بزرگداشت حسین علیه السلام و سوگوارى بر شهادت او، در بردارنده این ویژگیهاست :
1 - سوگوارى بر او، نوعى هدیه به پیامبر و نوعى پیوند با اوست .
2 - نوعى همنوایى و مساعدت با دخت گرانمایه پیامبر است ، چرا که او همواره بر فرزندش سوگوارى مى کند و امام صادق علیه السلام فرمود:
(آیا دوست ندارى از کسانى باشى که فاطمه را در سوگ فرزندش یارى مى کنند؟)
3 - نوعى اداى احترام و حق شناسى از پیامبر و امامان نور است همانگونه که در روایت آمده است که : (سوگوارى بر حسین ، در حقیقت حق شناسى از ما اهل بیت است .)
4 - نوعى یارى رسانى به حسین علیه السلام و آرمان بلند اوست ، چرا که یارى در هر زمان و هر مکانى به گونه اى ممکن است .
5 - اقتداى شایسته به پیامبران و فرشتگان و همه بندگان شایسته خداست که در سوگ حسین علیه السلام پیشگامند.
6 - پرتوى از اداى پاداش رسالت و مودّت به خاندان پیامبر است .
7 - سوگوارى نکردن بر حسین علیه السلام نشانگر روى گردانى از اهداف بلند و آرمان جاودانه اوست و این ستم بزرگى در حق اوست .
8 - دیگر اینکه سوگوارى بر حسین علیه السلام آرامش بخش دلها و قلبهاى داغدار و مصیبت زده است . حضرت رضا علیه السلام این واقعیت را به یکى از شیعیانش اینگونه فرمود که :
(اگر براى فاجعه غمبارى ، گریان و اندوهگین بودى ، بر حسین علیه السلام گریه کن که ستمکاران با قساوت وصف ناپذیرى سر از پیکرش جدا ساختند و به همراه او هیجده نفر از خاندان وحى و رسالت را که در کران تا کران زمین ، همانند ندارند به شهادت رسانیدند.)
منبع : ویژگیهاى امام حسین علیه السلام