به گزارش «ایسنا» بر اساس آمار گمرک و انجمن صنفی صنایع روغنکشی ایران، آمار 6ماهه نخست سال1403 واردات دانه و کنجاله اعلام شد. بر اساس این آمار طی 6 ماهه نخست سال1402 دانههای سویا 1.430.577تن به ارزش 1.042.289هزار دلار، کلزا 8.317تن به ارزش 5.038هزار دلار، پنبه دانه 710تن به ارزش 2.008 دلار، کنجد 21.043تن به ارزش 38.068هزار دلار وارد شدهبودند.در 6 ماهه نخست سال1403 دانههای سویا به میزان 1.271.796تن به ارزش 775.145هزار دلار، کلزا 1014تن به ارزش 572هزار دلار، پنبهدانه 166تن به ارزش 525هزار دلار، کنجد 27.662تن به ارزش 50.785هزار دلار وارد شدهاست.مجموع واردات دانهها در سال1402 حدود 1.460.647تن به ارزش 1.087.403هزار دلار و در سال1403 حدود 1.300.638تن به ارزش 827.027هزار دلار است که این آمار نشاندهنده کاهش 11درصدی وزنی و 24درصدی واردات است.
رشد 646درصدی واردات کنجاله به کشور
در این آمار همچنین میزان واردات کنجاله نیز ذکر شدهاست که بر این اساس، کنجالههای سویا در 6ماهه اول1402 حدود 184.152تن و به ارزش 130.399هزار دلار، پنبهدانه 3765تن به ارزش 987هزار دلار، آفتابگردان به میزان 29.101هزارتن به ارزش 11.336هزار دلار واردشده بود و در زمینه کنجاله سویا نیز وارداتی نداشتیم. در 6 ماهه اول سالجاری، میزان واردات کنجالههای سویا 1.549.316تن به ارزش 915.531هزار دلار، پنبهدانه 9.100تن به ارزش 3.397هزار دلار، آفتابگردان به میزان 50.826 تن به ارزش 17.418هزار دلار و کلزا به میزان 8.679تن و به ارزش 2.236هزار دلار بودهاست.این آمارها نشاندهنده افزایش کلی میزان واردات کنجاله به میزان 646درصد از نظر وزنی و 558درصد از نظر ارزشی است که از این میزان واردات بیشترین میزان متعلق به کنجاله سویا است که سهم رشد 741درصدی از نظر وزنی و 602درصدی از نظر ارزشی را به خود تخصیص دادهاست.
بررسی میزان واردات نهادههای دامی طی 3سالگذشته
این شرایط و افزایش واردات نهادههای دامی در حالی است که میزان واردات در نیمه اول سال1400 به لحاظ وزنی 8میلیون و 260هزار و 431تن و به ارزش 3هزار و 250میلیارد و 750میلیون و 427هزار دلار بود. در 6ماهه نخست سال1401 نیز میزان کل واردات نهادههای دامی 5میلیون و 126هزارتن به ارزش 2هزار و 512میلیارد و 596میلیون و 530هزار دلار و 6ماهه نخست سال1402 میزان واردات نهادههای دامی 6میلیون و 966هزار و 998تن به ارزش 3هزار و 311میلیارد و 995میلیون و 823هزار دلار بود که بهطور کلی میزان واردات نهادههای دامی در 6 ماه نخست سال1403 نسبت به سه سالگذشته؛ در سال1400 از نظر وزنی 7درصد و از نظر ارزی 11درصد کاهش، در 1401 از نظر وزنی 74درصد و از نظر ارزی 37درصد افزایش و در سال1402 از نظر وزنی 25درصد و از نظر ارزی 4درصد افزایش داشتهاست.
محمدمهدی نهاوندی؛ عضو هیاتمدیره اتحادیه واردکنندگان نهادههای دام و طیور ایران در گفتوگو با «ایسنا» اظهار کرد: بهطور طبیعی باید سالانه حدود 3.5میلیون تن نیاز کشور به کنجاله بهصورت 50درصد کنجاله و 50درصد دانه تامین شود تا ضمن تداوم فعالیت واحدهای روغنکشی، صنعت دام و طیور کشور نیز در شرایط اطمینان تامین کنجاله بهصورت رقابتی قرار گیرند. سالجاری نسبت به سالگذشته آمار واردات افزایشی بوده چراکه در 6ماهه نخست سالگذشته به دلیل سیاستهای غلط قیمتگذاری و حمایت از تولید داخلی تقریبا هیچ کنجالهای وارد کشور نشد.وی ادامهداد: از جمله عوامل اصلی در سینوسیشدن بازار نهاده تابع تحولات قیمتهای جهانیبودن آن و دیگری، واکنش با تاخیر یا غیرکارشناسی مسوولان به واقعیتهای بازار است. بررسی آمارها و روند واردات کنجاله سویا طی سالهای مختلف بهویژه ماههای آخر سال1401 و 6ماهه نخست سال1402 که میتوان از آنها بهعنوان ماههای بحرانی نهاده در بازار داخلی یاد کرد، ناشی از اصرار غیرکارشناسی ستاد تنظیمبازار کشور در اعمال قیمتگذاری غیرکارشناسی این نهادهها بود که میتوان گفت حتی خارج از قواعد و ضوابط سازمان حمایت بودهاست بهنحویکه مصرفکنندگان و واحدهای تولیدی تا دوبرابر قیمت مصوب از دلال و واسطه خریداری میکردند چراکه ستاد تنظیمبازار به اشتباه، مجوز واقعیشدن قیمت ناشی از جهش قیمتهای جهانی را نمیداد.نهاوندی مطرح کرد: آثار و آسیبهای اینگونه تصمیمگیریها برخلاف نیت و خواست تصمیمگیران، به تولید و مصرف کشور وارد شد. بررسی کارشناسی و تحلیل فرآیند بازار سویا نشان میدهد؛ تصمیمات غیرکارشناسی، نفوذ بعضی از ذینفعان در تصمیمگیریها و حذف تشکلهای تخصصی از جریان مشورت و تبادلنظر میتواند به اندازه تحریمها در عدمتعادل بازارها و ایجاد تنش و بحران موثر باشد. عضو هیاتمدیره اتحادیه واردکنندگان نهادههای دام و طیور ایران در پایان ضمن اشاره به افزایش واردات در سالجاری درباره افزایش این میزان گفت: تامین به اندازه نهادهها بهمعنای امنیت تولید پروتئین در کشور و امنیت غذایی خواهد بود. این موضوع علاوهبر نظارت و قیمتگذاری، نیازمند برنامهریزی و رصد و پایش مستمر جریان تامین کشور بههمراه پیشبینی و پیشگیری از بحرانهای پیشرو است.