حقوق فعلی شما چقدر است؟

  انتظارات خود را بیان کنید

آلبرت کیم، نایب رئیس پلتفرم Talent:به آنها نگویید که در حال حاضر چقدر حقوق می‌‌گیرید، بگویید چه مقدار حقوق می‌‌خواهید. در واقع آنها به دنبال همین هستند که ببینند انتظارات شما با آنچه آنها قادر و مایل به ارائه هستند همخوانی دارد یا نه. با اطمینان خاطر به نرخ‌های استاندارد صنعت استناد و مذاکره را منصفانه آغاز کنید. اگر همچنان اصرار داشتند میزان حقوق فعلی شما را بدانند، برایشان توضیح دهید که از نظر شما این مطلب ارتباط چندانی با موضوع ندارد و توجه را به چیزی معطوف کنید که واقعا مهم است و آن رسیدن به توافق درباره میزان حقوق پرداختی است.

 محدوده حقوق و مزایا را بگویید

راب اسکات، مدیر شرکت «آرون والیس»: واقعیت این است که تقریبا همه کارفرمایان، صرف نظر از حقوق پیشنهادی، تمایل دارند افرادی را استخدام کنند که با کمی افزایش نسبت به حقوق فعلی‌‌شان کار کنند. به همین دلیل، پرسیدن حقوق فعلی متداول شده است. اما صداقت در این موضوع ممکن است قدرت مذاکره شما را در مراحل بعدی استخدام محدود کند. شما می‌توانید به روش‌های مختلفی با این مساله برخورد کنید. یک روش این است که بگویید: «درک می‌‌کنم که حقوق در محدوده X است و من هم به دنبال مبلغی در همین سطح هستم.» اما احتمالا بهترین رویکرد این است که بگویید: «من واقعا به خاطر این فرصت هیجان‌‌زده‌‌ام و تمرکزم روی نقش‌‌هایی در محدوده حقوقیX تا Y است. آیا حقوق پیشنهادی در همین محدوده است؟»

اگر همچنان اصرار به دانستن حقوق فعلی شما داشته باشند، می‌توانید محترمانه پاسخ دهید: «درک می‌‌کنم که مسائل مالی مهم هستند، اما تا زمانی که اطلاعات بیشتری درباره این موقعیت شغلی و کلیت سازمان به دست نیاورم، ترجیح می‌‌دهم حرفی از حقوق فعلی‌‌ام نزنم.»

در صورتی که تصمیم به افشای حقوق خود گرفتید، درباره بسته کامل دریافتی خود صحبت کنید نه صرفا حقوق. نیازی نیست حقوق پایه را از پاداش و کمیسیون و دریافتی‌‌های دیگر جدا کنید. به این ترتیب هم رقم منصفانه‌‌تری را ارائه می‌‌کنید و هم دروغ نگفته‌‌اید. همچنین اگر شغل کنونی شما مزایایی همچون بیمه تکمیلی و سهام شرکت دارد که در شغل تازه ارائه نمی‌شود، حتما از آنها حرف بزنید. در این صورت ممکن است مصاحبه‌‌کننده به فکر راهی برای جبران آنها بربیاید.

نکته کلیدی این است که هنگام پاسخ دادن به این سوال، حرفه‌‌ای، مودب و با اعتماد به نفس باشید و بیشتر بر تجربه و مهارت‌‌های خود و ارزشی که به کسب و کار آنها اضافه خواهید کرد، تمرکز کنید.

 صادقانه پاسخ دهید و بعد درباره بودجه‌‌شان بپرسید

جف آلتمن، مربی جست‌‌وجوی شغل: اگر در محل زندگی شما این سوال قانونی است، بهترین پاسخ این است که صادقانه حقیقت را بگویید و بعد بپرسید: «محدوده حقوقی که برای این موقعیت در نظر گرفته‌‌اید چقدر است؟»بعد از شنیدن پاسخ سازمان می‌توانید بگویید: «حقوق پیشنهادی شما با چیزی که من دنبالش هستم مطابقت دارد» یا «میزان مطلوب حقوق من به ملاقات با مدیر آینده‌‌ام، آشنایی با تیم و درک دقیقی از انتظاراتی که از من می‌رود بستگی دارد. در این لحظه تنها چیزی که می‌‌دانم همان چیزی است که در آگهی خوانده‌‌ام که ممکن است خیلی دقیق نباشد. ممکن است بعد از آشنایی دقیق‌‌تر در این مورد صحبت کنیم؟»

معمولا سعی می‌کنند شما را به حقوق مشخصی محدود کنند. در این صورت باید بگویید: «من در حال حاضر به دنبال X تومان (در محدوده بودجه) هستم، اما ممکن است پس از ملاقات با مدیر و دیگران و آشنایی بیشتر با شرح وظایفم به مبلغ بیشتری فکر کنم یا به کمتر راضی باشم، پس در این مرحله تعهدی به پذیرش حقوق پیشنهادی نمی‌‌دهم. هنوز به اطلاعات بیشتری احتیاج دارم.»

