سالهای 1031 تا 1070 ق مرجعیت شیعه به عارف فرزانه و مجتهد جامع و بی بدیل، مولی محمد تقی مجلسی اول محول شد. وی شاگرد شیخ بهائی و یکی از درخشانترین چهره های جهان تشیع و صاحب آثار گرانقدر و گوناگون است که کتابهای احیاء الاحادیث، الاربعون حدیثا، حاشیه صحیفه سجادیه، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، شرح زیارت جامعه، شرح فارسی و عربی بر صحیفه سجادیه از جمله آثار اوست.
