آسمانها شد منوّر از لقای فاطمه (س)

بلبل نطقم ز توفیق خدای فاطمه علیهاالسلام

دُرفشانی می نماید در ثنای فاطمه علیهاالسلام

گر نمی شد خلقت نور علی علیه السلام مرتضی

کُفْو و همتایی نبودی از برای فاطمه

نور رویش کرد روشن جمله افلاک را

آسمانها شد منوّر از لقای فاطمه

حضرت جبریل میکائیل هم کرّوبیان

جملگی هستند دربان سرای فاطمه

آدم، نوح و مسیحا و سلیمان و شُعیب

ریزه خوار از سفره جود و عطای فاطمه

آیه تطهیر در شأنش عجب برهان بود

گشته نازل از برایش از خدای فاطمه

حبّ او فرض است طاعت بر تمام انس و جان

بر مُحبّش می شود جنّت عطای فاطمه

کان عصمت منبع رأفت ز سر تا پا حیا

حاتم طائی ز احسانش گدای فاطمه

ساره و هاجر ز جان باشد کنیز فضّه اش

حق شود خوشنود از بهر رضای فاطمه

خلق عالم جمله مشتاقند بر حور بهشت

حور جنّات است مشتاق لقای فاطمه

کعبه و زمزم منوّر گشته از نور رُخش

شد مصفّا شهر از نور و صفای فاطمه

حبّ او باشد نعیم، بغض او باشد جهیم

چشم دشمن کور شد از آن جلال فاطمه

قامت او شاخه ای از شاخه طوبی بود

بهتر از شمشاد آن قد رسای فاطمه

بعد پیغمبر به رنج غصه و غم شد دچار

آسمانها نیلگون شد در عزای فاطمه

وامصیبت پهلوی زهرا شکست از ضرب در

از ثریّا درگذشت آه و نوای فاطمه

روز محشر حق بگیرد از عدویش انتقام

دوستانش در جزا زیر لوای فاطمه

«سیّد مدّاح» از مدحش نماید افتخار

عضو و اعضایش پر از مهر و ولای فاطمه