کعبه عفاف
جواد محدثی
سیمای پرفروغ تو، ای کعبه عفاف
آیینه تمام نمای محمد(ص) است.
ای دخت مصطفی!
الگوی عفتی و نشان فضیلتی
مریم به پاکدامنی ات رشک می برد
زیبنده هست جامه ایمان به قامتت
در سینه تو دسته گلی از حیا، عیان
در چهره ات حیای محمد(ص) نهفته است
در گفته ات کلام پدر هست جلوه گر
ای مادر پدر!
ای میوه درخت رسالت!
دریای بی کران خصال نکوی تو
از دانش و وفا و حیا موج می زند
ای فاطمه! برای تو این افتخار بس
در حق تو رسول خدا گفت:
«ای بتول!
جسم تو و روان تو، چون جسم و جان من
خشم تو و رضای تو، خشم و رضای من »
ای همسر علی!
کوتاه بود عمر تو، اما چه پرتلاش
از کودکی به خاطر تبلیغ دین حق،
همگام با پدر.
در کارهای خانه یکی یار مهربان
همکار با علی.
در لحظه های ساکت و پرراز نیمه شب،
همراز با خدا.
یک دم نشد ز خاطر و یادت خدا، جدا.
دشمن که خواست شمع وجودت کند خموش
آواره گشت از پی هر مکر و حیله ای
اما هنوز نغمه حق می رسد به گوش:
«روشن شود هزار چراغ از فتیله ای »
