فاصله شب تاریک حکومت طاغوت، تا صبح روشن فجر صادق انقلاب،ده روز خدایی بود، شبهایش همه شب قدر، آری ... «دهه فجر»
پس از آن ده روز، سپیده «روشن جمهوری اسلامی » دمید.
«کلمه الله » بر فراز زمان جای گرفت و آن روز بزرگ، یکی دیگراز «ایام الله » ماندگار تاریخ شد.
کاخ هایی که به قیمت ویرانی کوخ ها برپا شده بود، به دست کوخ نشینان سقوط کرد و محشری عظیم از اراده مومنان مصمم و مشیت تحول آفرین خدا پدید آمد. دیو گریخته بود که فرشته در آمد.
امام، در پیام خدایی اش و با دم مسیحایی اش در شهیدآباد «بهشت زهرا» ، در «صور انقلاب » دمید و مردم را در عرصات حق و محشرنهضت، جان بخشید.
آن ده روز فجر آفرین، از ده قرن هم پربارتر بود و 22 بهمن،اوج آن موج های خونین و موج آن شطهای خروشان بود.
باری... «صبح صادق » انقلاب بود و فجر ایمان از مشرق مکتب سرزده بود که به «نماز عشق » ایستادیم. با وضویی از خون دههاهزار شهید، برسجاده صدق نشستیم و پیشانی اخلاص بر مهر تعبدنهادیم و دل به «ولایت » سپردیم.
همین که خواستیم ذکر استقلال و آزادی بر «زبان انقلاب » جاری کنیم، شیاطین سربرداشتند و تیغ کینه برکشیدند و بذر فتنه کاشتند. «ناکثین » ، سوار بر «جمل قدرت طلبی » ، در بصره بی بصری فتنه به پا کردند. «قاسطین » ، دیگر بار «صفین » راپدید آوردند و صف حق و باطل برابر هم ایستاد و «مارقین » نیزدر «نهروان خیانت » از پشت خنجر زدند. بازرگانان، تهیدست ازبازار برگشتند و کالای «آزادی » شان قلابی از آب در آمد و روی دستشان بادکرد. شیادان و مزدورانی که سنگ «توده » و «خلق »
را به سینه می زدند، به دست همان توده و خلق، سنگسار شدند ونفاقشان علنی و مشتشان باز شد.
در این همه سال که برما گذشته است، «فجر پیروزی » با «شب کین توزی » درگیربوده و حق و باطل، هنوز هم به نوعی دیگر دربرابرهم صف آراسته اند. در این سالهای پرفراز و نشیب، با همه وجود، غربت حسین(ع)و مظلومیت علی(ع)را حس کردیم و میدان احد ومعرکه صفین و صحنه کربلا بارها برایمان تکرار شد.
با نفاق و کفر جنگیدیم و احزاب مهاجم را تا آن سوی «خندق پیروزی » عقب راندیم. پرچم شرق و غرب را از بام تزویر به زیرکشیدیم. و... دراوج قدرت، از پشت خنجر خوردیم و در نهایت تنهایی و مظلومیت، تنها خدای یکتا دلمان را گرم و عزم ما راجزم می کرد و به آینده امیدوارمان می ساخت.
در تمامی این مراحل، پیرو مرادما، همچون نوح، کشتیبان انقلاب در امواج توطئه ها بود و با بصیرتی الهی «راه » می نمود و برای «رهروان » از میان آن همه خطرها «معبر» می گشود.
دردمندانه به سوک امام امت(ره)نشستیم و پس از آن پیر، بامولای جدیدمان پیمان ولایت بستیم، ولی دشمن، جبهه جدیدی بر ضدانقلا گشود که رهبر انقلاب، از آن با «شبیخون فرهنگی » یاد کرد.
افعی های خفته در لابه لای جراید ومجلات، به نیش زدن و سمپاشی پرداختند.
محور عملیات دراین نبرد، مدرسه ها، خانه ها مطبوعات، فیلم ها،جشنواره ها، ماهواره و انترنت، القاءات برخی استادان دردانشگاه، نشر و پخش رمان های مبتذل وخانمان سوز، اشاعه بی دینی وسکولاریسم، قداست زدایی از مقدسات و توهین به باورهای دینی این امت بود. می خواستند عناصر فراری و مرده و فسیل شده را دوباره زنده کنند و ابوسفیان های کین توز را به صحنه آورند.
حادثه های تلخی داشتیم. و فراز و فرودهای شگفت، عبرت آموز وروشنگر بر این امت شهید داده گذاشت.
اینک، ماییم و «انقلاب اسلامی » ، که یادگار امام راحل است.
ماییم و رهبری که درخروش و خلوص و درایت و صلابت، «خلف صالح » امام امت است.
ماییم و نسلی پویا، که هم «آماج فتنه ها» ست و هم «ذخیره انقلاب.»
ماییم و یک جهان دشمن، که در قالب «نظامهای استکباری » شکل گرفته است.
ماییم و یک جهان دوست، که در مبارزات ضد استکباری و حق طبانه ملتهای مظلوم، متجلی است و همه چشم به «ام القری ایران »
دوخته اند و تشنه معارف ناب مکتب اهل بیت علیهم السلام اند.
ماییم و جنگ فرهنگها در عصرحاضر و تلاش گسترده «وهابیت آمریکایی » بر ضد «اسلام ناب محمدی » .
ماییم و جبهه های متعدد گشوده در برابر انقلاب، در ابعادسیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی، که این مرحله، بیش از گذشته،«بصیرت » و «هوشیاری » و «آمادگی » و «پیام رسانی » و«تبیین » می طلبد.
ما امروز هم، گرفتار مشکل «صدا» درجهان شلوغی هستیم که دروغهای نشسته برامواج صوتی و تصویری، عرصه را بر تابش و جلوه حق، تنگ ساخته است.
چشم و گوش انقلاب، باید بسیار تیزبین تر و حساس تر باشد، تاهم فتنه ها را در قالب های جدیدش بشناسد و هم دروغ ها، تحریف ها،شایعات و غوغا افکنی هاو فتنه انگیزی ها، فرزندان انقلاب و نسل دوم جمهوری اسلامی را از «جلوه ناب دین » غافل نسازد.
اگر ما پیمان نشکنیم و عوض نشویم، نه بیم شکست انقلاب هست، نه خوف سست شدن بنیان های آن.
رسالت رساندن این نهضت به «عصرحضور» و سپردن آن به دست «خورشید عصر غیبت » ، بر دوش ماست.
جبهه انقلاب و پیمان بستگان با آرمان دهه فجر، باید بیش ازاین «تلاش و تحرک و همبستگی نشان دهند.»
والسلام
