عصر ایران؛ مهرداد خدیر- آنچه از آقای قالیباف در گفت‌و‌گو با المیادین نقل شده سخنی کاملا درست است چرا که در میان کشورهای غربی هیچ یک به اندازۀ فرانسه نگران و دل‌مشغول لبنان نیست. نه به خاطر جنبه‌های انسانی که شوربختانه دنیای غرب در یک سال اخیر از این حیث مردود شده بلکه به این خاطر که فرانسه در لبنان نفوذ دارد و مشخصا نسبت به مسیحیان آن احساس تغلق خاطر دارد.
جمله ای که از رییس مجلس نقل یا به او نسبت داده شده این است که ایران آمادۀ گفت‌و‌گو با فرانسه دربارۀ قطعنامه 1701 است. نگفته حزب‌الله تحت هیچ شرایطی سلاح را زمین نمی‌گذارد بلکه گفته هر چه را که دولت لبنان و مقاومت برای حصول آتش‌بس تأیید کنند قبول داریم و وقتی پرسیده شده برای گفت‌و‌گو با فرانسه آمادگی دارید او استقبال کرده است.
حالا در این وسط آقای نجیب میقاتی نخست‌وزیر [موقت] لبنان گفته این اظهار نظر مداخله در امور لبنان است! با گویش و هیجان آقای مهرآیین در مناظره اخیر با آقای صفار: آخر آقای میقاتی! قربانت بروم لبنان مگر اصلا دولت درست و درمانی دارد که این سخنان را مداخله می‌دانید؟!
اسراییل آمده چند بار بمباران کرده و بیروت را شخم زده و چند هزار نفر را کشته و دست‌تان به هیچ‌جا بند نیست و رییس جمهور هم ندارید آن وقت به رییس مجلس ایران انتقاد می‌کنید که چرا برای گفت‌و‌گو با فرانسه برای آتش‌بس آماده است؟!
پس با کی مذاکره کنند؟ با اسراییل یا آمریکا؟ معلوم است که فرانسه می‌تواند کمک کند و دولت لبنان مگر بدون جلب حمایت حزب‌الله و بالاتر از آن ایران می‌تواند؟
اگر فرانسوی‌ها به جای دولت نیم‌بند و پا‌در‌هوای لبنان با ایران گفت‌و‌گو کنند آتش‌بس در دست‌رس‌تر است. اصلا کی دولت لبنان را در این وانفسا به حساب می‌آورد؟ اگر ارتش قوی داشتند که از همه لبنانی‌ها حفاظت می‌کرد چه نیاز به مسلح بودن حزب‌الله؟
روزنامۀ فیگارو فرانسه نوشته رییس مجلس ایران در حاشیۀ اجلاس اتحادیه بین‌المجالس در ژنو این جمله را گفته: "آماده مذاکره با پاریس برای آتش‌بس در لبنان‌ایم" و دفتر آقای میقاتی هم از احضار سفیر ایران در لبنان در اعتراض به آن خبر داده است.
اما از چی تعجب کرده‌اید؟ از سیستم خودتان که کشور را بین مسیحی و مسلمان شیعه و مسلمان سنی تقسیم کرده‌اید؟ از این که نمی‌توانید بر سر انتخاب یک نفر به عنوان رییس جمهور به توافق برسید؟ از این که نمی‌توانید زباله‌ها‌ی بیروت را جمع‌آوری کنید؟ از این که ارتش و پلیس ندارید؟ از این که نه مانند یک کشور که مثل پاره‌ای جدا افتاده از امپراتوری فروپاشیده عثمانی دهه‌هاست درگیرید؟
راه حل همین است. ایران و فرانسه بنشینند و دربارۀ آتش‌بس در لبنان توافق کنند. بعد از آن هم بنشینند فکری برای ساختار سیاسی و نظامی لبنان کنند تا حزب‌الله بتواند در چارچوبی مرضی الطرفین نقش آفرینی کند.
جناب میقاتی جوری برآشفته که انگار فراموش کرده عربستان سعودی نخست‌وزیرشان (سعد حریری) را مدتی نزد خود نگاه داشته بود و عملا گروگان داشت.
اصلا مگر بدون دخالت ایران دولت لبنان و فرانسه می‌توانند به توافق برسند؟ آقای میقاتی مدام می‌گوید چون حزب‌الله جزئی از دولت لبنان است توافق نهایی را می‌پذیرد. منظور او این است اگر نپذیرد باید بیرون برود! انگار مثل کشورهای دیگر دولت دارند.
لبنان عملا میان طایفه‌های مختلف تقسیم شده و دولت آن جنبۀ نمادین هم ندارد. حتی اگر آقای قالیباف بخواهد در چارچوب‌های دیپلماتیک سخن خود را تعدیل کند باز راهکار روشن همان است که ایران و فرانسه با هم در پاریس یا تهران بر سر لبنان مذاکره کنند. نتیجه آن به سود آقای نجیب میقاتی هم خواهد بود. شاید از این وضعیت معلق به درآید.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
* قطعنامه 1701 در سال 2006 صادر شد و بر جنگ 33 روزه حزب‌الله و اسراییل نقطه پایان گذاشت. بر اساس این قطعنامه حزب‌الله باید به ساحل شمالی رود لیتانی (حدود 20 کیلومتری مرز اسراییل) عقب برود تا ارتش لبنان و نیروهای یونیفل (کلاه آبی‌های سازمان ملل) در این منطقه مستقر شوند. ارتش اسراییل نیز متقابلا موظف شد با شروع آن نیروهای خود را از جنوب لبنان خارج کند.
