شخصیت زهرای اطهر، در ابعاد سیاسی و اجتماعی و جهادی، شخصیت ممتاز و برجسته یی است؛ به طوری که همه ی زنان مبارز و انقلابی و برجسته و سیاسی عالم می توانند از زندگی کوتاه و پرمغز او درس بگیرند . زنی که در بیت انقلاب متولد شد و تمام دوران کودکی را در آغوش پدری گذراند که در حال یک مبارزه ی عظیم جهانی فراموش نشدنی بود . آن خانمی که در دوران کودکی، سختیهای مبارزه ی دوران مکه را چشید، به شعب ابی طالب برده شد، گرسنگی و سختی و رعب و انواع و اقسام شدتهای دوران مبارزه ی مکه را لمس نمود و بعد هم که به مدینه هجرت کرد، همسر مردی شد که تمام زندگیش جهاد فی سبیل الله بود و در تمام قریب به یازده سال زندگی مشترک فاطمه ی زهرا و امیرالمؤمنین ( علیهماالسلام)، هیچ سالی، بلکه هیچ نیم سالی نگذشت که این شوهر، کمر به جهاد فی سبیل الله نبسته و به میدان جنگ نرفته باشد و این زن بزرگ و فداکار، همسری شایسته ی یک مرد مجاهد و یک سرباز و سردار دایمی میدان جنگ را نکرده باشد .
پس، زندگی فاطمه ی زهرا (س)، اگر چه کوتاه بود و حدود بیست سال بیشتر طول نکشید؛ اما این زندگی، از جهت جهاد و مبارزه و تلاش و کار انقلابی و صبر انقلابی و درس و فراگیری و آموزش به این و آن و سخنرانی و دفاع از نبوت و امامت و نظام اسلامی، دریای پهناوری از تلاش و مبارزه و کار و در نهایت هم شهادت است . این، زندگی جهادی فاطمه ی زهراست که بسیار عظیم و فوق العاده و حقیقتا بی نظیر است و یقینا در ذهن بشر چه امروز و چه در آینده یک نقطه ی درخشان و استثنایی است .
اما مقام معنوی این بزرگوار، نسبت به مقام جهادی و انقلابی و اجتماعی او، باز به مراتب بالاتر است . فاطمه ی زهرا (س) به صورت، یک بشر و یک زن، آن هم زنی جوان است؛ اما در معنا، یک حقیقت عظیم و یک نور درخشان الهی و یک بنده ی صالح و یک انسان ممتاز و برگزیده است . کسی است که رسول اکرم به امیرالمؤمنین ( علیهماالسلام) فرمود: «یا علی ... انت قائد المؤمنین الی الجنة ... و فاطمة قد اقبلت یوم القیامة ... تقود مؤمنات امتی الی الجنة» (1). یعنی در روز قیامت، امیرالمؤمنین (ع) مردان مؤمن را و فاطمه ی زهرا (س) زنان مؤمن را به بهشت الهی راهنمایی می کنند . او، عدل و همپایه و همسنگ امیرالمؤمنین است . آن کسی که وقتی در محراب عبادت می ایستاد، هزاران فرشته ی مقرب خدا، به او خطاب و سلام می کردند و تهنیت می گفتند و همان سخنی را بیان می کردند که فرشتگان، قبلا به مریم اطهر گفته بودند؛ عرض می کردند: «یا فاطمة ان الله اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نساء العالمین» (2). این، مقام معنوی فاطمه ی زهراست .
زنی، آن هم در سنین جوانی، از لحاظ مقام معنوی به جایی می رسد که بنابر آنچه که در بعضی از روایات است، فرشتگان با او سخن می گویند و حقایق را به او ارایه می دهند . محدثه است؛ یعنی کسی است که فرشتگان با او حدیث می کنند و حرف می زنند . این مقام معنوی و میدان وسیع و قله ی رفیع، در مقابل همه ی زنهای آفرینش و عالم است . فاطمه ی زهرا (س) در قله ی این بلندای عظیم ایستاده و به همه ی زنان عالم خطاب می کند و آنها را به پیمودن این راه دعوت می نماید .
آنهایی که در طول تاریخ چه در جاهلیت قدیم و چه در جاهلیت قرن بیستم سعی کرده اند که زن را تحقیر و کوچک کنند و او را دلبسته به همین زخارف و زینتهای ظاهری معرفی نمایند و پایبند مد و لباس و آرایش و طلا و زیور آلات کنند و وسیله و دست مایه یی برای خوشگذرانیهای زندگی وانمود نمایند و عملا در این راه قدم بردارند، منطق آنها منطقی است که مثل برف و یخ، در مقابل گرمای خورشید مقام معنوی فاطمه ی زهرا ( علیهاالسلام) ذوب می شود و از بین می رود .
