چین آنچه را که می‌گوید اولین کشتی شناور تولید، ذخیره و تخلیه (FPSO) مجهز به سیستم جذب کربن است را تکمیل کرده است که گامی قابل توجه به سمت کاهش انتشار کربن در تولید نفت فراساحلی است.
به گزارش ایسنا، این اف‌پی‌اس‌او 330 متری در شانگهای ساخته شده و تا پایان ماه جاری تحویل داده خواهد شد.
به نقل از آی‌ای، این کشتی که توسط شرکت دولتی صنایع سنگین کشتیرانی اقیانوس کاسکو توسعه یافته است، ظرفیت تولید روزانه نفت تا 120 هزار بشکه را دارد و در عین حال دی اکسید کربن تولید شده در طول سفر و فرآیندهای استخراج خود را جذب و ذخیره می‌کند.
اولین کشتی نفت مکنده کربن در جهان
این رویکرد جدید برای کاهش اثرات زیست‌محیطی حفاری دریایی طراحی شده است، به‌ویژه با توجه به اینکه توربین‌های گازسوز که معمولا در اف‌پی‌اس‌او استفاده می‌شوند، انتشار دهنده‌های اصلی دی اکسید کربن هستند.
کشتی ساخت چین آلاینده‌های خود را جذب می‌کند و برق را از گرمای گازهای خروجی مهار می‌کند. هدف این شرکت تطبیق تولید نفت با کنترل نوآورانه انتشار گازهای گلخانه‌ای است.
این کشور متعهد شده است که تا سال 2030 به اوج انتشار کربن برسد و تا سال 2060 به انتشار خالص صفر برسد.
دیگر شرکت‌های بزرگ نفت و گاز جهانی نیز به طرح‌های مشابه چشم دوخته‌اند. در ژانویه، اداره حمل و نقل آمریکا یک واحد تولید آمونیاک با فناوری جذب کربن را تأیید کرد.
این تحولات منعکس‌کننده شتاب فزاینده‌ای در صنعت برای پذیرش فناوری‌های پاک‌تر است که به دلیل فوریت محدود کردن افزایش دمای جهانی به زیر دو درجه سانتیگراد بالاتر از سطوح قبل از صنعتی شدن است.
اقدام چین برای تجهیز تأسیسات نفتی شناور به فناوری جذب کربن، فشار گسترده‌تری برای کاهش انتشار قابل‌توجه مرتبط با استخراج نفت و گاز است.
بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، استخراج، حمل و نقل و فرآوری نفت و گاز حدود 5.1 میلیارد تُن گازهای گلخانه‌ای در سال 2022 تولید کرد که حدود 15 درصد از کل انتشارات مرتبط با انرژی در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد.
فراتر از حفاری دریایی، چین همچنان به دنبال پروژه‌های تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ است.
سازندگان تجهیزات این کشور توربین‌های بادی قدرتمندی ساخته‌اند که در هر چرخش انرژی بیشتری تولید می‌کنند.
با این حال، چین همچنین با چالش دور انداختن یا استفاده مجدد از این اجزای عظیم توربین زمانی که به پایان عمر 20 تا 25 ساله خود می‌رسند، مواجه است.
محققان در حال یافتن راه‌هایی برای استفاده مجدد از تیغه‌ها به عنوان مصالح ساختمانی با ترکیب آنها در مخلوط سیمان و آسفالت هستند.
