سالها ترک تبسم کرده ام من در آیینه گلی کم کرده ام یک نفر مانند گل پاکیزه نیست گل برای من تمام زندگی است دستها، لبخندها، خنجر شدند دسته گلهایم همه پرپر شدند اشک باید ریخت؟ یا فریاد کرد؟ گریه باید کرد و گل را یاد کرد راه من باریک، شب تاریک شد کربلا در آینه نزدیک شد شاخه شاخه ریخته در نینوا دسته گلهای قشنگ کربلا بوی گلهای کبود و سوخته در نگاه شیعه خون افروخته پای یک گل «نینوا خوانی » خوش است گریه در عین پریشانی خوش است نینوا یعنی: غم و دامان و دست کربلا یعنی: همیشه گریه هست روزها از ماهها کم می شود ماهها یک یک محرم می شود عاشقان خنجر و داریم ما زخم عاشورا به دل داریم ما شور عاشوراست شعر نینوا «کل یوم، کل ارض کربلا» نیست زیر گنبد نیلوفری یک شهیدی چون «حسین بن علی » ما به تیغ عشق، کشته گشته ایم سرفراز از کربلا برگشته ایم زخمپوشان، تشنه کام کوثریم سلسله داران موی دلبریم این ندای خون، نوای نینواست در جنون عشق، عالم کربلاست پرده در پرده نوا سر داده خون کربلا در کربلا هل من جنون نقش بر خاک اند از طف تا نجف لاله های سر بریده هر طرف با نوای ناله ها نی گفته است هر قدم اینجا شهیدی خفته است