به گزارش مشرق، در این روزها و شب‌ةای حساس و سرنوشت‌ساز، این پرسش مهم مطرح است که روزنامه‌نگاران و همه کسانی که در فضای رسانه و شبکه‌های اجتماعی تولید محتوا می‌کنند چگونه می‌توانند به کاهش اضطراب عمومی کمک کنند؟
در شرایط بحرانی مانند آنچه این روزها به دلیل وقوع جنگ و تجاوز به کشورمان رخ داده است، فضای عمومی جامعه به‌سرعت تحت تأثیر اضطراب، ترس، خشم و نااطمینانی قرار می‌گیرد. در این میان، روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای در تلگرام، اینستاگرام، واتس‌اپ و سایر شبکه‌های اجتماعی و حتی روزنامه‌ها و سایت‌ها نقش موثری در مدیریت روانی جامعه ایفا می‌کنند. یکی از مؤثرترین اقدامات آن‌ها، انتشار محتوای اطمینان‌بخش و امیدآفرین است؛ محتوایی که نه واقعیت را انکار می‌کند و نه مردم را با موجی از ترس رها می‌سازد.
هدف ما روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و اهالی رسانه و تولیدکنندگان محتوا باید کاهش اضطراب عمومی، بازیابی حس کنترل خودمان و امید در میان مردم و جلوگیری از فروپاشی روانی جامعه در برابر موج اخبار منفی باشد
چگونه انجام بدهیم: از زبان آرام، لحن انسانی استفاده کنیم. از تیترها و اخباری استفاده شود که لحن تهدیدآمیز یا خشونت‌بار ندارند. عباراتی مثل «آرامش نسبی برقرار شد»، «امید به حل بحران افزایش یافت» و «اکثریت مردم مشغول زندگی روزمره هستند» جایگزین واژه‌های هول‌انگیز شود.
بر اخبار مثبت و واقعی تمرکز کنیم. انتشار خبرهای کوچک اما مثبت مثل: نجات آسیب‌دیدگان توسط مردم، همکاری پزشکان داوطلب، ارایه خدمات عمومی در مناطق مختلف، تولد نوزاد در این شرایط، کمک‌های داوطلبانه هتل‌ها و امکان خدماتی به آسیب‌دیدگان و..
مصاحبه با افراد تاب‌آور و مقاوم در این شرایط بسیار کمک کننده است. با کسانی که تجربه زیستن در بحران را دارند گفتگو کنیم. یا با کسانی که اکنون با آرامش و مسئولیت‌پذیری به مردم کمک می‌کنند. روایت این افراد الهام‌بخش دیگر افراد است و می‌تواند الگوی دیگران هم بشود.
بازنشر محتواهای انگیزشی، فرهنگی و عاطفی، دیگر کاری است که می‌توانیم در شبکه‌های اجتماعی انجام بدهیم. دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق نشان داد که حتی در شرایط جنگی نیز می‌توان درباره فیلم، کتاب، موسیقی و خاطرات خوب نوشت. حتی می‌توان کارهای بزرگی انجام داد. توران میرهادی کنشگر اجتماعی ما جمله ارزنده‌ای دارد که می‌گوید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنید. باید به مردم یادآوری کنیم که هنوز «زندگی» هست و باید برای عبور از این شرایط به به هنر و موسیقی و ادبیات و فیلم پناه ببریم. بخوانیم و ببنیم یا بنویسیم و بسازیم.
نقش مردم در کمک و نجات هم وطنان یکی از کارهای مهمی است که می‌توانیم آن را برجسته و مرتب بازنشر کنیم. بازنشر عکس و فیلم از کمک‌های داوطلبانه، صف‌های اهدای خون، یا کمپین‌های مردمی می‌تواند حس مفید بودن و امید را بازآفرینی کند.
این هشدار هم لازم و اجرایی است که نباید با محتوای اغراق‌آمیز، دروغین یا تبلیغاتی، مخاطب را گمراه کرد. در عصر شبکه‌های اجتماعی هر خبر دروغ و فیکی اثرات منفی موثری برجای می‌گذارد. امیدآفرینی بدون واقع‌گرایی، به‌زودی نتیجه معکوس خواهد داد و موجب بی‌اعتمادی می‌شود.
