روزنامه کیهان نوشت: نگاهی به تاریخ جدال بر سر برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای کشورمان و مذاکره ایران و1+5، طی بیش از دو دهه اخیر نشانگر این است که فروش نفت، سرمایه‌گذاری‌های خارجی و درآمدهای بین‌المللی ایران در طی سال‌هایی که کشورمان در ذیل 5 قطعنامه شورای امنیت قرار گرفته بود، رقم‌های به مراتب بالاتر و بهتری را در سالیان حاکمیت قطعنامه 2231 پس از خروج آمریکا از برجام تجربه کرده بود.
فروش نفت ایران در سال‌های پایانی دولت دهم علی‌رغم اینکه برای اولین بار با یکی از سهمگین‌ترین امواج تحریم روبه‌رو شده بود، هیچ‌گاه به رقمی پایین‌تر از یک میلیون بشکه در روز نرسیده و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در ایران در وضعیت به مراتب بهتری در دولت برجام قرار گرفته بود.
مقایسه آمارهای فروش نفت ایران در دوران حاکمیت قطعنامه‌های 2231 و قطعنامه‌های 1696، 1737، 174، 1803 و 1929 در دولت‌های نهم و دهم به خوبی پوچی ابزار مکانیزم ماشه را نشان می‌دهد.
تحلیل غلط و بزرگ‌نمایی تحریم‌های کاغذپاره شورای امنیت بیش از هر چیز ناشی از ناآگاهی مدعیان دیپلماسی نسبت به ساختار تحریم و تصمیم‌گیری سیاست خارجی در غرب و آمریکا است.
تجربه 20 ساله نشانگر این است که در تحلیل عوامل مؤثر بر اقتصاد و تجارت خارجی ایران، قطعنامه‌های شورای امنیت در جایگاه پایین‌تری نسبت به نوع مدیریت و مواجهه با تحریم‌ها در ایران و همچنین نقش مستقل آمریکا در تحریم‌ها و فشارها بر کشورمان قرار دارد.
