عباس پالیزدار مدعی شد: داماد رئیسی و تیم رئیسی، ترتیب سخنرانی‌های افشاگر من در دانشگاه‌ها را می‌دادند

 در روزهای اخیر مصاحبه تفصیلی دیده‌بان ایران با عباس پالیزدار، عضو هیات تحقیق و تفحص مجلس هفتم از قوه قضاییه  و ادعاهای او بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی و محافل رسانه‌ای داشته است. پالیزدار در این مصاحبه با استناد به اسناد به‌دست‌آمده از تحقیق و تفحص انجام‌شده از قوه قضاییه در دهه 80، ضمن طرح این ادعا که پرونده‌ای 54 هزار صفحه‌ای را از فساد اقتصادی 52 نفر از روحانیون و مسئولان ارشد کشور در اختیار دارد، به پرونده جدیدی نیز درباره وقوع فساد یک میلیارد یورویی در شرکت «ایران خودرو دیزل» در سال 1402 پرداخت.

 

به گزارش دیده‌بان ایران، باید توجه داشت که به جز ماجرای فساد در ایران خودرو دیزل، سایر موضوعاتی که پالیزدار در گفت‌وگوی اخیر خود مطرح کرد، مربوط به دهه 80 به قبل بوده است و او در سال‌های 86 و 87 نیز بخشی از گزارش‌های به‌دست‌آمده از نتایج تحقیق و تفحص از قوه قضاییه را در قالب سخنرانی‌های افشاگرانه در دانشگاه‌های گوناگون کشور مطرح کرده بود. یکی از معروفترین سخنرانی‌های پالیزدار، صحبت‌های جنجالی او در اردیبهشت 87 در دانشگاه بوعلی همدان بود که در نهایت، پالیزدار در خرداد 87 به اتهام سوءاستفاده مالی، افترا، نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی و پخش شایعه بازداشت شد.

 

در این میان، اگرچه پالیزدار بعد از گذراندن 13 ماه زندان در تیرماه 88 آزاد شد، اما این سوال وجود دارد که آیا خود او که در دهه 80 به افشاگر فساد مشهور شده بود، مرتکب سوءاستفاده مالی شده است؟ خبرنگار در مصاحبه اخیر عباس پالیزدار را در همین زمینه مورد پرسش قرار داده است:

 

 

با دوستان جبهه و جنگ و تعدادی از جانبازان در سال 70، 71 کارخانه‌ای راه‌اندازی کردیم. به دلیل مشکلات مالی و این که خیلی توانمندی نداشتیم، در سال 78 به تولید رسیدیم. برای به ثمر رساندن کارخانه مانند تمام صاحبان صنایع کشور وام گرفتیم. نه پارتی بازی کردیم، نه رانت‌خواری. 

 

 

 مبلغ وام طی چند مرحله پرداخت شد. یک سیصد میلیون تومان، یک دویست میلیون تومان، یکی هم اگر اشتباه نکنم هشتصد، نهصد میلیون تومان بود. برای این که من را خراب کنند، به خودم تهمت اقتصادی زدند. 

 

 

 بهره‌های بانکی را هم حساب کردند. نمی‌دانم بر چه مبنایی این 6 میلیارد را اعلام کردند. دروغی که می‌گویند و همه‌چیزش را آگراندیسمان (بزرگنمایی) می‌کنند! اما بر این باور بودند که با بیان کردن این موضوع، فکر کردند که می‌توانند جریان برخورد با من را به مسائل اقتصادی بکشانند. می‌خواستند من را به یک متهم اقتصادی تبدیل کنند. آن‌ها به بانک فشار آوردند.

 

آن زمان کارخانه در حال فعالیت بود و اصلا مشکلی نداشت. آن‌ها کارخانه را کارشناسی کردند و بابت آن طلبی که چند برابرش کردند، در نبود من سه دانگ کارخانه را برداشتند و بدهی من در همان مقطعی که در زندان بودم، پاک و تسویه شد.

 

بنابراین هیچ‌گونه رانت، اختلاس و اتفاق خاصی نبود. به محض ورود به بحث مبارزه با فساد، به هر چیزی آویزان می‌شوند تا با خراب کردن فرد، ثابت کنند درست هستند. این روش آن‌ها است که در آن مقطع علیه من استفاده کردند و موفق هم نبودند. 

 

این قضیه مسکوت باقی ماند و در رسانه‌ها هم در حد همان خبری که سخنگوی قوه‌قضاییه اعلام کرد، باقی ماند. جالب است در جایی از حکم قضایی من نوشته است نشر اکاذیب، افترا علیه مسئولان، این دو تا در کنار هم زمانی درست است که اسناد محرمانه‌ای وجود نداشته باشد.

 

آن وقت می‌گویند افشای اسناد محرمانه. اگر اتهام افشای اسناد محرمانه است، پس حرف‌هایم درست بوده است. سند محرمانه بوده و من آن را بیان کردم. نمی‌شود بگویید که «هم دروغ می‌گوید و هم سند محرمانه پخش کرده است.»

 

این تناقض در حکم برای همگان آشکار بود. فقط خواستند به یک شکلی صدای مرا بخوابانند تا ادامه پیدا نکند. چون دانشگاه‌های کشور پیاپی من را برای سخنرانی دعوت می‌کردند.

 

در آن مقطع زمانی، همین تیمی که تا چند ماه پیش با آقای رئیسی (قبل از درگذشت آیت‌الله رئیسی) کار می‌کردند، از جمله داماد آقای رئیسی (مقداد نیلی) و برادر داماد آقای رئیسی و دوستان دیگری که در جامعه اسلامی دانشگاهیان بودند، سخنرانی‌های بنده را در دانشگاه‌ها ترتیب می‌دادند، اما هیچ اتفاقی برای آن‌ها نیفتاد. به اصطلاح همه غلاف کردند و کنار کشیدند. 

 

 

در آن مقطع زمانی صلاح دانستند که خودشان را از ماجرا خارج کنند. 

 

 

نه من شکایت نکردم.