این رویکرد به وضوح نشان می‌دهد که در اولین مصاحبه‌‌تان توسط کسی که صلاحیت ارزیابی ارزش واقعی شما را ندارد و صرفا اختیار رد کردن شما یا معرفی‌‌تان به تصمیم‌گیرندگان واقعی را دارد، محدود و مرعوب نمی‌‌شوید.

 سراغ انتظارات نقش جدید بروید

مانوئل اشلاتور بنیان‌‌گذار huymanuel.com: لحظه‌‌ای که در مصاحبه از حقوق فعلی‌‌تان می‌‌پرسند، لحظه حساس و چالش‌‌برانگیزی است. به‌خصوص اگر جزو آن گروه‌‌هایی باشید که اغلب با نابرابری دستمزد قابل‌توجهی روبه‌‌رو هستند، افشای حقوق فعلی می‌تواند ناخواسته این نابرابری‌‌ها را تداوم ببخشد، چون ممکن است کارفرما پیشنهادش را بر اساس درآمدهای گذشته شما بنا کند و نه بر اساس ارزش واقعی مهارت‌‌ها و تجربیات شما. پس نابرابری تشدید می‌شود و افراد در چرخه‌‌ پرداخت‌‌های ناعادلانه گیر می‌کنند.

برای مدیریت هوشمندانه این وضعیت، باید مسیر گفت‌‌وگو را از حقوق گذشته به سمت انتظاراتتان بر اساس نقش جدید هدایت کنید.

یکی از روش‌های موثر این است که با احترام بگویید: «من به دنبال پکیج حقوق و مزایایی هستم که مطابق با استانداردهای بازار برای این نقش باشد و با ارزشی که می‌توانم به شرکت اضافه کنم همخوانی داشته باشد.»

اگر اصرار کردند، می‌توانید بگویید که حقوق گذشته‌‌تان معیار دقیقی برای نشان دادن مهارت‌‌های فعلی شما یا ارزشی که می‌‌افزایید نیست. این رویکرد باعث می‌شود به جای اینکه به حقوق ناعادلانه کنونی خود محدود شوید، بتوانید بر اساس شایستگی‌‌هایتان و نرخ استاندارد بازار مذاکره کنید.

اگر در شرایطی قرار گرفتید که دیدید شرکت مورد نظرتان در فرآیند ثبت درخواست کار، تاریخچه حقوقی را مطالبه می‌کند، بسیار مهم است که بی‌‌گدار به آب نزنید و استراتژی خوبی داشته باشید. می‌توانید به جای اینکه یک رقم مشخص را وارد کنید، یک بازه حقوقی گسترده را ارائه دهید و تاکید کنید که انتظار دارید بر اساس مسوولیت‌‌های نقش جدید، حقوق عادلانه‌‌ای بگیرید. همچنین به وضوح بیان کنید که وقتی به طور کامل و دقیق با وظایف نقش تازه آشنا شوید، می‌توانید مفصل‌‌تر درباره حقوق و مزایا صحبت کنید.

هدف نهایی این است که بر اساس مهارت‌‌ها، تجربه و ارزشی که به سازمان می‌‌آورید، حقوق عادلانه‌‌ای بگیرید، نه بر اساس سابقه‌‌ای که ممکن است به‌‌درستی ارزش شما را نشان ندهد. وقتی به این شکل از خود دفاع کنید، نه تنها به رشد حرفه‌‌ای خود کمک می‌‌کنید، بلکه سیستمی را که به نابرابری حقوق در محیط کار منجر می‌شود هم به چالش می‌‌کشید.

 با طرح پرسش به یک خط پایه برسید

جاستین اوترو، مربی شغلی: شفافیت پرداخت و مدیریت انتظارات همواره دغدغه‌‌ متقاضیان کار و مدیران استخدامی است. با توجه به اینکه من هر دو طرف این میز نشسته‌‌ام، یاد گرفته‌‌ام که می‌شود بدون بیان صریح میزان حقوق، محترمانه به این سوال پاسخ داد.

