تحمیل اجاره‌های کمرشکن به قشر کم‌درآمد اتحادیه اروپا (+ نمودار)

«مسکن، آب، برق و گاز» بیشترین بخش از هزینه‌های هر خانوار در اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهد. در سال 2022، به‌طور تقریبی یک‌چهارم (24.1 درصد) از کل هزینه‌های یک خانوار اروپایی صرف‌نظر از میزان درآمد آن‌ها به این نیازهای ضروری اختصاص پیدا کرده بود که این رقم به‌وضوح نشان‌دهنده بار مالی سنگین قابل‌توجه این بخش‌ها بر بودجه خانواده‌های اروپایی است.

به گزارش ایمنا، این نسبت به‌طور قابل توجهی در کشورهای اروپایی و مهم‌تر از آن با توجه به سطح درآمد در هر کشور این قاره متفاوت است و به‌طور ویژه خانوارهایی با حداقل دستمزدها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، چراکه آن‌ها باید سهم بیشتری از درآمد خود را به «مسکن، آب، برق و گاز» اختصاص دهند.

سهم درآمدی اختصاصی به اجاره‌بها در اروپا

سهمی از حداقل درآمدی که یک کارگر در سراسر اروپا برای پرداخت اجاره‌بهار منزل مسکونی خود هزینه می‌کند، از 35 درصد در فرانسه تا 56 درصد در هلند متفاوت است. در ادامه به بررسی حداقل دستمزدها و متوسط هزینه‌های اجاره در کشورهای اتحادیه اروپا می‌پردازیم. محاسبات اجاره‌بها بر اساس داده‌های یورواستات (اداره آمار اروپا) در سال 2022 انجام گرفته که بر اساس تورم تنظیم شده است.

طبق گزارش کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا (ETUC) در 14 کشور عضو اتحادیه اروپا، اجاره ملکی با حداکثر دو اتاق خواب، حداقل 35 درصد از درآمد کارگرانی با حداقل دستمزد قانونی را به خود اختصاص می‌دهد. این کارگران در سال 2024 به‌طور متوسط 45 درصد از درآمد خود را صرف مسکن می‌کنند.

چنین درصد بالایی حاکی از بار مالی سنگینی است که هزینه‌های مسکن بر ساکنان کم‌درآمد کشورهای اتحادیه اروپا تحمیل می‌کند. به این ترتیب بخش چشمگیری از حقوق میلیون‌ها کارگر در اکثر کشورهای عضو به محض دریافت حقوق، از حساب آن‌ها خارج و به جیب صاحب‌خانه‌ها وارد می‌شود.

حداقل دستمزدها و مبالغ اجاره‌بها در اروپا

حداقل دستمزدها در سراسر اتحادیه اروپا بسیار متفاوت است. در میان 14 کشور مورد بررسی در گزارش حاضر، حداقل دستمزد قانونی از 477 یورو در بلغارستان تا 2571 یورو در لوکزامبورگ متغیر بود و تنها شش کشور حداقل دستمزد بالای 1000 یورو داشتند که در میان آن‌ها کارگران در سه کشور لوکزامبورگ، ایرلند و هلند از حقوق دریافتی بیش از 2000 یورو برخوردار بودند. دانمارک، ایتالیا، اتریش، فنلاند و سوئد نیز هیچ‌گونه حداقل دستمزد قانونی ملی ندارند.

این در حالی است که میانگین اجاره‌بها در 14 کشور مورد بررسی 599 یورو بود و اجاره ملک با حداکثر دو اتاق خواب، از 215 یورو در بلغارستان تا 1340 یورو در لوکزامبورگ متغیر بود. در هفت کشور بلغارستان (215 یورو)، رومانی (277 یورو)، کرواسی (311 یورو)، یونان (344 یورو)، اسلواکی (371 یورو)، استونی (387 یورو) و پرتغال (391 یورو)، متوسط اجاره‌بها زیر 400 یورو، در لوکزامبورگ، ایرلند و هلند بیش از 1000 یورو، در فرانسه 618 یورو و در اسپانیا 578 یورو بود.

بخشی از درآمد کارگران با حداقل دستمزد که صرف پرداخت اجاره‌بهای منزل مسکونی آن‌ها می‌شود، بینش‌های ارزشمندی را در مورد بار مالی اجاره‌هایی فراهم می‌آورد که بر آن‌ها تحمیل شده است. در میان 14 کشور یادشده، این نسبت از 35 درصد در فرانسه تا 56 درصد در هلند متغیر بود. کارگران کم‌درآمد در سراسر این کشورها بسته به روش محاسبه استفاده‌شده، به‌طور متوسط 45 یا 46 درصد از درآمد خود را صرف اجاره‌خانه می‌کنند.

البته این سهم در هلند به 56 درصد، در ایرلند به 55 درصد و لوکزامبورگ به 52 درصد می‌رسد. فرانسه با 35 درصد کمترین سهم را در این زمینه به خود اختصاص داده است و اجاره‌بها حدود یک‌سوم درآمد کارگران با حداقل دستمزد را تشکیل می‌دهد. کرواسی با 37 درصد و یونان با 38 درصد پس از فرانسه قرار می‌گیرند. گروه‌های کم‌درآمد در اسپانیا 44 درصد و در بلغارستان به‌رغم دریافت کمترین دستمزد حداقلی (477 یورو)، 45 درصد از درآمد خود را صرف اجاره‌بهای منزل می‌کنند.

قابل‌توجه است که هزینه اجاره بر اساس میانگین ملی محاسبه می‌شود، بنابراین وضعیت جاری در شهرهای بزرگ و پایتخت‌ها که اکثر مشاغل در آن‌ها متمرکز شده‌اند، چالش‌برانگیزتر است. از سوی دیگر در این مناطق افراد به‌رغم پرداخت اجاره‌های بالاتر، اغلب به منازل مسکونی با امکانات کافی دسترسی ندارند و سلامتی آن‌ها و خانواده‌هایشان در معرض خطر است.