اسلام، فاطمه آن عنصر برجسته و ممتاز ملکوتی را به عنوان نمونه و اسوه ی زن معرفی می کند . آن، زندگی ظاهری و جهاد و مبارزه و دانش و سخنوری و فداکاری و شوهرداری و مادری و همسری و مهاجرت و حضور در همه ی میدانهای سیاسی و نظامی و انقلابی و برجستگی همه جانبه ی او که مردهای بزرگ را در مقابلش به خضوع وادار می کرد، این هم مقام معنوی و رکوع و سجود و محراب عبادت و دعا و صحیفه و تضرع و ذات ملکوتی و درخشندگی عنصر معنوی و همپایه و هموزن و همسنگ امیرالمؤمنین و پیامبر بودن اوست . زن، این است . الگوی زنی که اسلام می خواهد بسازد، این است .
همه ی ما، بخصوص زنهای این جامعه، باید حقگزار و قدردان رسالت و پیام آن رهبر و پیشوای فقید عظیم الشأنی یعنی امام بزرگوار (ره) باشیم که با قیام و حرکت خود و با مطرح کردن ارزشها و عظمتهای اسلامی و درخشندگیهای شخصیتهای صدر اسلام از جمله فاطمه ی زهرا ( علیهاالسلام) ما و بیش از همه زنهای ما را زنده کرد .
زن، در جامعه ی خود باخته ی نظام پلید پادشاهی، حقیقتا و از همه ی جوانب مظلوم بود . اگر زن می خواست وارد مقوله ی علم بشود، باید قید دین و تقوا و عفاف را می زد . مگر یک خانم مسلمان، در دانشگاهها و محیطهای آموزشی و مراکز علمی و فرهنگی می توانست به آسانی حجاب و متانت و وقار خود را حفظ کند؟ مگر ممکن بود؟ مگر می شد یک زن مسلمان، در خیابانهای تهران و بعضی از شهرهای دیگر، با متانت و وقار اسلامی یا حتی با حجاب نیمه کاره، راحت راه برود و از گزند زبان و حرکت هرزگان و دلباختگان به فساد و فحشای سوغات غرب، مصون بماند؟ کاری کرده بودند که در این مملکت، کسب علم برای زنها غالبا ممکن نمی شد . موارد استثنایی را کاری ندارم . به طور غالب، رفتن زنان به وادی علم میسر نمی شد؛ مگر با برداشتن حجاب و منصرف شدن از تقوا و وقار اسلامی!
در میدان سیاست و در زمینه ی فعالیتهای اجتماعی هم همین طور بود . اگر زنی می خواست منصبی از مناصب اجتماعی و سیاسی را در ایران دوران پادشاهی دارا باشد، باید قید حجاب و عفاف و وقار و متانت زن اسلامی را می زد . البته، بسته به این بود که خود این زن، جوهر و استعدادش چگونه باشد . اگر خیلی سست عنصر بود، باید تا آن اعماق می لغزید . اگر خوددار و خویشتندار بود، تا حدودی خود را حفظ می کرد؛ اما دایما با فشارهای روزافزون از سوی محیط اجتماعی روبه رو بود . جامعه ی ما، این گونه بود .
اسلام و انقلاب و امام آمد و در این کشور، زن را در مرکز فعالیتهای سیاسی قرار دادند و پرچم انقلاب را به دست زنان سپرد؛ در حالی که زن در همان حال توانست حجاب و وقار و متانت اسلامی و عفاف و دین و تقوای خود را حفظ کند . کسی حقی از این بزرگتر بر گردن زن ایرانی و مسلمان ندارد .
خواهران من! دنیای غرب، زن را به ابتذال کشاند . تا شصت، هفتاد سال قبل از این، در تمام اروپا و کشورهای غربی، زن فقط در سیطره ی مرد یا مرد خود و یا یک مرد دیگر مثل صاحب کارخانه و مزرعه می توانست باشد و هیچ حقی از حقوق اصلی یک انسان در یک جامعه ی متمدن را نداشت . حق رأی و حق مالکیت و حق معامله نداشت . بعد آمدند زن را به میدان کار و زندگی و فعالیت اجتماعی کشاندند؛ اما در همان حال، تمام وسایل را برای لغزش زن فراهم کردند و او را در متن جامعه، رها و بی پناه گذاشتند .
