روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت: قانون «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» معروف به لایحه حجاب، به گونه ای است که معتقدان به وجوب حجاب و باورمند به رعایت قانون را هم به اما و اگر می‌کشاند.
در اجرای آن موضوعاتی است که نمی‌توان بر آن چشم بست. به ویژه این وقتی می‌بینیم کسانی معرکه گردان ماجرا شده‌اند که کشور را صحنه معرکه‌های خود می‌خواهند. انگار زیستِ این جماعت و آرامشِ شان در ناآرامی دیگران است. بی‌توجه به تجربه‌های گذشته، می‌خواهند به آزمونی جدید دست بزنند.
بگیر و ببند و جریمه کن قطعا نمی‌تواند به احیای این واجب الهی بیانجامد. اگر می‌شد، امروز حسرتِ حجاب قبل از 1401 را نمی‌خوردیم.
هنوز کار شروع نشده، مردم به طنز می‌گویند بعداز این برای ازدواج باید خلافی دختران را هم گرفت. مثل خودرو که قبل از معامله باید خلافی آن را گرفت و تسویه کرد. واقعا به این مسائل توجه و نسبت به آن تامل شده است؟ به این فکر کرده‌ایم که مردم جریمه را فقط به حساب قانون نمی‌گذارند که از اعتبار دین هم برایش هزینه می‌شود؟
باید به آنچه حضرت آیت‌الله جوادی آملی می‌فرمایند و در صفحه ایشان در شبکه اجتماعی "ایکس" آمده است، توجه کرد" باید توجه داشت مسائلی مانند حجاب و امثال آن با بگیر و ببند حل نمی‌شود، با ادب و عدل حل می‌شود." عدالت بورزیم، حق را به حق‌دار برسانیم تا صاحب حق در کنار ما بایستد. ادب در کار کنیم، تا پاسخ مودبانه بگیریم. به مهر سخن بگوئیم تا مهربانی را از دیده و دل مردم تراوا ببینیم. معیشتِ خلق را درست کنیم تا به سمت معاد توجه کنند و بندگی خالق را با افتخار به عمل درآورند.
برادری مان را ثابت کنیم نه طلب نکرده ارث و میراث برای ما در نظر بگیرند. جز این باشد نتیجه موفق نخواهد بود. هرچه را هزینه کنیم عین سرمایه سوزی خواهد بود. تکریم مقام زن و تعظیم جایگاه شکوهمند حضرت زهرا، مودب سخن گفتن و مؤمنانه رفتار کردن است.
قدرت را اگر نا به جا استفاده کنیم به اقتدار نخواهد انجامید بلکه قلدری پدید خواهد آمد که بسیاری را به مواجهه برخواهد انگیخت. گذشته را بخوانیم و عبرت‌ها را نو به نو به یاد آوریم. این خیلی بهتر است.
