دست خالی نتانیاهو در واشنگتن

بنا به گزارش المانیتور، رژیم صهیونیستی در دستیابی به اهداف خود در غزه، لبنان،‌ سوریه و هچنین ایران ناکام مانده است. مایکل میلشتاین، رئیس انجمن مطالعات فلسطین در مرکز دایان دانشگاه تل‌آویو، به المانیتور گفت: اسرائیل همچنان به دنبال حذف کامل حماس، حزب‌الله و سایر گروه‌های مقاومت است، اما این هدفی غیرمنطقی است. میلشتاین گفت که اسرائیل به دلیل منافع سیاسی کوتاه‌مدت نتوانسته است استراتژی‌های منسجمی را در جبهه‌های مختلف تدوین کند.

میلشتاین استدلال کرد که با امتناع نتانیاهو از تدوین استراتژی‌های بلندمدت و در عوض تمرکز بر بقای سیاسی، ایالات متحده در حال پر کردن خلأ موجود است. وی در گفت‌وگو با المانیتور افزود که واشنگتن اکنون در حال شکل دادن به سیاست‌های اسرائیل است. این تحلیلگر افزود که اسرائیل در مورد ایران نیز به ایالات متحده وابسته است و بدون تایید قبلی واشنگتن دوباره وارد جنگ با تهران نخواهد شد.

المانیتور در ادامه افزود: در پرونده ایران، اسرائیل به طور فزاینده‌ای نگران ازسرگیری برنامه موشک‌های بالستیک تهران است، اما پس از جنگ 12روزه ژوئن، به نظر می‌رسد دولت ترامپ عجله‌ای برای ازسرگیری مذاکرات با ایران یا ادامه تهاجم‌ها علیه این کشور ندارد. به گفته تحلیلگران، اسرائیل اکنون خود را در موقعیتی می‌بیند که در این مورد، اهرم فشار کمی بر واشنگتن دارد. همزمان روزنامه النهار نیز طی گزارشی به تاریخ 26 دسامبر به گزینه‌های استراتژیک ایران در قبال تهدیدهای رژیم صهیونیستی پس از جنگ 12روزه ماه ژوئن پرداخت.

این روزنامه عرب‌زبان چاپ لبنان در این گزارش با اشاره به نمونه‌های تاریخی از تهاجمات علیه ایران در یک سده گذشته عنوان کرد که طی این مدت، ایران سه بار مورد تهاجم دشمنان خارجی قرار گرفت: ابتدا در سال 1941 در طول جنگ جهانی دوم (زمانی که نیروهای بریتانیا و شوروی بخش‌هایی از ایران را به مدت حدود پنج سال، تا سال 1946 اشغال کردند)، دوم در سال 1980توسط رژیم بعث عراق، و سوم در سال 2025 توسط اسرائیل. در طول جنگ جهانی دوم، سیاستمداران ایرانی متوجه شدند که با وجود توانایی رضا شاه در ایجاد زیرساخت‌های اقتصادی و اداری ایران مدرن در داخل، قادر به مقابله با دشمن خارجی نیست. این تجربه تلخ باعث شد که ایران در دوران محمدرضاشاه، قابلیت‌های نظامی و اقتصادی خود را تقویت کرده و همکاری‌های بین‌المللی خود را توسعه دهد و به مدت 38 سال به هدف نامطلوبی برای هر متجاوزی تبدیل شود. پس از انقلاب اسلامی در سال 1979، صدام حسین گمان می‌کرد که ارتش ایران از نظر سازمانی فروپاشیده است و او می‌تواند مناطق عرب‌نشین ایران را اشغال کند، بنابراین جنگ را آغاز کرد. با وجود حمایت هم‌زمان آمریکا و روسیه از بغداد، صدام نتوانست در جنگ پیروز شود.

النهار در ادامه افزود: در 37 سال گذشته، از سال 1988 (سال پایان جنگ ایران و عراق) تا 2025 (سال حمله اسرائیل به ایران)، ایران و ایالات متحده، تهران و تل‌آویو و حتی ایران و طالبان، در موارد متعددی در آستانه رویارویی نظامی قرار گرفتند. با‌این‌حال، جنگ رخ نداد. دلیل این مساله این بود که ایران به تجربیات تاریخی گذشته خود تکیه کرد: اولا، تمایلی به جنگ نداشت و ثانیا، سرمایه‌گذاری‌های زیادی در بخش‌های نظامی و دفاعی انجام داد تا برای هرگونه رویارویی احتمالی آماده شود.

در ادامه گزارش این روزنامه چاپ لبنان آمده است: در جنگ ژوئن 2025، قدرت تهاجمی موشک‌های ایران برای همه ناظران بین‌المللی آشکار شد. در طی این 12 روز، موشک‌های ایرانی به سامانه‌های دفاعی گنبد آهنین و فلاخن داوود اسرائیل نفوذ کردند و ناظران شاهد افزایش قدرت تخریبی آنها بودند، تا جایی که موسسه علوم وایزمن، یک مرکز تحقیقات علمی و استراتژیک در شهر رخووت در سرزمین‌های اشغالی، هدف قرار گرفت.

پس از جنگ، ایران تمام انرژی خود را صرف بازسازی قابلیت‌های دفاعی خود کرد و در این راستا، توافقاتی با چین حاصل شد. از سوی دیگر، اگرچه تنها 6درصد از سایت‌های پرتاب موشک ایران در طول جنگ آسیب دید، تهران در تلاش است این سایت‌ها را برای درگیری احتمالی آینده تقویت کند، تا جایی که گفته می‌شود ایران طرحی برای پرتاب همزمان 2000موشک به سمت اسرائیل در صورت وقوع درگیری جدید در دست اجرا دارد. النهار افزود: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در سفر هفته آینده خود به ایالات متحده، تلاش خواهد کرد قابلیت‌های موشکی ایران را به‌عنوان تهدیدی جدی برای آمریکا و اروپا به تصویر بکشد و راه را برای مشارکت آمریکا در حمله جدید به ایران هموار کند. از نظر تصمیم‌گیرندگان اسرائیلی، سکوهای پرتاب موشک ایران می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری به این رژیم وارد کند و در نتیجه، تل‌آویو به دنبال تضعیف یا نابودی این جنبه از قدرت نظامی ایران است.