عصر ایران؛ مهرداد خدیر- رئیس مجلس شورای اسلامی در نطق امروز خود بار دیگر و البته بدون ذکر نام به محمد جواد ظریف معاون راهبردی رئیس جمهوری به سبب آنچه در داووس سوئیس در مصاحبه با فرید زکریا روزنامه‌نگار مشهور گفته بود4طعنه زد و از او خواست مراقب سخنان خود در محافل بین‌المللی باشد.
این بار البته دیگر آقای قالیباف از آقای ظریف نخواست بر اساس قانون تصدی مشاغل حساس، ظریفانه کنار برود. هم ممکن است مانند شماری از همکاران به دستگاه قضایی دل بسته باشد و هم شاید دریافته قرار نیست ظریف کنار گذاشته شود و از لحن او دومی محتمل تر است چون در تعبیری تخفیف آمیز او را ذیل کسانی دانست که به هر حال کارگزار نظام محسوب می‌شوند.
احتمالا بازدید دیروز رییس جمهور پزشکیان به اتفاق ظریف به عنوان معاون راهبردی از نمایشگاهی که در حسینیه امام خمینی برپاست و انعکاس آن در تارنمای رسمی رهبری با ذکر عنوان رسمی اقای ظریف، آقای قالیباف را تا اندازه‌ای متوجه هماهنگی‌ها در سطوح عالی ساخته و از با تعبیر کارگزار نظام محسوب به رسمیت شناخت.
انتظار می‌رفت رییس مجلس در نطق خود به تقبیح شعارهای موهن علیه رئیس جمهور پزشکیان و معاون او در اجتماع چند کفن‌پوش پرخاش‌گر هم بپردازد ولی سراغ اظهارات ظریف در داووس و در یک مصاحبه رفت با این محور که چرا اختلافات داخلی را در محافل بین‌المللی مطرح کرده است.
می‌توان حدس زد بیشتر از این جمله او ناخرسندند که به فرید زکریا گفت "اگر امروز به جای رئیس جمهور پزشکیان رئیس جمهور جلیلی داشتید ممکن بود یک جنگ در منطقه داشته باشید."
اولا این حرف چه در تهران گفته می‌شد چه در سوییس بازتاب بین‌المللی داشت و گذشت آن زمان که سخنی در جایی محبوس شود. سال‌هاست چنین است کما این که احمدی‌نژاد در یک روستای مرزی درباره انرژی هسته‌ای صحبت می‌کرد همان بازتاب را داشت که در دانشگاه کلمبیا و اساسا رسانه‌ها دنیا را به دهکده جهانی تبدیل کرده اند کما این که این قاعده درباره خود آقای قالیباف هم صادق است و آنچه برای جلب رضایت تندروها در محافل داخلی‌شان و علیه ظریف گفت هم به اندازه سخنان او در مجلس بازتاب داشت.
ثانیا آقای قالیباف نگفته آنچه ظریف گفته درست نیست و اگر جلیلی هم رئیس جمهور می‌شد جنگی محتمل نبود بلکه گفته چرا آنجا گفته است. در حالی که وسط نشست داووس که فریاد نکشیده بلکه در پاسخ به پرسش یکی از مشهورترین روزنامه‌نگاران بین‌المللی گفته است و کسی که نیم قرن تجربه فعالیت دیپلماتیک دارد و از اسرار مختلف آگاه است و 8 سال وزیر خارجه بوده اگر نتواند نظر خود را با مصالح و ملاحظات بگوید چه کسی می‌تواند؟
با مزه این که در بهار 1400 و در حالی وزیر امور خارجه بود هم باز بر او خرده می‌گرفتند که چرا فلان گفتی و بهمان نگفتی در حالی که وزارت خارجه سیاست گذار نیست و کارگزار است و حالا می گوید مسوولیت با وزارت خارجه است!
سه نکته اصلی مد نظر این یادداشت اما اینهاست:
یک. اگر تفاوتی ندارد جلیلی رئیس جمهور می شد یا پزشکیان خود قالیباف چرا کاندیدا شد؟ اگر خود او رئیس جمهور شده بود تفاوت داشت یا نه؟
دو. اتفاقا ظریف می خواهد بگوید دموکراسی در ایران جواب می دهد و تغییرات را باور کنند و یک دست نپندارند.
نکته سوم اما منظور اصلی است. این که آقای قالیباف نگران است سرنوشت دست پخت دوم و سوم مجلس تحت ریاست او برای دست پخت اول تکرار شود. مرادم از دست پخت همان مصوبه قانون اقدام راهبردی در پاییز 99 است که چوب لای احیای برجام در دولت روحانی و پس از انتخاب بایدن گذاشت.
دست پخت دوم و سوم هم قانون حجاب و مشاغل حساس است.
قانون حجاب مسکوت مانده و به مجمع یا شورای عالی امنیت ملی رفته و نه تنها رئیس جمهور ابلاغ نکرد که رئیس مجلس هم با این که قول داده بود ابلاغ می کند بازماند.
آن یکی هم مشاغل حساس است که به استناد آن می خواستند ظریف را از کابینه حذف کنند.
حالا که آن دو دست پخت به نتیجه مطلوب نرسیده فیل شان یاد هندوستان کرده که همان دست پخت اول یا قانون اقدام راهبردی است. چون نگران اند مجوز مذاکره صادر شود دست شان از محدود کردن دولت با آن قانون هم کوتاه خواهد شد.
این رفتارها و گفتارها در عین حال این شائبه را هم پدید می آورد که قالیباف رقابت انتخاباتی را ادامه می دهد. اگر با پزشکیان تمام شده با سایه او.
این هم قابل تامل است که هم زمان با سفر رئیس جمهوری به تاجیکستان و روسیه رئیس مجلس به اتیوپی یی رفت که در تهران سفارتخانه ندارد و حجم تجارت ما با این کشور آفریقایی 15 میلیون دلار است و دستاورد سفر ایجاد خط هوایی تهران- آدیس آبابا اعلام شد و سفر ظریف به داووس و مصاحبه با فرید زکریا بسیار بیش از سفر به آدیس آبابا بازتاب داشته است!
