عصر ایران - «درشکه بدون اسب» نام اولیه ای برای خودرو یا اتومبیل است. پیش از اختراع خودرو، درشکه ها به طور معمول توسط حیوانات، به ویژه اسب ها، کشیده می شدند.
پلی بین دوران درشکه های اسبی و وسایل نقلیه موتوری
بیشتر درشکه های بدون اسب به دلیل شباهت خود به درشکه های اسبی موجود، اما با نوعی نیروی محرکه مکانیکی، قابل توجه هستند. از ویژگی های اولین درشکه های بدون اسب می توان فرمان تیلر، پیشرانه زیر تخته های کف و مرکز ثقل بالا اشاره کرد.
در قرن نوزدهم، پیشرانه های بخار به منبع اصلی نیرو برای لوکوموتیوهای راه آهن و کشتی ها و برای تأمین انرژی فرآیندهای نیرو در تأسیسات ثابت مانند کارخانه ها تبدیل شدند. در سال 1803، آنچه گفته می شود اولین درشکه بدون اسب بوده است، وسیله نقلیه ای که از بخار نیرو می گرفت، توسط ریچارد ترویتیک در لندن، انگلیس به نمایش گذاشته شد.
در دهه 1820، گلدزورثی گورنی وسایل نقلیه جاده ای با پیشرانه بخار را ساخت. در آمریکا، یک درشکه بخار چهار چرخ توسط سیلوستر اچ. روپر در سال 1863 ساخته شد.
درشکه بدون اسب آرمسترانگ در سال 1896 به عنوان یک وسیله نقلیه هیبریدی اولیه قابل توجه است که یک موتور الکتریکی را با باتری و پیشرانه احتراق درونی با سوخت بنزین ترکیب می کرد.
در سال 1893، گزارش شده است که فرانک دوریه اولین سفر درشکه بدون اسب را در جاده های آمریکا، در اسپرینگفیلد، ماساچوست انجام داد. وی تقریباً 550 متر را طی کرد تا اینکه مشکلات پیشرانه او را مجبور به توقف و تعمیر کرد. او همراه با برادرش اولین شرکت خودروسازی آمریکا، یعنی شرکت دوریه موتور واگن (Duryea Motor Wagon) را تأسیس کرد.
