به هم نخندیم، با هم گریه کنیم!

در هفته چهارم لیگ نخبگان آسیا، پرسپولیس برابر الغرافه قطر تن به تساوی یک-یک داد تا طلسم نبردن‌هایش در قاره همچنان ادامه داشته باشد. روی کاغذ به نظر می‌رسید این دیگر همان دیداری است که قرمزها آن را می‌برند و نوار ناکامی‌های‌شان را پاره می‌کنند. تیم خوان کارلوس گاریدو حتی با ضربه فرشاد فرجی از حریفش جلو هم افتاد، اما خیلی زود گل مساوی را دریافت کرد و منصفانه باید گفت خوش‌شانس بود که دست‌کم با همین یک امتیاز دوبی را ترک کرد. واکنش‌های نجات‌بخش الکسیس گوندوز که قطعا جزو خریدهای خوب پرسپولیس در تابستان بوده، بارها و بارها دروازه پرسپولیس را نجات داد و در آن‌سو مهاجمان بنا به سنت دیرینه در استفاده از موقعیت‌ها بی‌دقتی کردند تا کار با همان نتیجه مساوی به پایان برسد. حالا پرسپولیس، قهرمان ایران در آستانه حذفی زودهنگام از لیگ نخبگان قرار گرفته است و این خبری دردناک برای هواداران است.

از آن‌سو هواداران استقلال فقط یک ربع برای سر به سر گذاشتن با هواداران رقیب فرصت داشتند، چرا که در دقیقه 15 مسابقه با الهلال که بلافاصله پس از بازی پرسپولیس شروع شد، تیم عربستانی به گل رسید. البته که عجیب نبود استقلال بحران‌زده در این بازی شکست بخورد، اما آن معجزه‌ای هم که خیلی‌ها ته قلب‌شان انتظارش را می‌کشیدند، اتفاق نیفتاد. الکساندر میتروویچ گل اول را زد، گل دوم هم دقایقی بعدتر و گل سوم را نیز در نیمه دوم! الهلال با هت‌تریک مهاجم صربستانی‌اش در حالی بازی را 3برصفر برد که حداقل در یک ساعت پایانی مسابقه عملا مشغول تفریح بود. آنها امتیازات کامل دیدار را در مشت‌شان داشتند و بیشتر رو به اداره بازی و حتی کارهای نمایشی آوردند. در نقطه مقابل نیز استقلالی‌ها از این باخت احساس بدی نداشتند؛ موسیمانه

در نشست خبری از عملکرد تیمش ابراز رضایت کرد و دو بازیکن جوان آبی‌ها هم در انتهای دیدار دنبال نیمار راه افتادند تا بر سر گرفتن پیراهنش با هم رقابت کنند!

شاید وقت آن رسیده باشد به جای اینکه بابت این باخت‌های بین‌المللی به هم بخندیم، در قبال حقیقت عقب‌افتادگی فوتبال ایران، در کنار هم گریه کنیم؛ جایی که آخرین قاب افتخار این فوتبال را یادمان نیست. چشم‌مان را می‌بندیم و فقط تصاویر حسرت‌بار به یاد می‌آوریم؛ شکست‌های تیم ملی در بزنگاه‌های مهم، باخت پرسپولیس در فینال‌های آسیایی‌اش و همین‌طور شکست‌های دسته‌جمعی نمایندگان ایران، از سرخابی‌های پایتخت تا سپاهان و فولاد برابر همین الهلال، یکی هم از یکی راحت‌تر. این، نتایج فوتبالی است که از نظر سخت‌افزاری هم وضعش را همه داریم می‌بینیم. کل کشور در حسرت یک زمین چمن استاندارد می‌سوزد و ناچاریم پناه ببریم به اماراتی که گستاخانه روی بخشی از خاک مقدس وطن‌مان چشم طمع دارد. شرمنده، اما در چنین وضعی، اصلا مجال خندیدن نیست.