تله‌ی موسسه‌های مهاجرتی / قراردادها را با دقت بخوانید!

یکی از کارکنان موسسه‌های مهاجرتی درباره‌‌ی روند جذب مشتری در برخی از موسسه‌ها می‌گوید «قراردادها در برخی موسسه‌ها که شاکی دارند، کاملا یک‌طرفه تنظیم می‌شود بنابراین لازم است متقاضیان مهاجرت به دقت قراردادها را بخوانند و هر تعهدنامه‌ای را امضا نکنند.»

 

 تعدادی از موسسه‌های مهاجرت به گونه‌ای کار می‌کنند که درنهایت خودشان سود کنند و ممکن است تنها چیزی که نصیب متقاضی مهاجرت می‌شود، ضرر باشد! متن کامل گفت‌وگوی انصاف نیوز با یکی از فعالان این حوزه را در ادامه بخوانید.

 

به گفته‌ی این کارشناس، برخی موسسه‌ها قراردادها را کاملا یک‌طرفه تنظیم می‌کنند و تعداد زیادی امضا از فرد می‌گیرند. مثلا قراردادهای 10-12 صفحه‌ای با مواد گوناگونی وجود دارد اما موارد کمی هستند که نفع متقاضیان مهاجرت را هم در نظر گرفته باشند.

 

به گفته‌ی این شخص با تجربه‌ی کاری در موسسه‌های مهاجرتی، جعل مدرک (مدارک ازدواج، تحصیلی و…) در حدود حداقل 30درصد موسسه‌ها وجود دارد. گاهی خود مراجعان از موسسه‌ها می‌پرسند آیا جایی را می‌شناسید که بتوانید مدرک مشخصی را بخرم و به آنها هم مراکزی برای فروش مدرک معرفی می‌شود. بهترین گزینه این است که اگر فرد شرایط مهاجرت را ندارد، موسسه مهاجرتی او را نپذیرد.

 

او می‌گوید «90 درصد سودی که از ویزای تحصیلی به دست می‌آید، از طریق دریافت قسط اول است. ممکن است از 100 نفر پیگیری‌ها فقط برای 20 نفر انجام شود و برای 80 نفر دیگر کاری نمی‌کنند.

 

یکی از شگردهایی که برای ویزای تحصیلی وجود دارد، تنظیم وقت و قرارداد به گونه‌ای است که متقاضی نتواند خودش را آماده کند و در نهایت به او می‌گویند چون پول نهایی یا مدرک زبان را فراهم نکرده است، نمی‌توانند کاری برایش انجام دهند و پولی که قبلا از او گرفته‌اند را هم برنمی‌گردانند!»

 

یکی از مشتری‌های این موسسه‌ها به خبرنگار انصاف نیوز می‌گوید به او گفته بودند باید 6 ماهه مدرک زبان آلمانی‌اش را برساند وگرنه بخشی از پول شخص در قالب حق‌الزحمه سوخت می‌شود. این در حالی است که از زمان بستن قرارداد تا موعد آمادگی برای زبان، تعمدی زمان محدودی را در نظر می‌گیرند، تا عملا فرد نتواند به اندازه‌ی کافی زبان بخواند و نمره‌ی لازم را کسب کند!

 

بسیاری از موسسه‌های مهاجرتی به متقاضیان مهاجرت اطلاعات کافی نمی‌دهند و عملا در 95درصد موسسه‌ها مشاوره‌ای اتفاق نمی‌افتد؛ چون همه‌چیز بر اساس تبلیغات و فروش پیش می‌رود و در طول فرآیند پذیرش هم گزارش شفافی از پیش رفتن پرونده‌ها وجود ندارد. از طرف دیگر تضمینی هم برای به نتیجه رسیدن مهاجرت وجود ندارد.

 

مشاوره‌هایی نداریم که با دریافت 200-300 هزار تومان از متقاضی مهاجرت هم مشورت بگیرند، او را کاملا آگاه کنند و اگر شرایط مهاجرت را ندارند، صادقانه اعلام کنند.

 

برخی از موسسه‌ها این‌طور عمل می‌کنند که کار را به شکل دریافت (مثلا) سه هزار دلار در دو قسط تنظیم می‌کنند. 1500 دلاری که هنگام قرارداد دریافت می‌شود، هیچ تضمینی ندارد و ممکن است هرگز به مراجع برگردانده نشود. اگر 400 پرونده در چند ماه به این شکل پیش برود، یک موسسه می‌تواند سود کلانی به دست بیاورد.

 

او می‌گوید: مواردی هم هستند که به دلیل مهارت‌ها و موفقیت‌های تحصیلی‌شان می‌توانند مهاجرت موفقی داشته باشند اما یک موسسه به دلیل اینکه اطلاعات کافی ندارد، به مراجع هم اطلاعات نادرستی می‌دهد.

