عصر ایران - در سریال قهوه تلخ ، از ساخته های ماندگار مهران مدیری ، شخصیتی هست به نام دواءالملک که طبابت دربار را بر عهده دارد و نقش او را ساعد هدایتی بازی می کند.
این دواءالملک، برای هر بیماری فارغ از جنسیت او و نوع و شدت و حدت بیماری، "نبات داغ" تجویز می کند و اساساً دارو و درمان دیگری بلد نیست و از طنزهای سریال همین که با همین وضع، همچنان طبیب دربار است و به ذکور و اناث و شاه و وزیر و اهالی اندرونی و باقی افراد نبات داغ تجویز می کند!
حالا حکایت روزنامه کیهان است و بستن تنگه هرمز که گویا برای کیهانی ها، حکم همان نبات داغ را دارد که بر هر بی درمان سیاست خارجی دواست؛ فرقی هم نمی کند که آمریکا علیه ایران کاری کرده باشد یا سعودی ها موش دوانده باشند و... ، در هر حال نسخه شان بستن تنگه هرمز است! اخیرا هم که اروپا ورود هواپیماهای مسافری ایران به آسمان اش را ممنوع کرده، کیهان باز هم نسخه نبات داغ یا همان بستن تنگه هرمز را به عنوان اقدام متقابل تجویز کرده هست!
گو این که نمی دانند، بستن آسمان هر کشوری به روی پروازهای کشوری دیگر جزو اختیارات آن کشور است و اگر اروپایی ها این تصمیم خصمانه و ناصواب را درباره ایران گرفته اند، از مقررات بین المللی تعدی نکرده اند ولی بستن یک آبراهه بین المللی - اگر مقدور باشد - نقض آشکار حقوق بین الملل و اعلام جنگ با جهان است و مخابره این پیام که به ما حمله کنید تا راه باز شود!
گو این که فکر می کنند اگر هرمز را ببندند آمریکا و اروپا نادم و خجل و عجول پیش می آیند که "هر چه می خواهید می دهیم فقط تنگه را باز کنید که زمستان سخت در پیش است!"
نگاه ساده لوحانه به روابط و معادلات و معاملات بین المللی که ناشی از عدم شناخت صحیح جهان امروز است، ریشه بسیاری از مصائبی است که امروزه مردم ایران را می آزارد و روز به روز فقیرترشان می کند.
حال بگذریم که برخی گفتارها و رفتارها در داخل، نه از سر ندانم کاری که دقیقا اجرای ماموریتی که از خارج دیکته شده است.
نمی دانیم نسخه بستن تنگه هرمز، ریشه در کدام دارد ولی قطعا فردی مانند نتانیاهو، خیلی دوست دارد که خبر چنین حماقتی را بشنود تا بلکه بتواند اجماعی را که در جهان علیه او و کشور جعلی اش ایجاد شده متوجه ایران کند، درست مانند ماجرای جنگ 33 روزه که اسراییل را در جهان منزوی کرده بود ولی با برگزاری کنفرانس نفی هولوکاست در تهران و سخنان رئیس جمهور وقت ، محمود احمدی نژاد، اسرائیل از موضع ظالم به جایگاه مظلوم رفت و از انزوا خارج شد؛ کسی هم پیگیر پشت پرده آن کنفرانس که چیزی جز ضرر برای ایران و منفعت خالص برای اسرائیل بود، نشد.
