ماجراهای پیرامون (VAR) در فوتبال ایران حسابی علاقه‌مندان به این رشته را کلافه کرده و در ذهن آن‌ها سوالات بی‌جواب زیادی وجود دارد که نیازمند شفاف‌سازی و روشن‌گری است.
به گزارش فوتبال 360، اهالی فوتبال برای حضور (VAR) در ایران انتظار طولانی‌مدتی را کشیدند و به نظر می‌رسید از ابتدای این فصل، قرار است مسابقات در معیت کمک‌داور ویدیویی، رنگ‌وبوی عادلانه‌تر و آرام‌تری به خود بگیرد اما زهی خیال باطل!
اتفاقی که شاهد آن بودیم با چیزی که توقع می‌رفت زمین تا آسمان متفاوت بود و علی‌رغم گذشت هفت هفته از لیگ بیست‌وچهارم، همچنان شاهد حواشی عجیبی پیرامون (VAR) هستیم و بعید به نظر می‌رسد به این زودی بتوانیم نظاره‌گر تمام دیدارهای یک هفته لیگ برتر با حضور این سیستم، به صورت استاندارد، باشیم.
مروری بر ایرادات (VAR) وطنی در لیگ بیست‌وچهارم
پخش تصاویر تلویزیونی برای داور و کمک‌های حاضر در اتاق (VAR)، کمبود دوربین برای قضاوت بهتر روی صحنه‌های مشکوک، تماشای تصاویر جعلی در نمایشگر کنار زمین برای داور، عدم حضور (VAR) در تمام دیدارها و استفاده از آن برای چند تیم خاص، ناهماهنگی بین مسئولان (VAR) در فدراسیون فوتبال با سازمان صداوسیما و ... بخش قابل‌توجهی از نواقصی بوده که (VAR) وطنی با آن‌ها مواجه بوده است و باعث شده فوتبال‌دوستان به مرز کلافگی و ناامیدی برسند و از دیدن یک بازی استاندارد محروم شوند. در این گزارش قرار است ابهامات موجود را بار دیگر بررسی کنیم و ببینیم پاسخ متقنی برای آن‌ها وجود دارد یا خیر.
لطفا به این سوال پاسخ بدهید: ما چند دستگاه (VAR) قابل استفاده داریم؟
اگر نگاهی به اخبار چند ماه اخیر در رسانه‌ها داشته باشید، مسئولان فدراسیون فوتبال از مهدی تاج (رئیس فدراسیون)، محسن حکیم (مدیر پروژه (VAR))، دانیال مرادی (سرپرست کمیته داوران) و ... بارها از وارد شدن یک، 2 یا چند دستگاه کمک‌داور ویدیویی به کشور گفته‌اند که با یک حساب سرانگشتی به حدود 7 یا 8 دستگاه می‌رسیم ولی بازهم هر هفته تنها 3 یا 4 دیدار با (VAR) برگزار می‌شود که بعضی از این مسابقات طی 2 روز و با دستگاه تکراری به انجام می‌رسد و صرفا از یک ورزشگاه به ورزشگاه دیگر منتقل شده است.
(VAR) و ابهامات تمام‌نشدنی‌اش
ابهام‌های زیادی در این میان وجود دارد و پاسخ روشنی به اکثرشان داده نمی‌شود. این‌که چند دستگاه در حال حاضر موجود است و می‌توان از آن‌ها در مسابقات استفاده کرد و جنبه آموزشی ندارند؟ طبق قوانین فیفا فدراسیون فوتبال باید با یک شرکت برای تجهیز (VAR) مسابقات همکاری کند. آیا تخلفی صورت گرفته؟ اگر نه، شرکت مورد نظر کدام شرکت است؟ پیش از این شرکت چینی «ریگور تِک» قرار بود دستگاه‌های مورد نیاز را تامین کند اما به یک‌باره شرکت آلمانی (EVS) به میان آمد و در داربی مشارکت داشت. چه اتفاقی در این اثنا رخ داد؟ تکلیف همکاری با شرکت چینی چه شد؟ آیا با آن‌ها قطع همکاری شد؟ آیا صداوسیما و عدم همکاری‌اش با فدراسیون فوتبال، دلیل به هم خوردن همکاری با ریگور بوده است؟ آیا دستگاه‌های چینی خریداری و پولش پرداخت شده بود؟ اگر پاسخ مثبت است، در صورت بر هم خوردن همکاری، آیا باید خسارتی پرداخت شود؟ اصلا پول آن چه‌طور تامین شد؟
فراموش نکردیم که شرکت توسعه و تجهیز به واسطه تایید نشدن شرکت چینی توسط صداوسیما، از پرداخت 110 میلیارد تومان به فدراسیون فوتبال سر باز زد. حالا تکلیف شرکت آلمانی چه می‌شود؟ قرار است آن‌ها (VAR) مورد نیاز را تامین کنند؟ آیا آن‌ها مورد تایید صداوسیما هستند؟ در حال حاضر چند دستگاه از این شرکت موجود و قابل استفاده است؟ راستی از آن 2 دستگاه آمریکایی که چند ماه قبل با دور زدن تحریم‌ها به دست فدراسیون رسید چه خبر؟ در دسترس هستند؟
عده‌ای نادیده می‌گیرند، عده‌ای کارشکنی می‌کنند و عده‌ای در حال تسویه‌حساب هستند!
همان‌طور که می‌بینید ابهامات زیادی در پرونده (VAR) وطنی وجود دارد. شاید تنها چیزی که بتوان در این‌باره با اطمینان درباره‌اش صحبت کرد این است که بین فدراسیون فوتبال و صداوسیما شکاف بزرگی به وجود آمده است. عملا شاهد کارشکنی‌هایی هستیم که اوج آن در بازی هوادار و استقلال بود. دوربین‌های صداوسیما در دیرترین حالت ممکن خود را به ورزشگاه شهدای شهرقدس رساندند و محسن حکیم، از این بابت شدیدا عصبانی بود و تلویحاً اشاره داشت که قدرتی در کار است که اجازه نمی‌دهد (VAR) در فوتبال ایران در مسیر درستی قرار بگیرد.
در این اثنا نوع برخورد رسانه‌ها نیز با یکدیگر متفاوت است. برخی آن‌طور که باید و شاید به قضیه مذکور نمی‌پردازند و برخی دیگر به فکر انتخابات چند ماه آینده فدراسیون فوتبال هستند و به صورت نامحسوس گزینه مدنظر خود را اصطلاحاً پروموت می‌کنند یا در اندیشه تسویه‌حساب‌های شخصی هستند. مهدی تاج نیز ناگهان دچار مشکلات قدیمی شده و از نگاه‌ها دور شده است. شوربختانه بازنده اصلی این ماجراها، فوتبال‌دوستانی هستند که چیزی جز تماشای یک بازی استاندارد، شبیه تقریبا همه‌جای دنیا و فارغ شدن از مشکلات‌شان، ولو برای 90 دقیقه نمی‌خواهند.