سرمایه داران بزرگ، سیاستمداران خبیث و پلید و گردانندگان دستگاههای مخفی، فکر کردند که می توانند برای کارهای سیاسی و اقتصادی، از این وضعیت بهتر استفاده کنند و زن را به ابتذال بکشانند . بله، در آن جاها، علم و سیاست هم هست و زنها در میدان علم و سیاست هم جلو می روند؛ اما به چه قیمتی؟ همین حالا هم توده وعامه ی زنها نه چهار نفر خانم دکتر یا متخصص یا نویسنده و برجستگان و زبدگان در کشورهای اروپایی و امریکایی که از تمدن غربی حظ زیادی دارند، در وضعیت سخت و بی رحمانه یی زندگی می کنند و ستم همسران وستم کاری که بر آنان تحمیل می شود و کارهای سخت و سنگینی که بر دوش آنان می گذارند، تحمل می کنند . با این کار، وانمود می کنند که زن را وارد میدان اجتماع کرده اند؛ در حالی که فرصت اندیشیدن و فکر کردن و تصمیم گرفتن هم برای آنان وجود ندارد .
به برکت انقلاب، زن ایرانی در راه بسیار خوبی افتاد . امروز، زن ایرانی می تواند در میدان علم وارد بشود و مدارج علمی را طی کند؛ در حالی که دین و عفاف و تقوا و وقار و متانت و شخصیت و حرمت زن مسلمان را هم حفظ کرده باشد . الان در بین همین جمع شما، چه قدر دانشجویان و اساتید و دانشمندان زن وجود دارند؟ همچنین زن می تواند در میدان علوم و آگاهیهای دینی وارد بشود؛ بدون این که هیچ مانعی بر سر راهش باشد . الان در بین همین جمع شما، عده ی کثیری از طلاب و دانشجویان و مدرسان و اساتید علوم دینی هستند که در میدان فقه اسلامی و بینش دینی تحصیل می کنند . امام بزرگوارمان هم به این مسأله بسیار اهمیت می دادند و به همین خاطر دستور دادند که این مؤسسه ی قم تأسیس شود .
امروز، زن در کشور ما می تواند در میدان سیاست و فعالیتهای سیاسی و اجتماعی و جهادی و کمک به مردم و انقلاب و حضور در میدانهای گوناگون، شخصیت خودش را با حفظ متانت و وقار و حجاب اسلامی نشان بدهد .
تمام دنیای غرب و مطبوعات آنها و این نویسندگان قلم به مزد و عامل سرمایه داران و صهیونیستهای بزرگ جهانی، دست به دست هم داده اند تا جمهوری اسلامی را هو کنند . مسأله ی حجاب را مورد تهاجم تبلیغاتی قرار دادند تا شاید ما را از میدان خارج کنند . علی رغم تبلیغات آنها، ایران اسلامی و زن مسلمان، پایبندی خود را به مسأله ی حجاب و حیثیت اسلامی زن مسلمان و آموزش اسلام در مورد زن، با قدرت و قاطعیت و روح اعتماد و اطمینان به خود حفظ کرد و امروز دنیای غرب است که تدریجا به سمت حجاب اسلامی متمایل می شود .
می بینید که زنان و مسلمانان در کشورهای گوناگون چه کشورهای اسلامی که در آنها خبری از حجاب نبود و در تعلیمات غربی غرق شده بودند و چه حتی کشورهای اروپایی به سمت حجاب رو می کنند . البته، اول مسلمانان گرایش خود را نشان دادند و ما بعد از پیروزی انقلاب دیدیم که کشورهای دوردستی که تحت تأثیر و مجذوب فرهنگ غربی و اروپایی بودند، حجاب به سبک حجاب شما زنان ایران را در بین خود آزمایش می کردند و به آن رو آورده بودند و آوردند . این، پیشرفت شماست .
زنهای مؤمن در جامعه ی ما سعی کنند قدر زن ایرانی مسلمان را بدانند . ارزش زن اسلامی و مسلمان را بدانید . زنی که در اختلاط و معاشرت، با مرد قاطی نمی شود و خود را وسیله یی برای جلب چشم مرد نمی داند و خود را بالاتر از این می داند؛ زنی که شأنش را عزیزتر از این می شمارد که خود را عریان کند و با صورت و موی و بدن خود، چشم روندگان را به سمت خویش جلب کند و هوس آنها را اشباع نماید؛ زنی که خود را در دامنه ی قله یی می داند که در اوج آن، فاطمه ی زهرا (س) بزرگترین زن تاریخ بشر قرار دارد؛ آن زن، زن مسلمان ایرانی است . این زن باید دیگر از این بازیچه های فراهم آمده ی تمدن غربی و روشهای توطئه آمیز آن، رو بگرداند و به آن بی اعتنایی کند .
