اندی وارهول، یکی از مشهورترین مردان دنیای هنر «پاپ آرت» آمریکایی است که دنیای هنر را با نقوش چشمگیر و براحتی قابل تشخیص خود، مبهوت کرده است. او یکی از نخستین کسانی بود که برندسازی و تصویرسازی را از فرهنگ رایج و روزمره میگرفت و آن را به یک شکل هنری جسورانه و جنجالی تبدیل میکرد.
به گزارش فرادید، وارهول ثابت کرد دنیای طراحی، تبلیغات و هنر نیازی به جدایی از هم ندارند. یکی از مشهورترین نقوش تکراری وارهول، قوطی سوپ کمپل است که آن را به شکل آثار هنری و لباس درآورد. اما چرا سوپ؟ بیایید به زندگی وارهول نگاه کنیم تا دلیل این انتخاب او را بهتر بفهمیم.
اندی وارهول شیفته فرهنگ مصرف‌گرایی بود
اندی وارهول، قوطی‌های سوپ کمپل، 1962
وارهول از دوران جوانی به فرهنگ مصرف‌گرایی، از جمله تبلیغات مجلات، افراد مشهور و مد علاقه داشت. این علاقه پایدار در شناخته‌شده‌ترین آثار هنری او در سال 1962 به‌ویژه در قوطی‌های سوپ کمپل که با دست نقاشی شده بودند، آشکار شد. این اثر یکی از آثار زیادی است که او با تصاویر برگرفته از فرهنگ تجاری ساخته و نقوش ساده و رنگهای جذاب تبلیغاتی را تجلیل کرده است.
وارهول پیش از اینکه قوطی‌های سوپ را نقاشی کند، کنسرو هلوی دل مونته را که مادرش در کودکی به او میداد، نقاشی کرده بود. او بعداً برندهای آمریکایی دیگری از جمله بریلو و کوکاکولا را وارد آثار هنری خود کرد. حتی می‌توانیم بسیاری از پرتره‌های نقاشی شده وارهول از افراد مشهور را پاسخی به رسانه‌های جمعی و ایده تصویر یک شخص به عنوان یک برند تجاری تفسیر کنیم.
وارهول میخواست هنر را با زندگی روزمره پیوند دهد
اندی وارهول، قوطی سوپ کمپل (گوجه فرنگی)، 1962
یکی از دلایلی که وارهول نقوش قوطی سوپ را انتخاب کرد این بود که ارتباط بسیار نزدیکی با زندگی روزمره داشت. او به خوبی می‌دانست این قوطی‌های سوپ، قفسه‌های سوپرمارکت‌ها و کابینت خانه‌های سرتاسر آمریکا را پر کرده‌اند. او نقاشی‌های تک قوطی خود را به عنوان یک سری تکراری نمایش داد تا ماهیت تولید انبوه این کالا را منعکس کند.
وارهول با آوردن چنین لوگوها و نقوشی از زندگی عادی به عالم نقاشی‌ها و پرینت‌های خود میخواست مرزهای بین هنر و زندگی را بشکند و نشان دهد تجربیات عادی باید روی دیوارهای گالری گنجانده شوند و هنر باید در دسترس همه مردم باشد. خود وارهول در اینباره گفته: «فکر نمی‌کنم هنر فقط برای افراد خاصی باید باشد. هنر باید برای توده مردم باشد.»
«لباس سوپ» اندی وارهول، 1966
وقتی جیره‌بندی هنوز زندگی بسیاری از مردم را سخت کرده بود، قوطی سوپ یک گزینه غذایی مقرون به صرفه و انبارکردنی بود. با نگاه به گذشته، سوپ نماد مناسبی از دوران پس از جنگ بود که وارهول آن را تجربه کرده بود. وقتی وارهول لباس‌های کاغذی ارزان‌قیمت و پوشیدنی خود را با نقوش سوپ کمپل خلق کرد، شکاف میان هنر و زندگی را بیشتر از میان برد. درست کردن لباس با مواد مقرون‌به‌صرفه به این معنی بود که تقریباً هر کسی می‌توانست برای خودش لباس اندی وارهول را بخرد.
او از سادگی چشمگیر نقوش قوطی سوپ لذت میبرد
اندی وارهول، تصویر کفش، 1955
وارهول جذب سادگی جسورانه و چشمگیر طراحی قوطی سوپ کمپل با رنگهای قرمز و سفید چشمگیرشان شد. او از گنجاندن متن در آثار هنری خود نیز لذت میبرد و بازتولید تبلیغات به او اجازه میداد در این عرصه تجربه کسب کند. از برخی جهات، حروف آراسته و تاب خورده لوگوی کمپل را میتوان با کارهای تصویرسازی قبلی وارهول مقایسه کرد، مانند تصاویر کفش او با نواحی دستنویس متنی به سبک شکسته و مایل.
او عاشق سوپ خوردن بود!
اندی وارهول، نسخه 2 سوپ کمپبل، 1969
یکی دیگر از دلایلی که وارهول سوپ را به عنوان موضوع نقاشی انتخاب کرد این بود که او عاشق سوپ بود! وارهول پیش از مشهور شدن، سالهای زیادی را به عنوان یک هنرمند بی‌پول در شهر نیویورک گذراند. غذای کنسروی، یک گزینه مقرون به صرفه بود که می‌توانست آن را با بودجه محدود همیشه داشته باشد.
وارهول همیشه چیزهایی را که دوست داشت وارد آثار هنری خود میکرد و این شامل سوپ مورد علاقه‌اش هم میشد. او به قدری عاشق سوپ کمپل بود که به تولید آثار هنری بسیاری با نشان نمادین آن‌ها ادامه داد. او در مصاحبه‌ای درباره سوپ کمپل گفته: «قبلاً آن را میخوردم. فکر کنم مدت 20 سال ناهار هر روز من همین سوپ بود!»
