تا به اکنون دین دارها و بى دین ها هر دو به قانون عمل نکردند و جهان را پر از ظلم نمودند، ولى خدا وعده فرموده، با این که جهان پر از ظلم مى شود، من عالى ترین ذخیره انبیا و اولیا را، از پس پرده غیبت درآورده و از شرّ ستمگران نگاه مى دارم، و عاقبت، به بشر خسته، ستمدیده و بیچاره ضعیف شده رحم مى کنم؛. به بشرى که خودش را از قانون عدالت جدا کرد، رحم مى کنم: أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ. «1» عاقبت هر چند این دو طایفه دست به دست یکدیگر دادند، و جهان را پر از ظلم و جور کردند، ولى چون خدا ظلم را نمى پسندد و جهان هم به تبع او ظلم را نمى پسندد و جهان، جهان عدل است، حکومت جهانى با قانونى جهانى، همگانى و الهى تحت سرپرستى امام عصرعلیه السلام فرزند امام حسن عسگرى علیه السلام فرزند فاطمه زهرا علیها السلام برپا مى شود؛ کره زمین داراى یک حکومت مى شود و قانون آن هم قانون الهى مى گردد.
در توصیف امنیّت موجود در زمان امام عصر علیه السلام، حضرت باقر علیه السلام مى فرماید: اگر از بغداد زیباترین زن دنیا، شترى را به طلا و نقره بار کند، و با چنین بارى تک و تنها از میان بیابان هاى عراق تا مملکت سوریه حرکت کند و برگردد، یک چشم بد به او نگاه نمى کند و دستى هم به او دراز نمى شود. «2»
ولى الان بى دین ها و دینداران هر دو دارند ظلم مى کنند و جهان را پر از ظلم مى نمایند؛ ولى چون جهان، جهان عدل است، عدل عاقبت بر ظلم غالب مى شود:
هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ کَفى بِاللَّهِ شَهیدا. «3»
زمان خود پیغمبر صلى الله علیه و آله که لِیُظْهِرَهُ نشد، الان هم که نشده، پس تحقّق این وعده در آینده خواهد بود؛ چنان که در آیه أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ «4» ،«یرث»، فعل مضارع است؛ یعنى در آینده این وراثت محقّق مى شود. خداوند در آیه بیست و یکم سوره مجادله از خود خبر مى دهد که: کَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلى «5»: من بر خودم واجب کردم که عاقبت من و رسولانم در جهان پیروز باشیم.
------------------------------------------------------------------------
(1) 28. انبیاء: 105. کلینى در جلد اول کافى صفحه 338 چنین روایت کرده:
عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ قَالَک أَتَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فَوَجَدْتُهُ مُتَفَکِّراً یَنْکُتُ فِى الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ! مَا لِى أَرَاکَ مُتَفَکِّراً تَنْکُتُ فِى الْأَرْضِ أَ رَغْبَهً مِنْکَ فِیهَا؟ فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ مَا رَغِبْتُ فِیهَا وَ لَا فِى الدُّنْیَا یَوْماً قَطُّ وَ لَکِنِّى فَکَّرْتُ فِى مَوْلُودٍ یَکُونُ مِنْ ظَهْرِى الْحَادِىَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِى هُوَ الْمَهْدِىُّ الَّذِى یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً ....
(2) 29. برداشتى از روایتى طولانى است که البرهان فى تفسیر القرآن، ج 2، ص 686- 689 آن را از عبد الأعلى حلبى، و او از امام باقر علیه السلام ذیل آیه شریفه: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّه»، نقل کرده است. متن آن بخشى از روایت که مورد استناد قرار گرفته چنین است: «... یقاتلون- و الله- حتى یوحد الله، و لا یشرک به شیئا، و حتى تخرج العجوز الضعیفه من المشرق ترید المغرب و لا ینهاها أحد، و یخرج الله من الأرض بذرها، و ینزل من السماء قطرها، و یخرج الناس خراجهم على رقابهم إلى المهدى علیه السلام و یوسع الله على شیعتنا، و لولا ما یدرکهم من السعاده لبغوا.»
(3) 30. فتح: 28: اوست که پیامبرش را به هدایت و دین حق فرستاد تا آن دین را بر همه ادیان پیروز گرداند و خدا شهادت را کافى است.
(4) 31. انبیاء: 105.
(5) 32. مجادله: 21.
برگرفته از کتاب ایمان و آثار آن نوشته استاد حسین انصاریان
