به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، آیت‌الله مصباح یزدی شب گذشته در سلسله جلسات اخلاقی ماه رمضان خود در بیت رهبری در قم، گفت: روزه از جمله اصلی ترین تکالیفی است که خداوند بر مومنان وضع کرده است و وظیفهای که مردم بر دوش خود احساس میکنند.
وی افزود: اگر نگاهی لطیف تر به این مقوله داشته باشیم به درستی متوجه میشویم که روزه در واقع یک تکلیف زحمت‌آور نیست بلکه نعمتی بزرگ است؛ در واقع روزه عملی نیست که بر انسان تحمیل شده باشد و انسان به حسب کاری که انجام میشود از خداوند طلبکار باشد بلکه اگر با چشم دل به روزه نگاه کنیم میبینیم که روزه یک افتخار برای هر مومن است.
این استاد حوزه بیان کرد: در واقع خداوند با نعمت روزه بابی برای ارتباط بنده و خود ایجاد کرده است و در واقع بنده را به حساب آورده است و او را بر سر خوان پرکرم خود مهمان کرده است که این مسئله برای او یک ارزش بزرگ محسوب میشود.
وی گفت: دیگر نعمتی که خداوند در کنار این نعمت به انسان عطا کرده است و بسیاری از ما از آن غافل هستیم، نعمت هدایت است؛ هدایتی که خداوند به واسطه اعمال خاص در این روز نصیب ما گردانیده است؛ در واقع خداوند با واجب کردن روزه اهمیت این تکلیف را برای ما دو چندان کرد و ما نیز توجه بیشتری به آن کردیم و آن را سرسری نگرفتیم.
رییس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: اگر عنایت خداوند و وجوب روزه نبود شاید کمتر کسی در این روزهای گرم سال این ارتباط معنوی و نورانی که سراسر خیر و برکت و پاداش های بی نظیر است را ایجاد میکرد.
وی گفت: یکی دیگر از برکات در خصوص روزه، مبحث قرب الهی است؛ این بحث نیز همچون مباحث مذکور مرتبط با امری است که ابتدا درک حسی از آن بوجود آمد و سپس درک معنوی آن را پیدا کردیم؛ در واقع مفهوم قرب برای ما ابتدا حسی بود و تابع شرایط زمان و مکان و جایگاه یک شی نسبت به ما در حوزه زمانی و مکانی است.
آیت الله مصباح یزدی بیان کرد: در ابتدا مفهوم قرب در مفهوم زمینی آن مورد بحث قرار گرفته است و بعد که متوجه شدیم که امورغیر مادی نیز وجود دارد این مسایل هم از نظر مرتبه وجودی دارای مراتبی است که باید در مفهوم بسیط قرب منظور نظر واقع شود.
وی گفت: اگر بخواهیم مفهوم قرب را به خوبی در قرآن بررسی کنیم؛ خداوند نیز از معنی زمینی و اصطلاحی برای بیان نزدیکی خود با انسان استفاده کرده است.
وی اظهار کرد: در واقع مفهوم اینکه خداوند از رگ گردن به انسان نزدیکتر است موید همین مسئله است زیرا مردم این نزدیکی را عینیت آن شی بیرونی با خود میدانند و در واقع منظور همان یکی بودن است.
استاد اخلاق حوزه بیان کرد: در واقع این امر از اراده خدا ناشی میشود زیرا اراده خدا عین خود خدا است و اراده فرد نیز به معنای وجود او معنی میشود؛ یعنی اراده خدا با بودن انسان محقق شده است پس از او جدا نیست؛ یعنی خدا فاصله‌ای با اراده او ندارد کما اینکه انسان نیز فاصله‌ای با اراده خود ندارد.