در رژیم گذشته، با این که جمع کثیری از زنها، هم بی سواد بودند و هم از مسایل اجتماعی چیزی سرشان نمی شد یعنی نمی گذاشتند چیزی سرشان بشود و هم به سرنوشت کشور بی علاقه بودند و اصلا نمی دانستند که زن می تواند در سرنوشت کشور دخالت داشته باشد، با وجود اینها از لحاظ ظاهر، شبه اروپایی و گاهی هم روی دست زنهای غربی و اروپایی زده بودند و وقتی کسی نگاهشان می کرد، خیال می کرد که این زن الان از یک کشور اروپایی و از یک محیط غربی وارد ایران شده است؛ اما اگر با او دو کلمه صحبت می کردی، می دیدی که یک خانم بی سواد و یا کم سوادی است!
زن را وادار می کردند که به وسیله ی جلوه گری و جلب چشمها به سمت خود، برای خویش یک شخصیت کاذب درست کند . این، برای زن انحطاط بود و پیشرفت نبود . آیا جنایتی بزرگتر از این نسبت به زن وجود دارد که بیایند سر او را با آرایش و مد و جلوه گری و لباس و طلا و زیورآلات بند کنند و از او به عنوان یک ابزار و وسیله، در راه مقاصد گوناگون استفاده کنند و نگذارند در میدان سیاست و اخلاق و تربیت وارد بشود؟ این، آن کاری است که در رژیم گذشته، دقیقا و با برنامه انجام می گرفت .
انقلاب آمد و رفتار خانمها و جهت حرکت زنهای کشور ما را صد و هشتاد درجه عوض کرد؛ یعنی پشت به آن سمت و رو به سمت نور و رشد و فهم علمی و اخلاقی و سیاسی و حضور در میدانها و رشد شخصیتهای بشری و فایده بخشیدن برای جامعه به معنای واقعی . مواظب باشید از این راه برنگردید . زنها مواظب باشند این راه مبارک انقلاب را گم نکنند . امروز، سرگرم شدن به زر و زیور، برای زن مسلمان ایرانی انقلابی عیب است . امروز، پر کردن سر و سینه و دست از زیورآلات و بت قرار دادن زیور و آرایش و مد و لباس، برای زن انقلابی مسلمان ایرانی ننگ است . آن کسی که در پی این گونه چیزهاست، ارزشش پایین است . طلا، برای زن ارزش آفرین نیست؛ بی اعتنایی به طلا، ارزش آفرین است . مد، برای زن ارزش آفرین نیست؛ بی اعتنایی نسبت به مدهای دام گونه ی ساخته و پرداخته ی دشمنان، برای زن ارزش است .
زن مسلمان، شخصیت خودش را پیدا کرده است . مواظب باشید این شخصیت را گم نکند . ازدواجها در دوران انقلاب و به برکت آن آسان شد؛ چون تشریفات و سختگیریها کم شد . نگذارید دوباره به خانه ی اول برگردیم . پدران و مادران، نسبت به مقدمات غیر لازم ازدواج سختگیری نکنند؛ جوانان که سختگیری یی ندارند . بگذارند ازدواج اسلامی انجام بگیرد . بگذارند ازدواج برای دختر مسلمان و زن جوانی که در محیط اسلامی است، مثل ازدواج فاطمه ی زهرا (س) باشد؛ ازدواجی با پیوند عشقی معنوی و الهی و جوششی بی نظیر میان زن و مرد مؤمن و مسلمان و همکاری و همسری به معنای واقعی بین دو عنصر الهی و شریف، اما بیگانه از همه ی تشریفات و زر و زیورهای پوچ و بی محتوای ظاهری . این است ازدواج درست زن مسلمان و تربیت فرزند و اداره ی محیط خانه و البته اندیشیدن و پرداختن به همه چیز جامعه و دین و دانش و فعالیت اجتماعی و سیاسی . اسلام، این است .
پی نوشت:
1) بحارالانوار، ج 43 ، ص 24
2) بحارالانوار، ج 43 ، ص 24
