بررسی تاریخ اسلام نشان میدهد که بعد از وفات پیغمبر مسیر انقلاب اسلامی که آن حضرت ایجاد کرده بود عوض شد.در اثر رخنه افراد فرصت طلب و رخنه دشمنانی که تا دیروز با اسلام میجنگیدند،اما بعدها با تغییر شکل و قیافه خود را در صفوف مسلمانان داخل کرده بودند،مسیر این انقلاب و شکل و محتوای آن تا حدود زیادی عوض گردید،بدین ترتیب که از اواخر قرن اول هجری،تلاشهائی آغاز شد تا از این انقلاب ماهیت اسلامی یک انقلاب ماهیتا قومی و عربی تعبیر بشود.وارثان میراث پیامبر به عوض این که اعتقاد داشته باشند که این اسلام و ارزشهای اسلامی بود که پیروز گردید و بعوض آنکه به حفظ و تداوم دستاوردهای انقلاب اسلامی با همان معیارها و با همان اصول اعتقاد داشته- باشند،اعتقاد پیدا کردند به اینکه انقلاب ماهیتی قومی و عربی داشته و این ملت عرب بوده است که با ملل غیر عرب جنگیده و آنها را شکست داده است.بدیهی است که همین امر برای ایجاد شکاف در درون جامعه اسلامی کافی بود.
در برابر این جریان گروهی به حق ادعا کردند که آنچه شما بعنوان اسلام مطرح میکنید اسلام واقعی نیست،زیرا در اسلام حقیقی،مسائل قومی و نژادی محلی از اعراب ندارد.از سوی دیگر گروهی نیز این مسئله را مطرح کردند که حالا که پای قومیت در میان است چرا قوم عرب؟چرا ما نباید سروری و آقائی داشته باشیم؟ به این ترتیب نطفه جنگهای قومی و نژادی و یا به اصطلاح امروز ناسیونالیستی و راسیستی در میان امت مسلمان بسته شد.