درست است که چنین سوالی منع قانونی ندارد، اما شرکت‌ها باید به دنبال این باشند که بر اساس بازار و مهارت‌‌ها و مسوولیت‌‌های متقاضی کار، به او حقوق بدهند. علاوه بر این، شرکت‌های مختلف ساختارهای پرداختی متفاوتی دارند و بسته حقوقی یک شرکت قابل استناد به شرکت دیگری نیست. پس در چنین موقعیتی این دو مثال را در نظر داشته باشید:

مورد 1:

-  مصاحبه‌‌گر: انتظار دارید چه میزان حقوق دریافت کنید؟

- متقاضی: ممنون می‌‌شوم اگر ابتدا ساختار پرداختی متناسب با سطح تجربه و مهارت‌‌های لازم برای این نقش خاص را شرح دهید.

اطلاع از محدوده حقوقی پیشنهادی شما هم کمک زیادی به من می‌کند. با درک ساختار پرداختی و محدوده موجود، می‌توانم بگویم که حقوق مورد نظر من در محدوده قابل قبول شما قرار دارد یا خیر.

مورد 2:

- مصاحبه‌‌گر: می‌توانید بگویید قبلا چه میزان حقوق دریافت می‌‌کردید؟

- متقاضی: من تمایلی به اشتراک‌‌گذاری این اطلاعات ندارم، چون ممکن است بسته به اندازه شرکت، بازار و پکیج مزایا متفاوت باشد.

برایتان مقدور است جزئیاتی درباره محدوده پیشنهادی، با توجه به تجربه و مهارت‌‌های لازم ارائه دهید؟

مصاحبه‌‌گران معمولا این سوالات را برای تعیین یک مبنا می‌‌پرسند و برخی به‌رغم بی‌‌میلی شما ممکن است همچنان اصرار داشته باشند این اطلاعات را به دست بیاورند. پس مهم است که بدانید محدوده حقوق قابل ‌‌قبول برای این نقش با این سطح از تجربه در بازار کار فعلی چیست.

اگر در موقعیتی قرار گرفتید که مصاحبه‌‌گر اصرار به دریافت یک عدد مشخص داشت، دو گزینه پیش روی شماست: می‌توانید عددی کمی بالاتر از حد بالای محدوده ارائه دهید و واکنش آنها را مشاهده کنید، یا اینکه کلا قید این کار را بزنید و سراغ شرکت دیگری بروید، چون همین اصرار بی‌‌مورد می‌تواند یک علامت هشدار باشد. به خاطر داشته باشید که هر شرکتی متفاوت است. ارزش خود را بدانید، مودب باشید و از آنها بخواهید محدوده‌‌ای را برای حقوق پیشنهاد کنند.

 بر اساس جایگاه شغلی پاسخ بدهید

اکتا کاپور، مدیر و موسس شرکتAmazing Workplaces: اگر در آغاز مسیر شغلی خود هستید، می‌توانید بگویید: «از آنجا که تازه کارم را شروع می‌‌کنم، تمرکزم روی پیدا کردن فرصت مناسبی برای رشد است. مطمئنم که می‌توانیم سر حقوق منصفانه‌‌ای بر اساس نیازهای این نقش و پتانسیل من به توافق برسیم.» اگر یک کاندیدای میان‌‌رده هستید، بگویید: «حقوق قبلی من نشان‌‌دهنده نقش من در آن زمان بود، اما این فرصت جدید با مهارت‌‌ها و ارزشی که می‌توانم به شرکت بیفزایم تطابق دارد و مایلم درباره‌‌اش صحبت کنیم.»

در نهایت، اگر کاندیدای سطح بالایی هستید، پاسخ دهید: «حقوق گذشته من با مسوولیت‌‌های قبلی‌‌ام هماهنگ بود. فکر می‌‌کنم برای این موقعیت، مهم است که تمرکزمان را روی بسته‌‌ پرداختی بگذاریم که نشان‌دهنده ارزش استراتژیکی باشد که من به این نقش اضافه می‌‌کنم.»

به این ترتیب کاری می‌‌کنید که حقوق دریافتی‌‌تان بر اساس ارزشی باشد که با خود می‌‌آورید نه صرفا درآمد گذشته. هدف این است که حواستان باشد برای کاری که اکنون و در نقش جدیدتان انجام می‌‌دهید حقوق منصفانه‌‌ای بگیرید نه فقط برای کاری که در گذشته انجام داده‌‌اید.

منبع: Fast Company