این دو نفر روی هم 104 گل ملی به ثمر رسانده‌اند و بعد از علی دایی اسطوره‌ای، دومین و سومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی به شمار می‌آیند. در نتیجه مشخص است که توقعات بسیار بالایی از این زوج وجود دارد، اما اتفاقی که در بازه زمانی فعلی رخ داده، بسیار دور از انتظار بوده است.
با گذشت سه هفته از مسابقات مرحله انتخابی جام‌جهانی 2026، آمار می‌گوید تیم ایران با تنها 2 گل زده صاحب ضعیف‌ترین خط حمله گروه اول است. شاید باورکردنی نباشد، اما نه‌تنها ازبکستان و قطر و امارات، بلکه حتی قرقیزستان و کره‌شمالی هم بیش از ایران گل زده‌اند! در این دور از مسابقات سه گروه 6 تیمی داریم و اگر هر 18 تیم را با هم حساب کنیم، فقط و فقط کویت و فلسطین در گروه دوم با یک گل زده پایین‌تر از ایران قرار دارند. وضعیت فلسطین که مشخص است، فوتبال کویت هم بعد از سال‌ها به تازگی از تعلیق در آمده! تازه کیفیت به ثمر رسیدن دو گل ایران هم جای تامل دارد؛ جایی که مهدی طارمی روی ریباند شوت امید نورافکن و اشتباه دروازه‌بان قرقیزستان دروازه این تیم را باز کرد، گل مهدی قائدی برابر امارات هم کاملا انفرادی بود. روشن است که این وضعیت از خط حمله تیم ملی نمی‌تواند پذیرفتنی باشد. تازه ما آنجا غیر از سردار و طارمی، همین قائدی و بازیکنان اسم و رسم‌دار دیگری مثل علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده، مهدی ترابی و... را هم در اختیار داریم.
چنان که پیش‌تر نیز گفته‌ایم، صعود از چنین گروهی به یک جام‌جهانی 48 تیمی کار بسیار آسانی است، اما با مساله مهم «کیفیت» مواجهیم و امیدواریم بازیکنان اسمی تیم ملی مخصوصا در خط حمله بیش از اینها خودشان را نشان بدهند.