 

مثلا کسی بود که رزومه‌ی بسیار خوبی در مقطع دکتری داشت، اما چون آن موسسه فقط برای کارشناسی ارشد پذیرش می‌گرفت، به آن مراجع هم گفت که نمی‌تواند هیچ کجا پذیرش بگیرد. گاهی به همین سادگی سرنوشت یک نفر تغییر می‌کند!

 

 

مورد دوم و سومِ گزینه‌های مهاجرت، مربوط به ویزای استارتاپ (نوشتن بیزینس پلن) و مهاجرت کاری (job offer) است. موسسه‌ها معمولا این دو مورد را باهم پیش می‌برند. فرآیند جاب آفر شبیه کار پیدا کردن در ایران است که یک نفر رزومه‌اش را ارسال می‌کند. شرکت‌هایی که با موسسه‌ی مهاجرتی قرارداد دارند، فرصت شغلی را به قیمت حداقل 10 هزار دلار تا 70 هزار پوند می‌فروشند.

 

البته نکته‌ی مهم، اعتبار یک کمپانی است که جاب آفر از آن خریداری می‌شود. قیمت‌های بالا هم برای ویزا گرفتن فرد تضمینی ایجاد نمی‌کنند!

 

او در ادامه می‌گوید: هزینه‌ی جاف آفر هم همان اول دریافت می‌شود و چون برای دریافت فرصت‌های شغلی هم تضمینی وجود ندارد، ممکن است پول فرد از دست برود. رقم‌های بالایی در این بخش دریافت می‌شود و درنهایت حق‌الزحمه هم موردی است که در نظر گرفته می‌شود تا هیچ مبلغی به متقاضی برنگردد.

 

به دلیل برخی محدودیت‌هایی که درباره‌ی کانادا وجود دارد، امکان استعلام گرفتن وجود ندارد و متقاضی نمی‌داند کارش پیگیری شده است یا خیر.

 

او در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است برخی کشورها مثل کانادا به شکل تعمدی، با توجیه تغییر قوانین به عنوان مقصد انتخاب شوند تا بعدا هرگونه تغییری به مقصد نسبت داده شود، گفت: گاهی فقط نقاط خوب کشوری مثل کانادا را می‌گویند تا مراجع مهاجرتی ترغیب به انتخاب این کشور شود، درحالی‌که باید نقاط ضعف هم گفته شود.

 

این کارشناس، در ادامه مثالی از گران‌فروشی برخی موسسه‌ها را مطرح می‌کند: با 800 هزار دلار می‌توان در آمریکا سرمایه‌گذاری کرد و این کشور خودش بدون هزینه‌های اضافه‌ی دیگری ویزا می‌دهد. اما موسسه‌هایی هستند که یک میلیون دلار از مشتری می‌گیرند!

 

فرد مطلع از کار موسسه‌های مهاجرتی به خبرنگار می‌گوید: به ندرت موسسه‌هایی هستند که برای کارشان تضمین می‌دهند، کارشان را شفاف انجام می‌دهند و اگر نتوانند پذیرش بگیرند، پول را به متقاضی برمی‌گردانند.

 

موسسه‌هایی که مجاز و منصفانه کار می‌کنند، بعد از پذیرش پرونده‌های مهاجرتی، فرآیند اکسپت تحصیلی را (شامل جمع‌آوری مدارک «واقعی» آکادمیک، مکاتبه با دانشگاه و…) را تا دریافت پذیرش دنبال می‌کنند و مشتری را هم در جریان می‌گذارند.

 

کاری که برخی از موسسه‌ها انجام می‌دهند این است که تبلیغ می‌کنند یا به شکل شفاهی به متقاضیان مهاجرت می‌گویند حتا بدون مدرک زبان یا با داشتن معدل پایین هم برایتان پذیرش می‌گیریم! در‌صورتی‌که هیچ کشوری علاقه‌ای به این کیس‌ها ندارد.

 

این موسسه‌ها درنهایت با دانشگاه‌های ضعیفی که در برخی از کشورها وجود دارند، قرارداد می‌بندند و از آگاهی نداشتن متقاضیان سوءاستفاده می‌کنند. احتمال ریجکتی در این کیس‌ها هم بالا است و فقط هزینه و عمر فردی که برای مهاجرت اقدام کرده است، از بین می‌رود.

 

او در پایان می‌گوید: امکان مهاجرت از طریق راه چهارم یعنی خرید ملک و سرمایه‌گذاری تحقق پیدا می‌کند که آن هم شرایط خاص خودش را دارد.