عصر ایران- دگاسپری آلچیده در سوم آوریل 1881 در ترنتینو، منطقه‌ای در شمال شرقی ایتالیا به دنیا آمد. او سیاستمدار و دولتمردی بود که پس از سقوط فاشیسم، نقش مهمی در استقرار مجدد دموکراسی در ایتالیا ایفا کرد.
دگاسپری به عنوان روزنامه‌نگار وارد سیاست شد. ترنتینو در شمال شرقی ایتالیا، پس از تولد دگاسپری بخشی از امپراتوری هاپسبورگ شد. به همین دلیل دگاسپری پس از ورود به سیاست، وارد پارلمان اتریش شد.
او پس از جنگ جهانی اول، یکی از موسسان اولین حزب دموکرات‌مسیحی ایتالیا، "حزب مردمی"، بود. اما در 1922 که فاشیست‌ها به قدرت رسیدند، "حزب مردمی" سرکوب شد و دگاسپری به مدت شانزده ماه به زندان افتاد.
او در 1928 از زندان آزاد شد و پانزده سال بعدی را در کتابخانه واتیکان کار کرد و نوشت. هنگامی که رژیم فاشیستی در جریان جنگ جهانی دوم رو به ضعف نهاد، دگاسپری در بنیانگذاری حزب دموکرات‌مسیحی، که سنگ بنای نظام سیاسی ایتالیا در دوران پس از جنگ شد، نقش مهمی ایفا کرد.
در 1945 که دگاسپری آلچیده به نخست‌وزیری منصوب شد، ائتلاف سه‌جانبه‌ی نیروهای ضد فاشیست را، که شامل حزب خود او و احزاب کمونیست و سوسیالیست بود، رهبری کرد.
اما آلچیده در 1947 ائتلاف را منحل و مارکسیست‌ها را از حکومت جدید حذف کرد. این تصمیم بسیار مهم، که همسو با خواست واتیکان و ایالات متحده بود، نشان داد که دگاسپری محیط سیاسی لازم برای بازسازی اجتماعی و اقتصادی ایتالیا را خوب می‌شناسد.
سیاست او در انتخابات بسیار مهم آوریل 1948 تایید عمومی گسترده‌ای کسب کرد که توفیقی شخصی برای دگاسپری بود. نتیجه‌ای متفاوت ممکن بود ائتلاف جناح چپ را که "حزب کمونیست ایتالیا" بر آن مسلط بود به قدرت برساند.
آلچیده تا سال 1953 حکومت‌های ائتلافی متعددی را با احزاب کوچک میانه‌رو، از لیبرال‌ها گرفته تا سوسیال‌دموکرات‌ها، تشکیل داد. در طول این دوره، گاه با حفظ سمت (نخست‌وزیر)، به عنوان وزیر امور خارجه مسئولیت ورود دوباره ایتالیا را به نظم نوین سیاسی و اقتصادی جهان بر عهده داشت.
با این حال نتایج انتخابات پارلمانی 1953 چنان رقم نخورد که دگاسپری مجددا بتواند حکومتی ائتلافی تشکیل دهد. بنابراین متواضعانه از راس قدرت و نیز از رهبری حزب دموکرات‌مسیحی کناره‌گیری کرد.
دگاسپری آلچیده در 19 اوت 1954 در سن 73 سالگی درگذشت. میراث سیاسی او برای ایتالیای پس از فاشیسم عبارت بود از حکومت‌های ائتلافی و ایجاد پیوند بین کاتولیک‌ها و سایر اجزای جامعه مدنی ایتالیا بود.
در مورد اول، حکومت‌های ائتلافی با برتری دموکرات‌های مسیحی تشکیل می‌شدند. در مورد دوم، دگاسپری سعی کرد که - به قول خودش - "حصار تاریخی" بین کاتولیک‌های معتقد (به رهبری واتیکان) و سایر نیروهای اجتماعی ایتالیا را از بین ببرد که عملکردش موفقیت‌آمیز هم بود.
او همچنین موجب شد وحدت اقتصادی و سیاسی اروپای غربی در چارچوب اتحاد آتلانتیک (ناتو) صورت پذیرد و از این حیث، از حامیان اولیه ایده تشکیل اتحادیه اروپا شناخته می‌شود.
دگاسپری آلچیده فقط هشت سال در ایتالیا زمامدار سیاسی و بالاترین مرجع قدرت در ایتالیا بود ولی نشان داد یک سیاستمدار و دولتمرد خردمند، حتی در زمانی نسبتا کوتاه می‌تواند نقش موثری در بهروزی آشکار مردم سرزمین‌اش ایفا کند.
