روایت بدعهدی کشور دوست ایران از زبان سردار حاجی زاده

فرمانده هوافضای سپاه روایتی از بد عهدی یکی از متحدان نظامی ایران منتشر کرده که نتیجه آن به ساخت یک سلاح تمام ایرانی منجر شده است. 

 

به گزارش خبرآنلاین، به تازگی سردار حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، در یک برنامه در تلویزیونی، ماجرایی را تعریف کرد که در آن یکی از کشورهای دوست ایران از تحویل رادارهایی که به ایران فروخته بود، خودداری کرده است.

 

سردار حاجی زاده در این مصاحبه می گوید: «آن موقع که رادار نداشتیم، از یکی از کشورهای تولیدکننده رادار که اتفاقا دوست ایران هم هست قرار شد رادار خریداری کنیم. من خودم به عنوان فرمانده پدافند، هفت سامانه رادار خریدم از آنها.» او در ادامه اذعان می کند: «بالاخره پس از رفت و آمد زیاد، آن کشور دوست، علی‌رغم دریافت پیش پرداخت، سامانه رادار را به ما تحویل نداد.»

 

اگرچه سردار حاجی زاده به نام کشور دوست ایران که به عهد خود در تحویل سامانه های پدافندی وفا نکرده، اشاره نکرد اما نشانه های گفته شده حاکی از اشاره به سامانه اس-300 دارد که ایران در سال 1386 با انعقاد یک قرارداد 800 میلیون دلاری میان ایران و روسیه قرار شد سامانه موشک‌های پیشرفته ضدهوایی (اس - 300) به ایران تحویل دهد. اما روسیه از همان آغاز با عهدشکنی به بهانه تحریم ها از تحویل این سامانه خودداری کرد و تحویل سامانه‌های خریداری شده را به دلیل تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران متوقف کرد.

همان سال، فرمانده وقت قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا با رونمایی از سامانه بومی بسیار شبیه اس-300 بود از آن با نام «باور 373» رونمایی کرد. این در حالی بود که با امضای برجام از سوی روسیه، مانع تحریم های تسلیحاتی ایران نیز در سال 1394 برداشته شد و سرانجام در مهر 1395، خبرگزاری اسپوتنیک روسیه با استناد به اطلاعیه آژانس دولتی صادرات تسلیحات روسیه اعلام کرد، مسکو بر اساس قرارداد فرایند تحویل سامانه‌های دفاع هوایی موشکی اس-300 را به تهران تکمیل کرده است. ‌

 

این در حالی است که پیش از تحویل سامانه اس-300، ایران توانست سامانه باور 373 را طراحی و عملیاتی کند. در توصیف کارکرد این سامانه ایرانی گفته شده هر گردان سامانده پدافند موشکی «باور 373» از دو آتشبار تشکیل شده، که برحسب نیاز، این قابلیت وجود دارد تعداد آتشبارها افزایش یابند و نیز هر آتشبار این سامانه موشکی قادر به شلیک 12 موشک است که این موشک‌ها در دو قالب، قابل چیدمان هستند. در یک قالب از چیدمان‌ها، پرتابگرها به‌صورت دوتایی و در قالب 6 پرتابگر دوتایی مستقر می‌شوند و در قالب دوم چیدمانی از سه پرتابگر چهارتایی عملیاتی می‌شوند.

 

همچنین هر آتشبار در باور 373 به‌طور جداگانه از «سه رادار معراج 4»، «رادار کشف هدف با برد 320 کیلومتر» و «رادار ردگیری با برد 260 کیلومتر» و نیز یک پست فرماندهی و یک ژنراتور تشکیل شده است.

 

 

موشک «صیاد 4»، یکی از مهمترین قسمت‌های تشکیل‌دهنده نوک پیکان تخریب و انهدام اهداف موردنظر بوده که در این سامانه به کار رفته است. موشک صیاد 4، در دو مدل طراحی و تولید شده که یک نسخه آن از بالک برای تغییر مسیر استفاده می‌کند و نسخه دیگر از فناوری تغییربردار رانش برای اینترسپت مسیر هدف استفاده می‌کند.

 

بُرد موثر موشک صیاد 4، 200 کیلومتر است، اما کارشناسان حوزه تجهیزات نظامی برد نهایی آن را بیش از 200 کیلومتر تخمین زده‌اند. این موشک به دو روش اصابت مستقیم و استفاده از فیوز مجاورتی، هدف خود را سرنگون می‌کند و در مقایسه با موشک‌های صیاد 2 و صیاد 3 برتری‌های قابل توجه‌ای دارد.

 

 

این سامانه قابلیت رهگیری همزمان 60 هدف را دارد که هر آتشبار باور 373 قادر به شلیک 12 موشک و درگیری هم‌زمان با 6 هدف را دارد به این ترتیب به‌طور میانگین این سامانه هوشمند پدافندی برای هر هدف می‌تواند دو موشک شلیک کند.

 

همان زمان روزنامه گاردین در گزارشی به نقل از یک منبع آگاه نوشت که «ایران بعد از ساخت یک سامانه پدافندی، نه تنها سامانه پدافندی «باور 373» ساخت خود را به روسیه اهدا کرده بلکه یک پدافند S300 دریافت شده را نیز به مسکو پس داده است.»