به گزارش
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، کتاب «به کجا می‌رویم» به قلم پیام کلهر و به همت دفتر نشر فرهنگ اسلامی به زیور تبع آراسته شده است. این کتاب 166 صفحه‌ای در 25 بخش تلاش کرده است تا افول مسلمانان را از ابعاد گوناگون مورد بررسی قرار دهد.
عنوان کتاب که در خصوص سرنوشت مسلمانان و تمدن اسلامی است خود از قرآن و آیه «فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ: پس به کجا مىروید». (تکویر، 26) گرفته شده است. شاید بتوان معرفی اجمالی این کتاب را از پشت جلد راهگشای آن آغاز کرد که حدیثی از حضرت علی(ع) است: ای مردم! کجا می‌روید؟ و شما را به کجا می‌گردانند؟ در حالی که پرچم‌های هدایت برپاست و نشانه‌ها واضح است و علامت به درستی منصوب است. چه جایی شا را سرگردان کرده است؟ بلکه چگونه متحیرید؟ و حال آنکه عترت پیامبرتان در میان شماست. آنان زمامداران حق و نشانه‌های دین و زبان صدق‌اند.
نگارنده در پیشگفتار این کتاب قصد خود را از نگاشتن این کتاب چنین بیان کرده است: در این نوشتار قصد بر این است که با بینشی منطقی، مسیر پیشرفت و تعالی و همچنین رکود و اضمحلال یک جامعه اسلامی، در دو بعد مادی و معنوی و در حد توان، طرح‌ریزی شود، به صورتی که فهم آن برای همگان میسر بوده و افراد جامعه بتوانند با اتکاء بر مصادیث عینی آن، که همان آیات و روایات استفاده شده است، مسیر حرکت خود را شناسایی کرده و با رسیدن به نوعی خودآگاهی، دیگر افراد را نیز با خود همراه کنند و در جریان تعالی تکاملی هستی خویش قرار بگیرند و بدون توجه و ترس از کثرت مخالفان و قلت موافقان و تنها با اتکاء بر روح توحیدی هدف خود- که قدرت دفع غیر را دارد- به راه خود اطمینان داشته باشند.
وی در بخشی از این کتاب با عنوان انحراف از خط قرآن می‌نویسد: دو حزب و جریان در جامعه تشکیل شد: یک حزب که همان جریان واقعی نشأت گرفته از کتاب و سنت است که بدون هیچ زاویه‌ای از مسیر تعالی بشریت همواره در مبارزه علنی سیاسی و فرهنگی با حزب دوم که وارثان حقیقی جاهلیت پیش از بعثت و طاغوتیان و و بیدادگران دشمن انسانیت و زورمندان و مستبدان ستمگر با گرایش‌های طبقاتی و استعمارگران اولیه تاریخ اسلام و استحمارگران دشمن آگاهی است، بوده‌اند... معیار صحت و سقم آن در وهله اول بیان قرآن، سپس کلام معصوم و در نهایت سخنان شاگردان مکتب آنها و بزرگان دین است. ... امت اسلامی بی‌درنگ بعد از وفات پیامبر(ص) با زاویه‌ای تند از مسیر حقیقی اسلام و روح واقعی تعلیمات قرآن فاصله گرفت و متاسفانه در طی 14 قرن، آن زاویه انحرافی بیشتر و بیشتر شد.
نویسنده در نتیجه‌گیری این کتاب نیز دوباره به قرآن اشاره کرده و عامل وضعیت کنونی مسلمانان را دوری از قرآن و تفسیر اهل بیت ارزیابی کرده است. وی در این بخش نوشته است: چنین شد که دانش در غرب وسیله پیشرفت و ترقی و تکنولوژی شد و در شرق پتکی بر سر اعتقادات و چنگالی برای خفه کردن هرگونه ابتکار و اختراع و هم وارد کردن پس مانده‌های فکری غربیان به مغز و دل شرقیان، تا مست و لایعقل شوند و سلطه سلطه‌گران را رحمت پندارد و فریاد قوم را توهمی بیش نپندارد. تمام آنچه گذشت، از بلایا و مصائب و تشتت‌ها و خواب‌ها و عقب‌ماندگی‌ها و جورها و تطاول و قتل عام‌ها و زندان‌ها و تبعید‌ها و ...، تماما، به علت جدا شدن امت اسلامی از قرآن است. قرآنی که توسط اعاظم و معجزات رسالت یعنی ائمه که مفسران و معلمان حقیقی قرآن‌اند، حجت را بر همگان تمام کردند.
