عصر ایران - یکی از یاران سعید جلیلی که محمد مهدی فاطمی صدر نام دارد، لباس روحانیت می پوشد، مریدان جوانش او را استاد می خوانند و کارویژه اش نوشتن جملات قصار عمدتاً موهن و سخیف در شبکه های اجتماعی است، در یکی از نوشته های اخیرش افاضه کرده که "دانشگاه دارالکفر است" و چنین توضیح داده که "دانشگاه دارالکفر است. حوزه دارالإسلام است. وحدت حوزه و دانشگاه کاری از سنخ صلح حدیبیه است."
هر چند بنای ما این نیست که به هر سخن بیهوده ای بپردازیم و هر سخیف گویی را، بزرگ کنیم ولی به دو دلیل به این یک مور ، آن هم مختصر و انشاءالله مفید می پردازیم:
اول آن که او مشتی است نمونه خروار که ناشیانه یا عامدانه، نقاب از چهره یک جریان سیاسی و فکری برمی دارد و مردم می توانند عمق جهالت و جمود این طائفه را در نوشته های او ببینند؛ نوشته هایی که در بزنگاه های انتخاباتی، اعضای این حلقه بسته، رو نمی کنند تا خرشان از پل انتخابات بگذرد!
شناختن ذات این جریان، لازمه نجات ایران و حتی نظام جمهوری اسلامی و خود اسلام است.
دوم این که این فرد معلوم الحال، در پست جدید خود وقاحت را به حد اعلا رسانده و به میلیون ها دانشگاهی ، اعم از استاد و دانشجو و فارغ التحصیل توهین کرده است و نمی توان در برابر این گستاخی بی شرمانه، سکوت کرد تا امر بر او و امثالش مشتبه شود.
لذا خطاب به این فرد بی ادب می گوییم که اول حد و شأن خود را بشناس و بعد درباره مراکز علمی کشور یاوه سرایی کن. اگر دانشگاه دارالکفر است، بسیار غلط می کنی از شبکه های اجتماعی و رایانه و امثال آنها که محصول این دارالکفر است، استفاده می کنی!
واقعاً باید تاسف خورد که حوزه های علمیه روزگاری افرادی چون بهشتی و طالقانی و محمدتقی جعفری و موسی صدر و علامه طباطبایی و مطهری تربیت می کردند که از حرف زدن شان تا رفتارشان، همه و همه تحبیب قلوب و جذب نفوس و ترویج دین بود ولی اکنون فردی مانند فاطمی صدر بیرون می آید که نفرت می پراکند و متکبرانه و سبک سرانه دانشگاه را دارالکفر در برابر حوزۀ دارالاسلام می نامد و حتی از وحدت حوزه و دانشگاه که از دغدغه های بنیانگذار جمهوری اسلامی بود، به عنوان صلح حدیبیه یاد می کرد که بین پیامبر و کفار منعقد شد. گو این که در این سناریو، حوزه، پیامبر است و دانشگاهیان نیز کفار! می بینید حجم بی پایان وقاحت را؟!
مردم! بدانید که اگر در انتخابات گذشته، ورق را برگرداندید و نگذاشتید این طرز فکر بر کشور حاکم شود، کاری کردید کارستان برای ایران.
بعد از تحریر:
هر چند که دئب و ادبیات ما در پرداختن به پدیده ها با متن حاضر متفاوت است ولی با برخی ها باید مانند خودشان حرف زد ؛ چنان وقاحتی را چنین پاسخی لازم بود و کلی هم خویشتنداری کردیم!
