمانند، جبران یادگیری ازدست‌رفته برای آنها دشوارتر و احتمال بازگشت آنها به مدرسه کمتر می‌شود: «رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی کودکان آسیب می‌بیند. دختران بیشتر در سنین پایین‌تر ازدواج می‌کنند و پسران مجبور به کار یا ستیزه‌جویی می‌شوند».

بااین‌حال، محدودیت همیشه راهکارهایی به همراه دارد؛ مثل همین کلاس‌های غیررسمی برای جبران حداقل اندکی از عقب‌ماندگی بچه‌ها از مدرسه. ماه گذشته، آنروا برنامه بازگشت به یادگیری را در 45 پناهگاه خود با معلمان راه‌اندازی کرد. در این مکان‌ها بازی، نمایش، هنر، موسیقی و فعالیت‌های ورزشی برای کمک به سلامت روان کودکان و کاهش تأثیر جنگ انجام می‌شد. یا مثلا اسماء مصطفی زن 38ساله‌ای است که به گاردین گفته هر روز عصر، به مدت دو ساعت با بچه‌های کوچک اردوگاه نصیرات در مرکز غزه می‌نشیند و درس می‌خوانند. گاهی اوقات قلم و کاغذی برای ریاضیات و سواد ابتدایی وجود دارد، اما بیشتر اوقات کلاس با داستان‌سرایی، آوازخواندن و بازی می‌گذرد.

او قبل از جنگ در یک دبیرستان دخترانه در شهر غزه تدریس می‌کرده است: «اکنون بسیاری از کودکان کار می‌کنند یا به خانواده‌هایشان کمک می‌کنند تا چیزهای اساسی برای زنده‌ماندن مانند غذا را در طول روز پیدا کنند، اما من سعی می‌کنم عصرها کمی به آنها ریاضیات درس بدهم».