*********
اصلاح‌طلبان گرچه همواره تلاش کرده‌اند رویکردی کاملاً موافق با مذاکره و توافق با غرب داشته باشند، اما در عمل برخی اصلاح‌طلبان تندرویی‌ها و اقداماتی داشته‌اند که نتیجه ناگزیر آن، ارسال پیام ضعف از ایران به جهان و در نتیجه دوری غربی‌ها از میز مذاکره و توافق با ایران بوده است.
روزنامه شرق در گزارشی با عنوان « یا یک توافق عادلانه یا هیچ» نوشته است:
تاکید اروپا بر مکانیسم اسنپ‌بک و شرط‌بندی بر بازگشت تحریم‌ها، می‌تواند به افزایش تنش‌ها دامن زده و فضای مذاکرات را دشوارتر کند. ایران نیز که سیاست فشار را غیرقانونی و غیراخلاقی می‌داند، احتمال ادامه مقاومت در برابر خواسته‌های غرب را تقویت کرده است. به این ترتیب، به نظر می‌رسد فصل تازه‌ای از رایزنی‌ها و چانه‌زنی‌ها در پیش است که نتیجه آن تا پایان تابستان مشخص خواهد شد. اگر مذاکرات پیشرفتی نداشته باشند، احتمال افزایش فشارهای تحریمی و سیاسی علیه ایران بالا خواهد رفت که می‌تواند منطقه را در شرایط پیچیده‌تری قرار دهد.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است:
اولین تماس رسمی ایران و اروپا پس از حملات نظامی و وقایع تلخ ماه ژوئن، بیش از آنکه آغازگر فصلی نوین در دیپلماسی باشد، بازتابی از سردرگمی دیپلماتیک و شکاف عمیق در اعتماد میان طرفین است. اروپایی‌ها همچنان بر تهدید به بازگشت تحریم‌ها تکیه دارند، در حالی‌که ایران خواهان حل پرونده هسته‌ای بر پایه اصول متقابل و عادلانه است. آینده این روند به میزان جدیت و شجاعت طرفین در عبور از سایه سیاست‌های تنبیهی و بازگشت به منطق گفت‌وگو بستگی دارد؛ گفت‌وگویی که اگر بخواهد ثمربخش باشد، باید بر پایه احترام متقابل، واقع‌گرایی و عبرت از گذشته شکل گیرد.
روزنامه هم‌میهن نیز با تکیه بر سیاست شرق هراسی در گزارشی قابل تامل می‌نویسد:
بعد از وقایع 23 خرداد و تجاوز نظامی اسرائیل به ایران هم برداشت میانجی‌ها نسبت به ما تغییر کرده‌است و هم برداشت ما نسبت به آنها تغییر کرده‌است. برای مثال اگر به روسیه نگاه کنیم، بسیاری در ایران، حتی کسانی که طرفدار همکاری‌های گسترده با روسیه بودند، گفتند که روسیه در این جنگ برخلاف انتظار ایران عمل کرد. این مسئله مهمی است، اعتمادی که شاید ایران در گذشته به برخی از بازیگران داشت، طبیعتاً دیگر از بین رفته‌است. در نقطه مقابل هم ارزیابی این بازیگران و میانجی‌ها از قدرت نظامی و قدرت دیپلماتیک ایران هم بعد از جنگ تغییر کرده‌است، برخی ممکن است به این تصور رسیده‌باشند که ایران ضعیف‌تر شده‌است و گروهی هم ممکن است به این برداشت رسیده‌باشند که ایران در جایگاه قدرتمندتری قرار گرفته‌است.
مروری بر مواضع اصلاح‌طلبان در روزهای اخیر شامل چند نکته قابل توجه است:
1- دامن زدن به اختلاف نظرات داخلی پیرامون مذاکره نیز بخشی از کاری است که اصلاح‌طلبان رادیکال در هنگامه مذاکرات و حتی در زمانی که دولت را در دست دارند، انجام می‌دهند.
2- آنها در همه سال‌های گذشته، منتقدان داخلی برجام را در برهم خوردن برجام، مقصرتر قلمداد کردند تا دولت آمریکا را و تیغ تیز قلم‌ها و سخنرانی‌هایشان علیه داخلی‌ها بلندتر بود تا غربی‌ها. داخلی‌ها را حتی با اسرائیل و نتانیاهو همسو دانستند، اما به همان نسبت، اروپا و آمریکا را زیر سؤال نبردند و تخطئه نکردند.
3- پیام بیرونی چنین رویکردی آن است که دولت مستقر در ایران، غرب را ارجح از بخشی از مردم خود می‌داند و طبیعی است در چنین شرایطی غرب باز هم قیمت توافق را بالا ببرد.
4- اینگونه است که تندروهای اصلاح‌طلب به خیال خود موافق توافق هستند، اما در عمل باعث بالا رفتن هزینه توافق و در نتیجه دوری از آن می‌شوند یا آنکه غرب را به این نتیجه می‌رسانند که توافق لازم نیست.
