جایروپلن یک هواپیمای منحصر به فرد و یکی از همه کاره ترین، ایمن‌ترین و قابل اعتمادترین طرح‌ها در هوانوردی است! جایروپلن یک هواپیمای دو سرنشینه و متعلق به دسته “بال روتور” است.
به گزارش روزیاتو، جایروپلن که شباهت زیادی به یک هلیکوپتر کوچک دارد از یک روتور خود چرخشی بالابر استفاده می‌کند. تفاوت جایروپلن با هلیکوپتر این است که روتور جایروپلن توسط موتور به حرکت در نمی‌آید، بلکه توسط جریان هوای تولید شده موتور واقع در دم حرکت می‌کند.
این کار خلبانی را بسیار آسان می‌کند! با در نظر گرفتن محدودیت خاص جایروپلن ها، تنها سیستم انتقال قدرت روتور است. جایروپلن‌ها نمی‌توانند مانند هلیکوپترها به صورت عمودی بلند شوند یا فرود بیایند. جایروپلن برای برخاستن به فضایی از 40 تا 80 متر و تقریباً 2-5 متر برای فرود نیاز دارند.
تاریخچه جایروپلن
خوان دلا سیروا، یک مهندس عمران، خلبان و مهندس هوانوردی اسپانیایی نخستین کسی بود که یک هواپیمای تک روتور را در سال 1920 اختراع کرد. سیروا در سال 1923 اولین هواپیمای جایروپلن را ساخت. لا سیروا سی 4، اولین هواپیمای پرنده‌ای بود که در سال 1923 اولین پرواز رسمی خود را انجام داد.
ویژگی‌های اصلی جایروپلن قابلیت اطمینان بی نظیر و هندلینگ بی رقیب آن است. این ویژگی‌ها از «سادگی مفهومی» آن‌ها به دست می‌آیند که منجر به یک راه نسبتاً آسان برای کسب مهارت لازم برای پرواز با آن‌ها می‌شود.
جایروپلن امروزی یک هواپیمای مدرن هستند که از مواد پیشرفته تکنولوژیکی و با کیفیت بالا استفاده می‌کند که مطابق با استانداردهای دقیق هوافضا است. پرواز با جایروپلن، بخاطر پیکربندی منحصربفرد آیرودینامیکی روتور آن تجربه‌ای پایدار و خوشایند حتی در آشفته‌ترین شرایط پروازی را به همراه دارد.
قابلیت مانور قابل توجه در پرواز با مانورپذیری عالی این وسیله را به یک وسیله پروازی مطمئن تبدیل کرده است. اندازه کوچک، وزن کم و قابلیت جداشدن روتور امکان حمل و نقل آسان آن را روی یک تریلر فراهم می‌کند.
کاربر می‌تواند پس از ورود به فرودگاه، روتور را در عرض چند دقیقه نصب کند. تیغه‌ها که از مواد کامپوزیت ساخته شده اند بسیار مقاوم هستند و عمر تقریباً نامحدودی دارند. سهولت جابجایی، استحکام و فقدان تقریباً کامل ارتعاش از ویژگی‌های اصلی سیستم روتور هستند.
